Konsultując klientów ubiegających się o przyznanie emerytury pomostowej zawsze zaznaczam, iż praca w warunkach szczególnych wykonywana po 31 grudnia 2008r. powinna trwać przynajmniej przez miesiąc, ponieważ taka opcja jest dla nich bezpieczna. Od wielu lat Sądy ubezpieczeń społecznych w różny sposób podchodziły do okresu w jakim praca w warunkach szczególnych ma być wykonywana. Niektórzy sędziowie wychodzili z założenie, że już jeden dzień pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej po 31 grudnia 2008r. legitymuje do uzyskania emerytury pomostowej, inni zaś przyjmowali, iż minimalnym okresem pracy uprawniającym do przyznania emerytury pomostowej jest jeden miesiąc. Obecnie Sąd Najwyższy w sprawie prowadzonej pod sygn. akt: III UZS 2/22 zajął się analizą zagadnienia prawnego: “Czy dla spełnienia przesłanki do nabycia prawa do emerytury pomostowej z art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (jednolity tekst: Dz. U. z 2018 r., poz. 1924 ze zm.) konieczne jest wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze po 31 grudnia 2008 r. przez okres przynajmniej miesiąca?” Z uwagi na doniosłe znaczenie rozstrzygnięcia cytowanego zagadnienia sprawa została przekazana do rozstrzygnięcia powiększonemu składkowi Sądu Najwyższego. Kazus analizowany przez Sąd Najwyższy oparty jest na następującym stanie faktycznym: Pracodawca wystawił w dniu 7 grudnia 2016 r. świadectwo pracy z adnotacją w punkcie 8., że M K wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony przewożącym towary niebezpieczne ADR w okresach od 1 do 7 czerwca 2016 r., od 14 do 21 września 2016 r. oraz od 22 do 29 listopada 2016 r. Wystawił także zaświadczenie, że we wskazanych okresach wnioskodawca, jako kierowca, przewoził towary niebezpieczne wymagające oznakowania pojazdu tablicą ostrzegawczą barwy pomarańczowej, zgodnie z przepisami umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie 30 września 1957 r., zgodnie za. 4 załącznikiem numer 2 poz. 10 do ustawy o emeryturach pomostowych. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia o przekazaniu sprawy do rozpoznania powiększonemu składkowi, z jednej strony podnosi, iż pozytywna odpowiedź na to pytanie wynika z dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego, a to np. z wyroku z dnia 15 stycznia 2013 r., I UK 448/12, w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że z wykładni art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych wynika, że dla zaliczenia do okresu pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia w takich warunkach w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2008 r. wymagane jest, aby co najmniej jeden miesiąc takiego zatrudnienia przypadał przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz jeden miesiąc po dniu 31 grudnia 2008 r. II USKP 34/21. Z drugiej jednak strony Sąd Najwyższy podaje, iż konieczność pracy w warunkach szczególnych przez przynajmniej jeden miesiąc nie wynika z przepisów ustawy i stanowić może niezamierzoną nadinterpretację. W ocenie Sądu Najwyższego, nie można tego potraktować jako luki w prawie (niezamierzony brak regulacji), gdyż trudno przyjąć, aby ustawodawca w tak istotnej kwestii, związanej przecież z istotą i przyczyną wprowadzenia emerytur pomostowych, zastępujących emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, w sposób niezamierzony nie uregulował. W takim zaś wypadku brak regulacji musi być poczytywany za regulację akceptując Warto również zwrócić uwagę, iż Sąd Najwyższy podnosi, iż kwestia krótkotrwałego zatrudnienia po 31 grudnia 2008r. może być rozważana przez pryzmat nieważności umowy o pracę – art. 58 § (np. wtedy, gdy strony umowy o pracę, przy jej zawieraniu, zdają sobie sprawę z tego, że pracownik z uwagi na stan zdrowia nie jest w stanie wykonywać umówionej pracy) czy art. 83 Wynik ostatecznej oceny poznamy zapewne niebawem… Jestem radcą prawnym i od 2009 roku prowadzę działalność na obszarze całej Polski walcząc przed Sądami w sprawach o emerytury, renty, zasiłki, świadczenia przedemerytalne, jak również o zaległe składki na ubezpieczenie. Dzięki dziesiątkom przeprowadzonych spraw, jestem w stanie wspomóc swoich klientów doświadczeniem nabytym w procesach, jak również znaleźć racjonalne argumenty na przeciwstawienie się bezzasadnym odmowom w decyzjach dotyczących przyznania gwarantowanych świadczeń.

data publikacji: 17:04 ten tekst przeczytasz w 2 minuty Do 31 marca 2022 r. przedsiębiorcy mają czas, aby w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych złożyć dokument ZSWA. Chodzi o zgłoszenie lub korektę oświadczenia o pracy o szczególnym charakterze bądź wykonywanej w szczególnych warunkach w 2021 r. Remigiusz Gora / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Praca w szczególnych warunkach — czas do 31 marca Praca w szczególnych warunkach — formularz ZUS ZSWA ZSWA złożyć muszą przedsiębiorcy opłacający składki na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników z pewnej grupy Są nimi osoby wykonujące pracę w szczególnych warunkach, np. górnicy, ale także pracownicy innych sektorów, którzy tego typu obowiązki wykonują tylko czasowo Poniżej wyjaśniamy, jakie dane należy uzupełnić w formularzu Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu Obowiązek złożenia dokumentu ZUS ZSWA nałożony jest na przedsiębiorców, którzy obowiązani są do płacenia składek na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach. Praca w szczególnych warunkach — czas do 31 marca "Zgłoszenie ZUS ZSWA są zobowiązani przekazać płatnicy, którzy mają obowiązek prowadzenia ewidencji pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze oraz opłacania za tych pracowników składek na Fundusz Emerytur Pomostowych" — czytamy na stronie ZUS-u. Zobacz też: 549 dni chorował na COVID-19. Wreszcie wrócił do domu Dokument ZUS ZSWA służy zatem do zgłaszania okresów pracy, w których zatrudniony wykonywał pracę o szczególnym charakterze lub w szczególnych warunkach. Co do zasady termin złożenia takiego dokumentu mija 31 marca, ale ustawodawca przewidział jeden wyjątek dotyczący osób, które złożyły wniosek o emeryturę pomostową. Dalsza część materiału pod wideo. Praca w szczególnych warunkach — formularz ZUS ZSWA W przypadku, gdy pracownik złożył wniosek o emeryturę pomostową, oświadczenie ZUS ZSWA powinno zostać złożone w ciągu siedmiu dni od daty wniesienia wniosku. W celu zgłoszenia szczególnej pracy wykonywanej przez pracownika płatnik musi złożyć formularz ZUS ZSWA. Przeczytaj także: Półroczny chłopiec przeszedł przeszczep serca i grasicy. To pierwsza taka operacja na świecie W formularzu należy wskazać dane zarówno płatnika, jak i osób, które wykonywały pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Należy także wskazać kod wykonywanej pracy i w jakich okresach była realizowana. Dodatkowo wymaganym elementem wniosku jest kod tytułu ubezpieczenia. Do prac o szczególnych charakterze zalicza się prace w górnictwie, energetyce, hutnictwie i przemyśle metalowym, przemyśle lekkim, gospodarce komunalnej czy w rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym. Nowe zasady dotyczące zwolnień lekarskich. Kto zyskuje, kto traci? Zachęcamy do posłuchania najnowszego odcinka podcastu RESET. Tym razem zastanawiałyśmy się nad tym, dlaczego przestawienie swojego myślenia i działania na slow life jest prawdziwym wyzwaniem? Dlaczego wsłuchanie się w swoje potrzeby ma ogromne znaczenie? Co nam to da? O tym usłyszysz poniżej. To może cię zainteresować: Jak otrzymać ulgę rehabilitacyjną? Zmiany w 2022 r. Laktoferyna – recepta na odporność? Polacy najbardziej boją się nowotworów. Tymczasem 1/3 z nas nie badała się w ostatnim roku Źródła ZUS ubezpieczenie zdrowotne praca Synek przyniósł chorobę ze żłobka. Objawy dały mi w kość, szczególnie jeden Najpierw pojawiła się gorączka – wysoka, wykańczająca i nie do zbicia. Potem potworny ból gardła, przy którym ten powszechny objaw COVID-19 to przyjemne łaskotki.... Paulina Wójtowicz Objawy mutacji i Dwa szczególnie ważne. Lekarz: potraktuj naprawdę poważnie Wykryte zimą podwarianty Omikronu i martwią naukowców. Coraz częściej też mówi się o czekającej nas kolejnej fali zakażeń. Uczeni wciąż badają i... Monika Mikołajska Ten rodzaj depresji daje nietypowe objawy. Czym jest syndrom Sisi? W historii powszechnej problemy ze zdrowiem psychicznym miewali nie tylko przeciętni obywatele, ale także ludzie ze świata elity. Członkowie rodzin... Paulina Zwolińska Tak poznasz, że masz problem z alkoholem. Jeden szczególny znak. Lekarz wyjaśnia Kiedy picie alkoholu staje się problemem? Czy przekroczyłem granicę? Czy zwyczaj sięgania po wino do obiadu, zimne piwo na koniec dnia albo zakrapiana impreza co... Monika Mikołajska "Dziwny" efekt podczas oddawania moczu. To alarm od organizmu, szczególnie dla mężczyzny Większość z nas nie przywiązuje zbyt dużej wagi do czynności oddawania moczu. Tymczasem jego obserwacja może nas doprowadzić do diagnozy niejednej choroby,... Paulina Wójtowicz Niedzielski: 28 marca znosimy obowiązek noszenia maseczek. Jest jeden wyjątek Od 28 marca znosimy obowiązek noszenia maseczek. Nie dotyczy on podmiotów leczniczych. Tu nadal jest obowiązek zakrywania twarzy — ogłosił Adam Niedzielski... Karolina Świdrak Wariant Delta na imprezie. Zarazili się wszyscy uczestnicy z wyjątkiem sześciu zaszczepionych Kilkanaście osób zaraziło się wariantem Delta koronawirusa podczas imprezy urodzinowej w Sydney w Australii. Zarazili się tylko niezaszczepieni. Sześć osób, które... Grzesiowski: tego, co się stało w Zakopanem nie pochwalam, ale z drugiej strony się nie dziwię W weekend Zakopane przeżyło najazd turystów. Mimo panującej pandemii, na Krupówkach pojawiły się tysiące ludzi, nie zawsze przestrzegających zasad. - Trochę to... Adrian Dąbek Tej zimy zażywanie witaminy D jest szczególnie ważne. Dlaczego? [WYJAŚNIAMY] Witamina D może zmniejszać ryzyko zakażenia koronawirusem? Na ten moment nie ma wystarczających dowodów potwierdzających te doniesienia. Mimo to przyjmowanie... Monika Mikołajska Wirus RS znowu atakuje. Szczególnie niebezpieczny jest dla niemowląt i wcześniaków W przeciwieństwie do mniej groźnego dla noworodków koronawirusa wirus RS pozostaje główną przyczyną infekcji dolnych i górnych dróg oddechowych, które mogą...

W ostatnim czasie Nasza obecność na blogu jest ograniczona, co jest spowodowane ilością spraw, które trafiają do Kancelarii. Niezmiennie od kilku miesięcy przodują „pozorności”, ale zdarzają się też inne sprawy, i o takiej „innej” w dzisiejszym wpisie, a mianowicie o emeryturze pomostowej ? ZUS odmówił mojemu Klientowi prawa do emerytury pomostowej z uwagi na okoliczność, iż Odwołujący nie osiągnął wieku 60 lat oraz po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych Zakład Ubezpieczeń Społecznych do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczył okresów zatrudnienia od 4 lipca 2016 roku do dnia 8 lipca 2016 roku, albowiem dla zaliczenia okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymagane jest, aby praca ta wykonywa była co najmniej jeden miesiąc po 31 grudnia 2008 roku. W tym zakresie ZUS powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2016 roku, I UK 269/15, gdzie SN wskazał, że: „sporadyczne i krótkotrwałe wykonywanie czynności w narażeniu na czynniki ryzyka, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z 2008 r. o emeryturach pomostowych, nie stanowi wykonywania pracy w szczególnych warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy w rozumieniu art. 3 ust. 4 tej ustawy”. Stanowisko ZUS jest nie tylko krzywdzące dla mojego Klienta, ale w mojej ocenie również nie wynika z przepisów powszechnie obowiązującego prawa, zaś przywołany wyrok SN nie może być intepretowany w oderwaniu od okoliczności konkretnej sprawy. Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych ( Nr 237, poz. 1656 ze zm.) pracownikowi przysługuje emerytura pomostowa, z uwzględnieniem art. 5-12, o ile zostały spełnione łącznie następujące warunki: 1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku; 2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat; 3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn; 4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn; 5) przed dniem 1 stycznia 1999 roku wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS; po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3; 7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy. W mojej ocenie stosownie do ww. artykułu wystarczającym jest, ażeby Ubezpieczony jedynie jeden dzień po dniu 31 grudnia 2008 roku pracował w warunkach szczególnych. Takie stanowisko znajduje również w wytycznych ZUS, a mianowicie w poradniku dotyczący emerytur pomostowych umieszczonym pod adresem: ZUS wskazuje: „Wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze po 31 grudnia 2008 r. Emerytura pomostowa na ogólnych zasadach przysługuje Ci, jeśli wykonywałeś pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze po 31 grudnia 2008 r. Gdy ustalamy, czy spełniasz ten warunek, uwzględniamy tylko okresy wymienione w nowych wykazach prac. Wystarczy, że po 31 grudnia 2008 r. przynajmniej przez jeden dzień wykonywałeś taką pracę, a uznamy, że pracowałeś w szczególnych warunkach lub wykonywałeś pracę o szczególnym charakterze.” Powyższe jest potwierdzane również w orzecznictwie, a mianowicie sądu powszechne podkreślają, że „racjonalny ustawodawca, gdyby chciał aby praca w warunkach szczególnych po 2008 r. była wykonywana w dłuższym okresie niż jedno lub kilkodniowy określiłby w przepisach minimalny wymagany okres takiej pracy. Ustawodawca nie wprowadził żadnego limitu, dlatego należy uznać, iż warunek wynikający z art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych zostaje spełniony, gdy pracownik udowodni co najmniej jeden dzień zatrudnienia po 31 grudnia 2008 r. w szczególnych warunkach”. Wobec powyższego ponownie zachęcam do weryfikacji negatywnych decyzji ZUS!!!

Nauczyciel może przejść na emeryturę z tytułu wykonywania pracy w szczególnym charakterze i na "pomostówkę". Ma też prawo do rekompensaty za pracę nauczycielską. Wyjaśniamy na jakich nauczycielskieNauczyciele mogą przejść na emeryturę z tytułu wykonywania pracy w szczególnym charakterze. Dotyczy to osób, które ukończyły: 55 lat (kobiety) i na 1 stycznia 1999 roku miały co najmniej 20 lat stażu (okresów składkowych i nieskładkowych), w tym 15 lat pracy nauczycielskiej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy; 60 lat (mężczyźni) i na 1 stycznia 1999 roku mieli co najmniej 25 lat stażu (okresów składkowych i nieskładkowych), w tym 15 lat pracy nauczycielskiej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze. - Chcąc skorzystać z emerytury z tego tytułu, należy złożyć wniosek przed ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego - zaznacza Krystyna Michałek, regionalny rzecznik ZUS województwa kujawsko-pomorskiego. Nauczyciel nie może być także członkiem otwartego funduszu emerytalnego (OFE) albo za pośrednictwem ZUS musi złożyć wniosek o przekazanie środków na swoim rachunku w OFE na dochody budżetu państwa. Emerytury 2022. Takie są teraz dodatki do emerytur i rentEmerytury dla nauczycieli. Nauczyciele mogą skorzystać z kilku wariantów"Pomostówka" dla nauczycieliEmerytura pomostowa przysługuje nielicznej grupie nauczycieli. Dotyczy to osób pracujących w ośrodkach wychowawczych, szkolno-wychowawczych, ośrodkach socjoterapii, zakładach poprawczych czy schroniskach dla nieletnich. Emerytura pomostowa jest świadczeniem, które przysługuje jedynie w sytuacji braku uprawnień do emerytury z systemu powszechnego. Aby otrzymać taką emeryturę, dodatkowo muszą zostać spełnione także inne warunki jak odpowiedni staż pracy i wiek. W przypadku: kobiet jest to 55 lat życia i 20 lat stażu ubezpieczeniowego (w tym 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wykonywanej w pełnym wymiarze czasu pracy), mężczyzn 60 lat i 25 lat stażu ubezpieczeniowego (w tym 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wykonywanej w pełnym wymiarze). Kolejny warunek, który musi być spełniony: przed dniem 1 stycznia 1999 roku trzeba wykonywać przez co najmniej jeden dzień pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, które są wymienione w dotychczasowych przepisach lub w nowych wykazach prac; należy wykonywać po 31 grudnia 2008 roku przez co najmniej jeden dzień pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, która jest wymieniona w nowych wykazach prac; a trzeba rozwiązać stosunek (stosunki) pracy. Rekompensata za pracę nauczycielskąPrzysługuje urodzonym po 1948 roku, którzy przed 1 stycznia 2009 roku wykonywali przez co najmniej 15 lat pracę w szczególnym charakterze. Rekompensata stanowi dodatek do kapitału początkowego i łącznie z tym kapitałem podlega waloryzacjom, a w efekcie powiększa podstawę obliczenia emerytury. Osoba, która udowodniła wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przez co najmniej 15 lat i nie skorzystała z możliwości nabycia prawa do emerytury wcześniejszej, pomostowej lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, ma prawo do rekompensaty ustalanej jako dodatek do kapitału początkowego uwzględnianego przy obliczeniu emerytury powszechnej. Jeśli więc osoba nie skorzystała z możliwości przejścia na nauczycielskie świadczenie kompensacyjne, a spełniła wszystkie warunki potrzebne do jego przyznania - taka rekompensata może Kujaw i Pomorza - sezon 2 odcinek 27Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

W artykule omówiono problemy związane z ustalaniem okresów pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze dla celów emerytalnych. Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z późn. zm. oraz z 1998 r. Nr 162, poz. 1118) okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Interesuje Cię ten temat i chcesz wiedzieć więcej? kliknij tutaj >> Pojęcie wykonywania pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy oznacza, że: ustawodawca wyklucza zaliczalność okresów zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, czyli np. na ¾ etatu, wobec tego praca musi być wykonywana na pełnym etacie, praca ma być wykonywana stale, to oznacza, że pracownik wykonuje ją normalnie każdego swojego dnia pracy. Sumowanie natomiast rzeczywistego czasu pracy w charakterze np. spawacza w sytuacji, gdy pracownik jest zatrudniony na stanowisku spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy czyli na pełnym etacie i prace związane ze spawaniem wykonuje w każdym swoim dniu pracy, jest błędnym rozumieniem tego przepisu. Można się zgodzić z tym, że w związku z niewyczerpaniem obu wskazanych przesłanek łącznie, pewne okresy pracy pracownika na stanowisku spawacza będą wyeliminowane z okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Przykładowo, wówczas, gdy w danym dniu pracy, tygodniu pracy, czy miesiącu albo jeszcze dłuższym odcinku czasu, spawacz był oddelegowany do innej pracy, pomimo, że nadal zajmował stanowisko spawacza. Nie do przyjęcie jest natomiast taka wykładnia aby np. w ramach 8 godzinnej dniówki spawacza wydzielać czas pracy poświęcony pracy spawalniczej i tylko ten czas zaliczać do czasu pracy w warunkach szczególnych. Taki „aptekarski” sposób podejścia do tego zagadnienia prowadzi po prostu do oczywistych absurdów. Praca pracownika wykonującego stale czynności spawacza, z technologicznego punktu widzenia składać się będzie z różnych odcinków czasu spawania, przygotowania materiału do spawania, realizacji prac wykończeniowych itp. W konsekwencji, nie jest nawet możliwe aby w praktyce dokonywać takich obliczeń. Podobnie będzie przy innego rodzaju pracach, np. maszynistka stale pisząca na komputerze, zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy też nie pracuje przy monitorze ekranowym przez 8 godzin. Obok pracy bezpośrednio przy komputerze korzysta z przysługujących jej przerw dodatkowych w pracy, przygotowuje materiał potrzebny do przepisania, oddaje materiał przepisany. Niekiedy prowadzi statystykę przepisanego materiału itp. Wymaganie zatem ścisłych wyliczeń rzeczywistego czasu pracy w danym charakterze, niezależnie od tego, że nie wynika z powołanego przepisu rozporządzenia, to prowadziłoby do kompletnych nonsensów. Oczywiście, mogą mieć miejsce przypadki wykonywania przez pracownika zatrudnionego na pełnym etacie w jakimś charakterze np. spawacza, prac różnego rodzaju, określonych w jego zakresie czynności. Czyli, np. prace spawacza może wykonywać wtedy, gdy istnieją ku temu potrzeby, albo planowo tylko w pewne dni, czy okresy czasu. W takim przypadku, trzeba się kierować pojęciem stałego wykonywania pracy i wówczas oczywiście te okresy pracy, które nie dotyczą wykonywania pracy w charakterze spawacza, albo praca spawacza nie jest wykonywana stale, nie będą zaliczane do stażu pracy dla omawianych celów. W jakimś zakresie może tutaj być pomocne orzecznictwo Sądu Najwyższego zapadłe na tle tej problematyki. W wyroku z dnia r. II UK 87/03, OSNP 2004/14/248 Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że przedmiotem sporu w sprawie o wcześniejszą emeryturę na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) jest uprawnienie do tego świadczenia z uwagi na warunki pracy, co oznacza – szczególnie przy braku stosownych zaświadczeń – konieczność poczynienia ustaleń dotyczących rodzaju i wymiaru zatrudnienia w warunkach szczególnych. Nie czyni temu zadość odniesienie się tylko do zatrudnienia zasadniczego, bez zbadania czy dodatkowo wykonywane czynności, które także warunkują to prawo, nie były wykonywane stale i w odpowiednim wymiarze czasu. Z uzasadnienia tego rozstrzygnięcia wynika, że SN nie wyklucza możliwości zaliczenia pracy w charakterze sanitariusza-noszowego wykonywanej obok czynności kierowcy samochodu zakładu opieki zdrowotnej, jeżeli praca ta wykonywana była stale i w odpowiednim wymiarze czasu pracy. Jak widać, pojęcie stałego wykonywania pracy w pełnym wymiarze czasu pracy SN sprowadza nie tyle do godzin wykonywania pracy w danym charakterze, ile do zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy czyli na pełnym etacie. W przeciwnym razie, w omawianej sprawie nie doszłoby do uchylenia zaskarżonego kasacją wyroku, skoro wiadome było z góry, iż powód pracował w charakterze kierowcy i równocześnie sanitariusza-noszowego, przy czym praca kierowcy została wyeliminowana z uwaga na to, że pojazd, którym jeździł nie miał uprawnień pojazdu uprzywilejowanego w ruchu drogowym, gdyż nie zadbano o stosowne formalności w tym zakresie. W wyroku z dnia r. II UKN 598/00, OSNP 2003/17/419, Sąd Najwyższy stwierdził, że o uprawnieniu do emerytury na podstawie § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) decyduje łączne spełnienie przez pracownika wszystkich warunków określonych w tym przepisie, a nie jego przekonanie, że charakter lub warunki pracy wystarczają do uznania jej za wykonywaną w szczególnych warunkach. W stanie faktycznym sprawy, powód pracował 70% czasu pracy w kopalni a 30% czasu pracy w biurze i na tej podstawie uznano, że jego praca nie ma charakteru pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Rozstrzygnięcie to z merytorycznego punktu widzenia może być jednak mylące, ponieważ SN rozpoznając kasację opiera się na ustalonym stanie faktycznych i bada sprawę wyłącznie w zakresie zarzutów kasacyjnych. Dużo więc zależy od tego, czy kasacja została poprawnie sporządzona, oraz czy poprawnym jest ustalony wcześniej a nie kwestionowany przez powoda stan faktyczny sprawy. W konsekwencji, można uznać, że jeżeli istnieje wyraźny podział zakresu zadań pracownika np. w zakresie czynności na wykonywanie w części pełnego etatu pracy wchodzącej w zakres pracy w szczególnych warunkach, a w części pracownik wykonuje inną pracę nie w szczególnych warunkach, to wówczas może dojść do nie uznania zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Rozdzielność taka musi jednak wynikać z formalnych dokumentów potwierdzających taki a nie inny rozkład czasowy czynności pracownika. Jeżeli takiego rozdziału wyraźnego nie ma, to oczywiście nie ma podstaw do tego, aby przy pomocy dokładności „aptekarskiej” dokonywać post factum takiego rozdziału, gdyż taka sytuacja ewidentnie narusza prawa pracownicze do wcześniejszej emerytury. Jeżeli chcesz wiedzieć więcej na ten temat – kliknij tutaj >>

Wykonywanie niektórych prac i zawodów niesie ze sobą szczególnie wysokie ryzyko wypadku przy pracy, kalectwa, a nawet śmierci. Pracownicy wykonujący te zawody muszą być szczególnie chronieni – za co odpowiada pracodawca – i szczególnie traktowani – o co dba w szkodliwych warunkach (lub w szczególnym charakterze) to specyficzne zajęcia, które wymagają ponadprzeciętnego wysiłku fizycznego, narażania swojego zdrowia, a niekiedy życia, a także wystawiające pracownika na kontakt z substancjami i czynnikami, które negatywnie wpływają na jego organizm. Prawdopodobne jest, że wiele osób wykonujących tego rodzaju prace „zapłaci” za to zdrowiem. Na przykład w leśnictwie, które przez ogół społeczeństwa nie jest kojarzone z pracą w szczególnych, szkodliwych warunkach, bardzo często dochodzi do ciężkich (w tym śmiertelnych) wypadków przy pracy, wypadków określanych jako lekkie są setki każdego roku. Uprawnienia za prace w szkodliwych i szczególnych warunkachPrace w szczególnym charakterze są nie tylko zagrożeniem dla pracownika, ale również ich wykonywanie sprawia, że z biegiem lat praca w takim zawodzie jest coraz trudniejsza, niekiedy – ze względu na zmęczenie organizmu i choroby zawodowe - staje się wręcz niemożliwa. I to mimo zapewnienia sprzętu ochronnego przez pracodawcę, regularnych badań profilaktycznych czy bogatych pakietów medycznych. Ustawodawca uznał, że tacy pracownicy powinni mieć możliwość wcześniejszego zakończenia pracy zawodowej bez utraty prawa do odpowiedniej wysokości emerytury. Stąd osoby wykonujące zajęcia w szczególnych bądź szkodliwych warunkach są ze względu na obciążenia organizmu związane z wykonywaniem tych zajęć uprawnieni do wcześniejszej i wyższej emerytury, a w niektórych wypadkach do renty inwalidzkiej. Emerytura dla niecierpliwych. W tych zawodach można pracować... Szczegółowy wykaz tych zawodów i prac znaleźć można w rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym wykonywane w szkodliwych i szczególnych warunkachKluczowe w rozporządzeniu są dwa wykazy zawodów, które znaleźć można w załączniku do niego. Wykaz A i B – to prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego (wcześniejszego przejścia na emeryturę) oraz do wzrostu emerytury lub renty szerokim katalogu prac znaleźć można zawody związane z górnictwem, energetyką, hutnictwem i przemysłem metalowym, chemią, budownictwem i przemysłem materiałów metalowych, leśnictwem, przemysłem drzewnym i papierniczym. To także w wykazie A znajdują się zawody związane z przemysłem lekkim, łącznością i transportem oraz gospodarka komunalną. Do prac wykonywanych w szczególnych warunkach zalicza się również te wykonywane w rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym, poligrafii, służbie zdrowia i opiece przeczytać:Wypadek przy pracy. Komu przysługuje odszkodowanie?Z kolei wykaz B dotyczy głównie pracy na statkach żeglugi powietrznej (pilotów, stewardess, skoczków spadochronowych czy nawigatorów), pracy w portach morskich (praca sztauera, trymera, operatora urządzeń przeładunkowych). Znajdują się tu również czynności wykonywane w hutach żelaza i stali oraz hutach metali nieżelaznych (m. in. przy obsłudze pieców koksowniczych). Wykaz ten dotyczy również osób pracujących przy przetwórstwie azbestu, prac nurków morskich i rybaków morskich, jak również pracowników Górskiego Ochotniczego Pogotowia którzy wykonywali prace znajdujący się w wykazie A mają prawo do nabycia świadczenie emerytalnego w obniżonym wieku. Wystarczy, że przepracowali minimum 15 lat w szczególnych warunkach – warunkiem jest to, by praca była wykonywana stale i w pełnym wymiarze godzin (a więc praca na części etatu nie zostanie do tego okresu zaliczona). Dodatkowo pracownik, aby nabyć uprawienia emerytalne musi skończyć 55 lat (w wypadku kobiet) i 60 lat (w wypadku mężczyzn) i ma wymagany okres pomostowe dla osób pracujących w szczególnych warunkachWykaz prac w szczególnych warunkach i wykaz prac o szczególnym charakterze zawiera również ustawa z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych. Przydatna w określaniu prawa do wcześniejszej emerytury jest również ustawa z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń przeczytać:Emerytura pomostowa. Komu przysługuje i na jakich warunkach?Czym różnią się przepisy z rozporządzenia od tych z późniejszej ustawy, skoro wiele zawodów i prac w nich wymienionych się powtarza? Otóż do ustalania 15-letniego zatrudnienia w szczególnych warunkach (oraz o szczególnym charakterze) wykonywanych przed 1 stycznia 2009 roku bierze się pod uwagę przepisy rozporządzenia, a wykonywanych po tej dacie w wykazach prac, które stanowią załącznik do ustawy. Okresy te dla pracowników, którzy pracowali zawodowo w obu okres mogą się za pracę w w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterzeJak uzyskać rekompensatę za prace w szczególnych warunkach? Trzeba legitymować się co najmniej 15-letnim stażem pracy przed 1 stycznia 2009 w szczególnych warunkach (lub w szczególnym charakterze), nie posiadać prawa do wcześniejszej emerytury (ani prawa do emerytury pomostowej) i wystąpić się z wnioskiem o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym (a więc w przypadku mężczyzn to 65 lat, a w przypadku kobiet 60 lat).Wysokość rekompensaty zależy między innymi od stażu ubezpieczeniowego (liczy się okres składkowy i nieskładkowy przed 1 stycznia 2009 roku) oraz od długości okresu, w którym wykonywało się pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jak również wieku jaki osiągnęło się na dzień 31 grudnia 2008 roku. Zakład Ubezpieczeń Społecznych pomnoży wszystkie wartości, a kwotę rekompensaty doda do kapitału początkowego emeryta (co ma ogromne znaczenie zwłaszcza dla tych, którzy większość okresu składkowego przepracowali przed 1999 rokiem). Zarówno emerytura jak i kwota rekompensaty są ofertyMateriały promocyjne partnera

Wykonywanie prac po 31 grudnia 2008 r. chociaż przez jeden dzieńUwzględnienie do okresu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia przy pracach wymienionych w załącznikach do ustawy o emeryturach pomostowych nie jest zależne od tego, przez jaki okres po dniu 31 grudnia 2008 r. praca była wykonywana. Zależy od tego, jakie były okoliczności i warunki jej wykonywania. Nieuprawnione jest stawianie przez organ rentowy dodatkowych wymogów koniecznych do uzyskania prawa do emerytury pomostowej, nieprzewidzianych w Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z r., sygn. akt III AUa 695/18Wykonywanie pracy tylko według dotychczasowych przepisówOsoba ubiegająca się o emeryturę pomostową, która nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze i legitymuje się w związku z tym jedynie stażem pracy “szczególnej” według poprzednio obowiązujących przepisów, może nabyć prawo do tej emerytury jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy można kwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w rozumieniu obowiązujących przepisów (art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych).wyrok Sądu Najwyższego z r., sygn. akt II UK 164/11Odwołanie przed rozwiązaniem umowy o pracęSkoro rozwiązanie umowy o pracę jest ustawowym warunkiem nabycia prawa do emerytury pomostowej, to – zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą – musi być on spełniony w chwili ubiegania się o świadczenie. Jeżeli nie doszło do rozwiązania umowy o pracę w chwili wydania decyzji i rozpoznawania sprawy przez sąd, to uzasadnia to oddalenie odwołania bez potrzeby badania spełnienia kolejnych warunków do nabycia prawa do tego Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z r., sygn. akt III AUa 521/17Pracodawca nie płacił składek na FEPWykładnia językowa art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych prowadzi do jednoznacznego wniosku, zgodnie z którym spoczywający na pracodawcy (płatniku) obowiązek opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych został uregulowany w tym przepisie w oderwaniu od przesłanek warunkujących nabycie prawa do emerytury pomostowej, określonych w art. 4 powyższej ustawy. (…) Tak więc na płatniku ciąży obowiązek opłacania składki na FEP za pracownika wykonującego prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze niezależnie od tego, czy ww. ustawa gwarantuje temu pracownikowi ochronę na wypadek ryzyka zaprzestania zatrudnienia w szczególnych warunkach (o szczególnym charakterze) przed osiągnięciem „podstawowego” wieku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z r., sygn. akt III AUa 966/17

Dzień dobry, piszę do Państwa z wielkim problemem, którego nie mogę zrozumieć, i mam wielką nadzieję że ktoś będzie umiał mi pomóc. Mój tato we wrześniu 2010 roku złożył wniosek o przyznanie wcześniejszej emerytury do ZUS. Wniosek zawierał już wyrok z sądu pracy, gdzie zostały uznane lata szkodliwe, pracy w szczególnych warunkach na stanowisku spawacz. Tato sam udał się do sądu pracy, gdyż tak został pokierowany przez pracownika ZUS. Z tego co poinformował mnie kolejny oddział ZUS w Jeleniej Górze tato powinien najpierw złożyć wniosek a potem wystąpić do sądu pracy o uznanie pracy w szczególnych warunkach, gdzie ZUS powinien być strona w sprawie.. Jednak kazano mi uzupełnić wyrok sądu o sentencje, gdzie miało być zawarte że praca w szczególnych warunkach była wykonywana stale, o resort zakładu pracy itp. Sentencja sadu została wysłana do oddziału samym poinformowano nas że w komplecie dokumenty już są przekazane do Wałbrzycha i powinniśmy już oczekiwać na decyzję. Wałbrzyski oddział ZUS odmówił przyznania emerytury, gdyż tato nie miał podstaw do tego by samemu udać się do sądu pracy o uznanie lat szkodliwych zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sądu z któregoś tam od września zakład pracy w który był w likwidacji przestał już istnieć i odzyskanie jakichkolwiek dokumentów staje się niemożliwe. Tylko teraz mnie zastanawia fakt że pracownik ZUS w Wałbrzych, po rozmowie telefonicznej stwierdził że złożycie Państwo odwołanie, pójdziecie do sądu pracy, dwóch świadków to uznają wam te wyrok sądu pracy , w którym uznaje się lata pracy w warunkach szkodliwych nie ma tu żadnego znaczenia, tylko dlatego że ZUS nie był stroną. Dlaczego więc taka informacja nie widnieje na stronie proszę o pomoc, czytam akty prawne, wyroki w sprawach odwoławczych i wyrok z sądu pracy o uznaniu pracy w szczególnych warunkach zawsze jest jednoznaczny. Proszę o pomoc co w tej sprawie mam dalej czynić. Z poważaniem Dorota

Pracodawca ma obowiązek wystawić świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub zamieścić informację o wykonywaniu takich prac w świadectwie pracy. Co jednak zrobić, jak pracodawca wystawił nieprawidłowe świadectwo pracy? Nie ulega wątpliwości, że pracodawca ma obowiązek wystawić świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub zamieścić informację o wykonywaniu takich prac w świadectwie pracy. Jest to podstawa do ubiegania się przez pracownika o wcześniejszą emeryturę lub rekompensatę z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Niemniej zdarza się, że pomimo dysponowania świadectwem wykonywania prac w szczególnych warunkach Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmawia przyznania emerytury lub rekompensaty z uwagi na błędy zawarte w treści świadectwa. Najczęściej dotyczy to nieprawidłowego opisania charakteru prac, wykonywanych przez pracownika lub zajmowanego przez niego stanowiska. Świadectwo pracy musi być bowiem zawierać opis stanowiska i wykonywanych prac, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Nawet niewielka różnica w opisie może drogo kosztować pracownika. Polecamy: Seria 5 książek. Poznaj swoje prawa! Co zrobić, jak pracodawca wystawił nieprawidłowe świadectwo pracy? W sytuacji, gdy pracodawca w ogóle nie wystawił świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach lub świadectwo zostało co prawda wystawione, ale zawiera błędy najprostszą drogą będzie zwrócenie się do pracodawcy z wnioskiem o jego wystawienie lub sprostowanie. Prawdziwy problem pojawia się wtedy… Gdy pracodawca już nie istnieje lub nie ma z nim kontaktu Wówczas w sytuacji, gdy organ rentowy odmawia przyznania wcześniejszej emerytury lub rekompensaty pracownikowi pozostaje złożenie odwołania do sądu okręgowego. Sam bowiem fakt, że w spornym świadectwie pracy błędnie wskazano charakter pracy oraz stanowisku pracownika nie może stanowić wyłącznej podstawy do odmowy mu wcześniejszej emerytury lub przyznania rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. To samo dotyczy, gdy świadectwo takie nie zostało w ogóle wystawione. Zamiast dokumentów – zeznania świadków Postępowanie sądowe w sprawach o świadczenia emerytalno-rentowe odmiennie niż postępowanie przed organem rentowym nie podlega żadnym ograniczeniom. Oznacza to, że w postępowaniu sądowym charakter wykonywanej pracy można wykazać przy pomocy wszelkich dowodów, w tym także zeznań świadków i przesłuchania stron, a dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych szczególnych warunkach lub w szczególnym. Pracownik, posiadający wadliwe świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, może opierając się na zeznaniach świadków, w tym innych pracowników zakładu pracy, udowodnić ten sporny okres świadczenia pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z r., sygn.. akt II UKN 186/97, publ. LEX). Podsumowanie Jak zostało wskazane powyżej brak świadectwa pracy w szczególnych warunkach lub nieprawidłowo wystawione świadectwo nie pozbawia pracownika prawa do wcześniejszej emerytura czy rekompensaty z tytułu pracy w szczególnych warunkach. W przypadku otrzymania odmownej decyzji z ZUSu, ubezpieczony w terminie 30 dni powinien złożyć do sądu okręgowego odwołanie od decyzji, przedstawiając argumentację i dowody na potwierdzenie swoich racji. Polecamy serwis: Świadectwo pracy Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.

Do tej pory orzecznictwo Sądu Najwyższego i sądów powszechnych było niejednolite i pozostawiało wiele wątpliwości. Stąd pytanie skierowane do rozszerzonego składu Izby. PROCEDURY: Praca w szczególnych warunkach >> Praca o szczególnym charakterze >> ZUS: 15 lat ciężkiej pracy, ale nie po 2008 roku Według tej ustawy - prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się. Wykaz prac znajduje się w załączniku do ustawy. Marian K. był w swoim życiu zawodowym kierowcą 3,5 tonowej ciężarówki przez 15 lat. Czyli pracował w warunkach szkodliwych. Jednak - zdaniem ZUS - nie spełnił dodatkowego warunku do uzyskania emerytury pomostowej, tj. nie wykonywał pracy w warunkach szkodliwych po 31 grudnia 2008 r. (a tak stanowi pkt 6 art. 6 ustawy pomostowej). Przed Sądem I instancji Marian K. wyjaśniał, że po 31 grudnia 2008 r. przez 21 dni w 2016 roku woził niebezpieczne ładunki. I tak wnioskodawca wodził: przez 7 dni w czerwcu 2016 r.( od 14 do 21 września 2016 r. od 22 do 29 listopada 2016 r. A zatem - przysługuje mu emerytura pomostowa - i tak stwierdził Sąd Okręgowy w Lublinie. Natomiast Sąd Apelacyjny w Lublinie oddalił apelację. Wobec tego organ złożył skargę kasacyjną, a trzyosobowy skład SN powziął wątpliwość: Czy dla spełnienia przesłanki do nabycia prawa do emerytury pomostowej z art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych konieczne jest wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze po 31 grudnia 2008 r. przez okres przynajmniej miesiąca? Cały problem rozbijał się o ten jeden miesiąc. Czy ma być to praca nieprzerwana przez miesiąc? Czy z przerwami, czy na umowie o pracę, czy też bez takiej umowy? Prokurator Generalny opowiedział się za podjęciem uchwały, stanowiącej, że po spełnieniu innych przesłanek, emerytura pomostowa należy się, gdy prace szkodliwe były wykonywane po 31 grudnia 2008 r. Jednak PG nie odniósł się do kwestii miesiąca pracy. Sprawdź też: Czy prace w wykopie są wymienione wśród prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze? > SN: Nie musi być miesiąc pracy Jak uzasadniał uchwałę prezes Izby - sędzia Piotr Prusinowski - warunkiem uzyskania emerytury pomostowej jest praca w szczególnych warunkach - na starych zasadach, a ponadto koniecznie - praca po 31 grudnia 2008 r. w tych warunkach. Powstało pytanie jak długo ta praca ma trwać? W kilku wyrokach Sąd Najwyższy określił, że wymagany jest miesiąc, ale ustawa o tym nic nie mówi. - Według Sądu Najwyższego do uzyskania emerytury pomostowej nie potrzebna jest praca po 2008 r. przynajmniej przez jeden miesiąc, może być mniej - mówił sędzia Prusinowski. - Konieczne jest jednak zawarcie umowy o pracę - dodał. Sędzia przewodniczący wspomniał o dwóch wyjątkach, gdy taka emerytura nie przysługiwałaby: jest podpisana umowa o pracę w szczególnych warunkach, ale wnioskodawca jej nie wykonuje nie podpisano takiej umowy, ale praca w szczególnych warunkach jest wykonywana. W omawianej sprawie Mariana K. Sąd Najwyższy w składzie 3 sędziów rozpoznający skargę kasacyjną musi rozważyć podjętą uchwałę siódemkową. Dlatego, że wnioskodawca miał podpisaną umowę i pracował w szczególnych warunkach po 2008 r. Sygnatura akt III UZP 2/22, uchwała 7 sędziów Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN z 18 maja 2022 roku. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.

ZUS w oparciu o dokumentację pracowniczą samodzielnie podejmuje decyzję w przedmiocie ustalenia pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uprawniającą do wcześniejszego przejścia na emeryturę. W tej sytuacji, dokumenty wystawione przez pracodawcę nie mają przeważającego znaczenia (Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 12sierpnia 2014 roku (III AUa 2207/13) . Ubezpieczony od 1979 był zatrudniony w Spółdzielni Mieszkaniowej. W listopadzie 2012 roku i w styczniu 2013 roku Spółdzielnia wystawiła wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w którym zaświadczyła, że w okresie zatrudnienia od 2 maja 1979 r. do 31 grudnia 1998 r. wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace pn. „kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny prac nie zautomatyzowanych palaczy kotłów wodnych typu przemysłowego” na stanowisku mistrza i zastępcy kierownika działu gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Mimo wystawienia przez pracodawcę pracownikowi świadectwa pracy w szczególnych warunkach, ZUS odmówił prawa do emerytury wobec nie udowodnienia 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Odwołanie od decyzji wniósł wnioskodawca. Sąd Okręgowy podzielił jednak stanowisko organu rentowego. Wskazał, że świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę stanowi jedynie domniemanie i podstawę do przyjęcia, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych. Samo jednakże posiadanie świadectwa pracy potwierdzającego wykonywanie zatrudnienia w warunkach szczególnych organu rentowego nie wiąże i nie przesądza automatycznie o przyznaniu świadczenia emerytalnego na podstawie art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wnioskodawca nie zgodził się z takim stanowiskiem Sądu i wniósł apelację od powyższego wyroku. Sąd Apelacyjny uznał jednakże, że rozstrzygnięcie Sądu I instancji odpowiada prawu. W ocenie Sądu II instancji, nawet jeżeli pracodawca uznał pracę na danym stanowisku za pracę w szczególnych warunkach, taki pracownik może nie otrzymać wcześniejszej emerytury. ZUS odmówi jej bowiem, gdyby praca nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Sąd Apelacyjny podniósł, ze praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W niniejszej sprawie bezsprzecznie ustalono, że ubezpieczony pracował we wskazanym wyżej okresie w warunkach szczególnych, ale tylko co najwyżej po 8 miesięcy w każdym roku. Przez pozostałe 4 miesiące w roku, wnioskodawca nie pracował w warunkach szczególnych z uwagi na charakter pracy, tj. w sezonie niegrzewczym nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prac w warunkach szczególnych wskazanych w tym świadectwie. Stąd wystawienie przez pracodawcę świadectwa pracy we wskazanym okresie było nieuzasadnione. W ocenie Sądu Apelacyjnego, świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach nie stanowi dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 gdyż podmiot wydający to świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Świadectwo to traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Tym samym treść świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach podlega weryfikacji zarówno w toku postępowania administracyjnego przed organem rentowym, jak i w toku postępowania sądowego przed sądami ubezpieczeń społecznych. W niniejszym wyroku Sąd Apelacyjny przesądził, iż samo wystawienie pracownikowi świadectwa pracy nie przesądza o zaliczeniu/ bądź nie określonych czynności, jako prac wykonywanych w szczególnych warunkach. Zatem nawet gdyby pracodawca chciał „iść na rękę” pracownikowi i wystawiłby mu świadectwo pracy w szczególnych warunkach – to do przyznania wcześniejszej emerytury jest i tak daleka droga. ZUS bowiem – w oparciu o dokumentację pracowniczą samodzielnie podejmuje decyzję w zakresie ustalenia pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uprawniającą do wcześniejszego przejścia na emeryturę. Z drugiej strony – w przypadku odmowy wydania przez pracodawcę świadectwa pracy w szczególnych warunkach – pracownik ma także prawo do ustalenia na drodze postępowania sądowego, np. poprzez zeznania świadków czy dokumenty, że w latach objętych wnioskiem pracował w szczególnych warunkach na stanowisku kwalifikującym się do zaliczenia pracy w szczególnych warunkach, w okresie wymaganym przez przepisy prawa. O uznaniu bowiem danego zatrudnienia za pracę w szczególnych warunkach nie decyduje treść dokumentów, które wystawi bądź nie pracodawca, ani również nazwa stanowiska pracy, lecz jedynie charakter faktycznie wykonywanych czynności, które samodzielnie ocenia organ rentowy. Co istotne, pracami w szczególnych warunkach nie są wszelkie prace wykonywane w narażeniu na kontakt z niekorzystnymi dla zdrowia pracownika czynnikami, lecz jedynie takie, które zostały rodzajowo wymienione we w/w rozporządzeniu. (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 1 czerwca 2010 roku, II UK 21/10). Nadto, wykonywanie pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy oznacza, że pracownik nie ma powierzonych innych obowiązków niż te, które dotyczą pracy w szczególnych warunkach. Nie wystarczy zatem, że pracownik jedynie przebywa w spornym okresie w szkodliwym dla zdrowia środowisku pracy.

Warunek osiągnięcia 15-lat pracy w szczególnych warunkach przed dniem 1 stycznia 1999 r. wynika z art. 184 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Osoba, która 55 lat ukończyła w 2009 r. urodziła się w 1954 r., a więc co do zasady należy do tej osoby stosować przepisy o ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., czyli Rozdziału 1 Działu II - art. 24 i nast. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) - dalej Tym osobom przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet. Przewidziano kilka wyjątków (np. art. 24 ust. 2 i art. 184 o których poniżej). Z treści pytania wynika, że pracownica była zainteresowana ustaleniem prawa do emerytury w obniżonym wieku ze względu na pracę w szczególnych warunkach, czyli na zasadach przewidzianych dla osób urodzonych przed 1949 r. w art. 32 Szczególne warunki pracy pozwalają tym osobom na przejście na emeryturę w wieku 55 lat, jeżeli okres pracy w tych warunkach wynosił co najmniej 15 lat i spełnione zostały pozostałe wymagania do przejścia na emeryturę (zgodnie z powołanym w pytaniu rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze; Dz. U. Nr 8, poz. 43, z późn. zm.). Niestety dla osób urodzonych po 1949 r. skorzystanie z tej możliwości uzależniono od spełnienia dodatkowych warunków. Według art. 184 ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w odpowiednich przepisach ( w przepisach, do których odsyła wskazany powyżej art. 32 - w tym przypadku - 55 lat), jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 czyli dla kobiet - 20 lat. Spełnienie tych warunków oceniane jest na dzień 1 stycznia 1999 r. Z pytania wynika, że nie zostały one spełnione: pracownica przed 1999 r. osiągnęła mniej niż 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Dlatego organ rentowy odmówił prawa do emerytury powołując się na brak 15-letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych. Przepis ten wyjątkowo pozwala osobom, które pracowały w szczególnych warunkach przed 1999 r. na wcześniejsze przejście na emeryturę, nie można więc go interpretować rozszerzająco - na korzyść zainteresowanej. Uwaga o tym, że "ZUS na swoich stronach internetowych podaje, że wystarczy co najmniej jeden dzień zatrudnienia w tych warunkach przed dniem 1 stycznia 1999 r. aby można było przejść na emeryturę" prawdopodobnie nie dotyczy emerytury w obniżonym wieku emerytalnym na starych zasadach, o której była mowa powyżej, ale emerytury pomostowej - nowego świadczenia - przewidzianego dla osób urodzonych po 1948 r., czyli dla grupy wiekowej pracownicy, o której mowa w pytaniu. Według art. 24 ust. 2 dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, z wyjątkiem ubezpieczonych mających prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 32, 33, 39, 40, 46, 50, 50a i 50e, 184 oraz w art. 88 Karty Nauczyciela, zostaną ustanowione emerytury pomostowe. Pracownicy dotyczy art. 32. Niestety emerytury pomostowe, uregulowane ustawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656) zostały przewidziane dla pracownika, który spełnił łącznie następujące warunki: urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.; ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat - ten warunek został spełniony; osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet - ten warunek został spełniony; ma okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn - ten warunek został spełniony; przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ten warunek został spełniony; po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych - z pytania nie wynika, żeby ten warunek został spełniony i wydaje się, że właśnie jego zabrakło i nie będzie łatwy do spełnienia, gdyż w art. 3 ust. 1 i wskazanych tam załącznikach do ustawy o emeryturach pomostowych nie wymieniono prac związanych z lakierowaniem ręczny lub natryskowym, analogicznych do wskazanych w załączniku do rozporządzenia z 1983 r., o którym mowa powyżej; nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy - ten warunek został spełniony. W związku z powyższym pracownica, o której mowa w pytaniu nie spełniała również warunków do nabycia prawa do emerytury pomostowej, ponieważ łącznie z warunkiem "co najmniej jednego dnia zatrudnienia w tych warunkach przed dniem 1 stycznia 1999 r." musi być spełniony warunek "co najmniej jednego dnia zatrudnienia po dniu 31 grudnia 2008 r." w szczególnych warunkach według nowego wykazu załączonego do ustawy o emeryturach pomostowych. Dorota Dzienisiuk - specjalista z zakresu prawa pracy

Pracę w szczególnych warunkach definiuje art. 32 ust. 1 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS. Jest nią praca o znacznej szkodliwości dla zdrowia pracownika lub o znacznym stopniu uciążliwości, lub wymagająca wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne, lub otoczenia. Praca w szczególnych warunkach powoduje szybsze zrealizowanie się ryzyka emerytalnego ze względu czynniki zewnętrzne, które w istotny sposób przyspieszają naturalny proces ubytku sił pracownika. Czy w związku z tym, pracownikom, którzy wykonują pracę w takich warunkach, przysługuje prawo do wcześniejszego skorzystania ze świadczeń emerytalnych? warunki należy spełnić, aby ubiegać się o wcześniejszą emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze?Wniosek o wcześniejszą emeryturę mogą złożyć osoby urodzone po 31 grudnia 1948 roku, a przed 1 stycznia 1969 roku, jeśli do 31 grudnia 2008 roku spełniły następujące warunki:osiągnęły wiek emerytalny,posiadają udokumentowane świadectwami pracy okresy składkowe wynoszące 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn,potrafią udowodnić wymagany okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,nie są członkami OFE lub złożą wniosek o przekazanie zgromadzonych środków w OFE za pośrednictwem ZUS na rzecz budżetu państwa. Drugą grupą osób, które mogą ubiegać się o wcześniejszą emeryturę, są osoby urodzone po 31 grudnia 1948 roku, które osiągnęły obniżony wiek emerytalny i przed 1 stycznia 1999 roku spełniły następujące warunki:udowodniły okresy składkowe i nieskładkowe wynoszące co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn,mają udokumentowany wymagany okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, bądź co najmniej 5 lat pracy górniczej wykonywanej stale i na pełen etat pod ziemią/na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego oraz kopalniach otworowych siarki (w drugim przypadku wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn obniża się o 6 miesięcy za każdy rok pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, jednak nie więcej niż o 15 lat – w celu ustalenia wieku emerytalnego uwzględnia się okresy pracy górniczej przebyte także po 31 grudnia 1998 roku),nie są członkami OFE lub złożą wniosek o przekazanie zgromadzonych środków w OFE za pośrednictwem ZUS na rzecz budżetu z warunków otrzymania wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest także złożenie wniosku o przekazanie środków zgromadzonych w OFE na rzecz budżetu państwa. Osoba wnioskująca nie może być członkiem może liczyć na wcześniejszą emeryturę?Na wcześniejszą emeryturę mogą przejść osoby, które mają:co najmniej 15 lat zatrudnienia na kolei – dla osób w wieku 55 lat (kobieta) i 60 lat (mężczyzna),co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach wymienionych w wykazie A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy spełnieniu pozostałych warunków – dla osób w wieku 55 lat (kobieta) i 60 lat (mężczyzna),staż pracy wynoszący 10,15 lub 20 lat w zależności od wykonywanej pracy na stanowisku pracy wymienionym w wykazie B wyżej wspomnianego prace kwalifikują pracownika do skorzystania z tych uprawnień?W wykazie A, a więc w wykazie prac, których wykonywanie musi trwać co najmniej 15 lat dla kobiet w wieku 55 lat i dla mężczyzn w wieku 60 lat, znajdują się między innymi prace:w górnictwie i energetycew hutnictwie i przemyśle metalowymw chemii oraz w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanychw leśnictwie, przemyśle drzewnym i papierniczymw przemyśle lekkimw transporcie i łącznościw gospodarce komunalnejw rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczymw przemyśle poligraficznymw służbie zdrowia i opiece społecznejw zespołach formujących pracami wymienionymi w wykazie A wspomnianego Rozporządzenia także wykaz B wymienia prace, których wykonywanie przez 15 lat uprawnia do wcześniejszej emerytury. Są to między innymi prace:na statkach żeglugi powietrznej i w portach morskich – co najmniej 15 lat pracy oraz ukończenie wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,w hutnictwie – 15 lat pracy oraz ukończenie 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,wykonywane bezpośrednio przy przetwórstwie azbestu, produkcji ołowiu i kadmu, krzemionki, a także prace nurków i rybaków morskich, ratowników w GOPR – co najmniej 10 lat oraz ukończenie 50 lat dla kobiet i 55 lat dla mężczyzn,wykonywane przez dziennikarzy pod warunkiem objęcia ich układem zbiorowym dziennikarzy – co najmniej 15 lat oraz ukończenie 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,wykonywane w Najwyższej Izbie Kontroli pod warunkiem osiągnięcia wieku emerytalnego podczas zatrudnienia – 15 lat pracy oraz ukończenie 55 lat dla kobiety i 60 lat dla celu ustalenia uprawnień osoby w wieku 55 lat (kobieta) i 60 lat (mężczyzna) za pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze uważa się również:pracowników organów kontroli państwowej;pracowników organów administracji celnej;nauczycieli, wychowawców lub innych pracowników pedagogicznych wykonujących pracę nauczycielską wymienioną w art. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku – Karta Nauczyciela;żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Celnej, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli nie spełniają warunków lub utracili prawo do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób;pracowników jednostek ochrony czy dana praca wykonywana przez pracownika to praca w szczególnych warunkach, leży w gestii pracodawcy, który powinien taką informację umieścić na świadectwie pracy lub świadectwie pracy w szczególnych praca musi być oczywiście zgodna z wykazami A i B zawartymi w Rozporządzeniu lub zgodna z resortowym wykazem stanowisk pracy w szczególnych warunkach wydanych między innymi przez właściwych ministrów. W razie nieuwzględnienia tej informacji na świadectwie pracy ZUS może odmówić zaliczenia okresów pracy jako wykonywanych w szczególnych warunkach. Pracownikowi pozostaje wtedy wystąpienie do sądu, który analizując warunki pracy na danym stanowisku, może wydać decyzję korzystną dla pracownika i uznać okres zatrudnienia jako pracę w warunkach szkodliwych. Taki wyrok wydał Sąd Najwyższy dnia 31 stycznia 2018 roku (sygn. akt III UZP 8/17) w sprawie kierowcy samochodu ciężarowego: praca w transporcie kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, który ubocznie wykonywał czynności konwojenta, ładowacza lub spedytora w odniesieniu do przewożonych towarów jest pracą w szczególnych pamiętać, że aby praca mogła być uznana przez ZUS jako praca w szczególnych warunkach, musi być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy oraz na podstawie umowy o pracę. Sporadyczne wykonywanie w ramach obowiązków pracowniczych prac wymienionych w Rozporządzeniu nie może być uznane za pracę w warunkach szkodliwych. Tak samo nie może być uznana praca na podstawie umowy zlecenia, o dzieło czy w ramach prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Jak liczyć staż pracy w warunkach szkodliwych?Praca w szczególnych warunkach powinna zostać udokumentowana adnotacją w świadectwie pracy. Jednak do okresu zatrudnienia ZUS nie zaliczy okresów:niezdolności do pracy, za które zostało wypłacone wynagrodzenie, zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne;za które pracownik otrzymał zasiłek opiekuńczy lub macierzyński;usprawiedliwionej nieobecności w pracy, za które w okresie od 15 listopada 1991 roku do 24 lipca 1992 roku wypłacono nauczycielowi – na podstawie Karty Nauczyciela – wynagrodzenie za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy, a w odniesieniu do wynagrodzenia wypłaconego nauczycielowi w czasie urlopu macierzyńskiego – za okres od 15 listopada 1991 roku do 31 lipca 1992 roku;urlopu dla poratowania zdrowia;urlopu szkoleniowego;przebywania na urlopie na dalsze kształcenie się;pozostawania w stanie nieczynnym;urlopu wychowawczego;urlopu bezpłatnego;służby w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze a rekompensata?Rekompensata taka dotyczy osób urodzonych po 31 grudnia 1948 roku, które przed 1 stycznia 2009 roku wykonywały pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze przez co najmniej 15 lat stale i na pełen etat, ale nie nabyły z tego tytułu prawa do wcześniejszej emerytury. Dokumenty o przyznanie rekompensaty należy złożyć razem z wnioskiem o przyznanie emerytury z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego – 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn – na 30 dni przed ukończeniem odpowiedniego dokumentu wcześniej skutkować będzie odmową przyznania rekompensaty. Pozytywne rozpatrzenie wniosku przez ZUS spowoduje ponowne przeliczenie emerytury i zwiększenie kwoty świadczenia, gdyż rekompensata jako dodatek zostanie wliczona do kapitału początkowego. Rekompensata może być także doliczona do renty rodzinnej po zmarłym, który był uprawniony do emerytury wraz z rekompensatą.

Praca w warunkach szczególnych umożliwia uzyskanie prawa do wcześniejszej emerytury. Przepisy wskazują, że praca w warunkach szczególnych musi być wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy, czy oznacza to, że pracownik musi wykonywać wyłącznie czynności z zakresu pracy w warunkach szczególnych w pełnym wymiarze czasu pracy? Uzyskanie emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych wymaga bardzo często złożenia dobrze uzasadnionego i uargumentowanego odwołania od decyzji ZUS do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wraz ze wskazaniem odpowiednich środków dowodowych ( z zeznań świadków, dokumentacji płacowej, pracowniczej itp.) Zaczynając jednak od początku, a więc od przepisów:) Zgodnie z przepisami ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura, jeśli spełnią łącznie następujące warunki: osiągnęli wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, lub 55 dla kobiet, nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego, albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej tj. na dzień r. osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, wynoszący co najmniej 15 lat. Omówienie ,,działania” powyższych przepisów na przykładach znajduje się między innymi na stronie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych podaję link – przykłady. Kolejną istotną rzeczą jest to by dany rodzaj pracy zawarty był w załączniku „A” do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Praca musi być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wymaganym na danym stanowisku pracy. Co znaczy powyższe? Zapis jak się wydaje jest prosty, jednakże doczekał się licznych orzeczeń Sądu Najwyższego, a także Sądów Apelacyjnych. Należy wskazać, że okres pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze w szczególnych warunkach w rozumieniu § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Nr 8, poz. 43 ze zm.) może obejmować również czas krótkotrwałych, koniecznych szkoleń pracownika, zwłaszcza wstępnych Ponadto, wykładnia przepisów, w których położono akcent na “pełny wymiar czasu pracy na danym stanowisku”, nie stwarza możliwości kreowania dodatkowych kryteriów, w szczególności kryterium wykonywania pracy u jednego pracodawcy, na jednym stanowisku pracy, czy też na jednym etacie. Warto wskazać, także, że praca polegająca na kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji i usług oraz dozorze inżynieryjno-technicznym może być uznana za pracę w szczególnych warunkach, jeżeli pracownik stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy sprawował taką kontrolę lub dozór na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie A. Ponadto, pracownik, który u jednego pracodawcy w tym samym okresie wykonuje różne rodzaje pracy w szczególnych warunkach, wymienione w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, nie powinien być pozbawiony uprawnienia do zaliczenia tego okresu do zatrudnienia w szczególnych warunkach wymaganego do emerytury na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2013 r. III UK 47/12). Należy wskazać, że wobec mnogości rodzajów prac w których praca w warunkach szczególnych była faktycznie wykonywana, i wobec zróżnicowanych warunków świadczenia tej pracy, praktycznie każdy stan faktyczny może posiadać swoje niuanse na które warto zwrócić uwagę Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych i to już na etapie wnoszenia odwołania od decyzji ZUS. W przypadku więc, gdybyś potrzebował porady prawnej w zakresie prawa pracy, prawa ubezpieczeń społecznych, lub innym zakresie albo chcesz zlecić poprowadzenie sprawy sądowej, w tym w zakresie odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, z odwołania od decyzji ZUS, w tym w zakresie prawa do świadczeń przedemerytalnych, prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, o prawo do emerytury, w tym emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, odwołania od decyzji KRUS lub o zapłatę przeciwko pracodawcy, z odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, odwołania od rozwiązania umowy o pracę, o zapłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, zapłatę ekwiwalentów, odprawy, w tym odprawy z tytułu zwolnień grupowych itp. zachęcam do kontaktu.

Paweł Stauffer/archiwum Panu Czesławowi tylko tyle zabrakło, by dostać emeryturę. Pracodawcy, który go zatrudni, oferuje nawet nagrodę, ale i tak od 2 lat nikt go nie chce przyjąć. Czesław Hoczek ma 62 lata i ogromny żal do państwa, że po ponad 27 latach przepracowanych w warunkach szczególnych musiał przejść na utrzymanie żony. Bo w świetle prawa od państwa nic mu się nie należy. Zobacz: Śmierć lubi budowy. Wypadki przy pracy na Opolszczyźnie – Przez lata pracowałem jako hartownik – w wysokiej temperaturze i niebezpiecznych gazach. Na emeryturę chciałem iść już w 1999 roku, ale okazało się, że zmieniła się ustawa i żeby mieć do niej prawo, musiałbym mieć przepracowane na moment, kiedy wchodziła w życie, 25 lat. Wtedy zabrakło mi kilku miesięcy, no i emerytury nie dostałem – opowiada. Pracował do 2001 roku. Później jego zakład upadł, a on został bez pracy i prawa do emerytury Nadzieja pojawiła się w 2009 roku, gdy weszła w życie ustawa o emeryturach pomostowych, ale ZUS szybko sprowadził go na ziemię. – Powiedzieli mi, że dostałbym pomostówkę, gdybym po grudniu 2008 roku przepracował choć jeden dzień, a że ja już wtedy nie pracowałem, to znowu odesłali mnie z kwitkiem – wzdycha. Pan Czesław dowiedział się, że ten jeden dzień nadal może sobie „dopracować” Początkowo był pewien, że jego emerytura to tylko kwestia czasu. No bo co to za problem – zatrudnić pracownika na tak krótki okres? – I tak już od dwóch lat szukam, ale nikt mnie nie chce. Dałem nawet ogłoszenie w gazecie, że pracodawcy, który mnie przyjmie, dam wysoką nagrodę pieniężną, ale wszyscy myśleli, że to jakiś żart, i na tym się skończyło – załamuje ręce. Zobacz: Sami utrudniamy sobie życie w pracy Hoczek mówi, że w poszukiwaniu pracy odwiedził już chyba wszystkie zakłady na Opolszczyźnie, które mogłyby go zatrudnić w tzw. warunkach szczególnych, ale zawsze słyszy to samo: – Mówią, że jest bezrobocie i przyjmują tylko młodych. Ja im wtedy tłumaczę, żeby przyjęli mnie na najkrótszy możliwy okres, że nie będę zabierał miejsca młodym, ale bez efektu. Od jednego z prezesów usłyszałem nawet, że ja go do kryminału chcę posłać – tłumaczy załamany mężczyzna. Zatrudnić na dzień firmie się nie opłaca Opolski oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych twierdzi, że Czesław Hoczek wcale nie starał się o emeryturę pomostową. – Złożył u nas jedynie wniosek w sprawie przyznania zwykłego świadczenia emerytalnego, ale nie miał przepracowanych wymaganych 25 lat, dlatego dostał decyzję odmowną – tłumaczy Izabela Kłosowska z opolskiego oddziału ZUS. – Oczywiście od tej decyzji przysługiwało odwołanie i pan Hoczek z takiego prawa skorzystał. Teraz sprawą zajmie się sąd apelacyjny, który może ewentualnie zmienić naszą decyzję – dodaje. Zobacz: Pracy dla młodych Opolan brak Pan Czesław twierdzi, że nie występował z wnioskiem o „pomostówkę”, bo pracownik ZUS powiedział mu, że skoro po 2008 roku nie pracował, w warunkach szczególnych, to nie ma na nią szans. – Chciałem najpierw przepracować choć ten jeden dzień, bo przecież inaczej znowu by mnie z kwitkiem odesłali – mówi. I tak koło się zamyka Bo choć pan Czesław pracować chce, to na razie żaden pracodawca go nie potrzebuje. Roman Zemanek z Okręgowego Inspektoratu Pracy w Opolu zapewnia, że zatrudnienie pracownika nawet na krótki okres nie jest przestępstwem. Uważa, że część pracodawców podnosi taki argument, żeby zbyć niedoszłego emeryta. – No bo przecież jeśli ten pan będzie świadczył pracę na rzecz firmy, to sprawa jest czysta. Pracodawca może zatrudnić go nawet na jeden dzień, o ile wymaga tego charakter wykonywanej pracy, i nie naraża się na żadną karę – przekonuje. – Inną sprawą jest, że firmy niechętnie zatrudniają na tak krótki czas, bo muszą opłacić pracownikowi badania lekarskie, przeszkolić go, a po kilku dniach on odchodzi. I to może być główna przeszkoda w znalezieniu pracy – mówi Roman Zemanek Pan Czesław nie wie, gdzie szukać pomocy. Nie stać go na opłacenia prawnika, który mógłby mu doradzić, jak wybrnąć z tej sytuacji. – Po tylu latach ciężkiej pracy muszę błagać ZUS, żeby dali mi te marne 600 zł pomostówki, a oni, zamiast pomóc, tylko patrzą, jak człowiekowi życie utrudnić – mówi. – Ja naprawdę jestem już zdesperowany. Chyba będę się musiał podpalić przed ich siedzibą, żeby w końcu mi pomogli – mówi. Sprawdź ogłoszenia: Praca

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych z możliwości przejścia na emeryturę pomostową na ogólnych zasadach może skorzystać pracownik, który spełnia łącznie następujące warunki: urodził się po 31 grudnia 1948 r., ukończył co najmniej 55 lat (kobieta) lub 60 lat (mężczyzna), udowodnił okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat, posiada okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, przed 1 stycznia 1999 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienioną w dotychczasowych przepisach lub w nowych wykazach prac, po 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymienioną w nowych wykazach prac, rozwiązał stosunek (stosunki) pracy. Przy ustalaniu okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie lub świadczenie z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, a więc okresów niezdolności do pracy, za które zostało wypłacone wynagrodzenie, zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne, za które pracownik otrzymał zasiłek opiekuńczy lub macierzyński. Emeryturę pomostową może uzyskać również osoba, która po 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wymienionej w nowych wykazach prac, jeśli: na dzień 1 stycznia 2009 r. miała okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, wymienionej w nowych wykazach prac, wymagany do przyznania emerytury pomostowej na ogólnych lub szczególnych zasadach albo emerytury pomostowej z tytułu wykonywania pracy górniczej, przed 1 stycznia 1999 r. wykonywała prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione w dotychczasowych lub w nowych wykazach prac, posiada okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, osiągnęła wiek uprawniający do emerytury pomostowej na ogólnych lub szczególnych zasadach albo do emerytury pomostowej z tytułu wykonywania pracy górniczej, rozwiązała stosunek (stosunki) pracy. Słowem – jeśli w okresie, kiedy wykonywała Pani pracę w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze (a wiec przed 1 stycznia 2009 r.), nie miała Pani okresów choroby, które należałoby odliczyć – to ma Pani rzeczywiście na tamten dzień co najmniej 15 lat pracy w warunkach szkodliwych. Jednak aby uzyskać emeryturę pomostową – poza innymi warunkami jak staż czy wiek – musiała Pani: po 1 stycznia 2009 r. wykonywać choć przez jeden dzień prace w warunkach szkodliwych albo przed 1 stycznia 2009 r. wykonywać pracę także z obecnie obowiązującego wykazu prac. Pani nie wskazała, jaką dokładnie pracę Pani wykonywała i wykonuje – więc nie mogę powiedzieć, czy spełniła Pani któryś z powyższych warunków – jeśli tak, ma Pani prawo do emerytury pomostowej. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Rekompensata oznacza odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę. Rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, a w efekcie powiększa podstawę obliczenia emerytury. Przesłankami uprawniającymi do rekompensaty są: - wystąpienie przez ubezpieczonego z wnioskiem o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym (60 lat dla kobiet, 65 lat dla mężczyzn), - legitymowanie się przez ubezpieczonego co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach lub pracy w szczególnym charakterze przed dniem 1 stycznia 2009 r. - ubezpieczony nie ma ustalonego prawa do wcześniejszej emerytury, np. z Karty Nauczyciela, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego ani emerytury pomostowej. - utrata przez ubezpieczonego możliwości przejścia na emeryturę w związku z wygaśnięciem po dniu 31 grudnia 2008 r. – w stosunku do ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r. – podstawy normatywnej przewidującej takie uprawnienie; W zakresie prac w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. z 2020 r., poz. 53) odsyła do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43 ze zm.). Praca w szczególnych warunkach, uprawniająca do wcześniejszej emerytury, to tylko praca wymieniona w Rozporządzeniu z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Nr 8, poz. 43 ze zm.) wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Rodzaje prac w szczególnych warunkach wyróżnia kryterium merytoryczne i formalne. Pierwsze kryterium zależy od wykonywania zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach. Drugie kryterium natomiast wymaga, aby praca ta była wymieniona w załączniku do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. Nie ma więc pracy w szczególnych warunkach jako przesłanki prawa do emerytury na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdy zatrudnienie nie było pracą wykonywaną na stanowisku wymienionym w wykazie do rozporządzenia, choć warunki pracy mogły być szkodliwe (postanowienie SN z dnia 8 maja 2019 r. sygn. akt I UK 206/18, Legalis nr 1942187). Pełne zatrudnienie w warunkach szczególnych pojmowane jest więc jako bezwzględna cecha tego zatrudnienia jako uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia emerytalnego. Możliwe jest łączenie w przebiegu dniówki prac o różnym charakterze polegające na wykonywaniu nie jednego, lecz kilku rodzajów prac w szczególnych warunkach ujętych w wykazie. W takim wypadku do czasu pracy w warunkach szczególnych zlicza się czas równolegle wykonywanych czynności tylko wtedy, gdy prace te wszystkie łącznie lub każda z osobna odpowiadają charakterowi pracy w szczególnych warunkach i wszystkie razem wykonywane są stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Co do zasady, nie jest dopuszczalne przy ustalaniu okresów pracy w szczególnych warunkach uwzględnianie także innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika. W orzecznictwie wskazuje się, że istnieją wyjątki od powyższego wymogu świadczenia pracy w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 czerwca 2015 r. sygn. akt II IK 260/14 (LEX), nie jest dopuszczalne uwzględnianie do okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika, przez co tak zatrudniony nie spełniał koniecznego warunku dla uzyskania wcześniejszych uprawnień emerytalnych, jakim było stałe wykonywanie pracy szkodliwej w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na zajmowanym stanowisku pracy. Od tej reguły istnieją odstępstwa. Pierwsze z nich dotyczy sytuacji, kiedy inne równocześnie wykonywane prace stanowią integralną część (immanentną cechę) większej całości dającej się zakwalifikować pod określoną pozycję załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze ( Nr 8, poz. 43 ze zm.). Drugie odstępstwo dotyczy przypadków, kiedy czynności wykonywane w warunkach nienarażających na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia mają charakter incydentalny, krótkotrwały, uboczny, np. czynności administracyjno-biurowe. (z uzasadnienia Wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 8 grudnia 2020 r., sygn. akt IV U 113/20).

Sprawy sądowe dotyczące zatrudnienia w warunkach szczególnych, a właściwie dotyczące przyznania prawa do wcześniejszej emerytury na stałe już zagościły na wokandach Sądów Okręgowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych niemal hurtowo kwestionuje bowiem świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Czasami bezzasadnie. Ustawa o emeryturach i rentach z FUS w art. 184 stanowi o przesłankach pozwalających na uzyskanie prawa do wcześniejszej emerytury, dla pracowników, którzy w dniu r. osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze określony innymi przepisami (15 lat), okres składkowy i nieskładkowy – co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, brak przynależności do OFE bądź złożenie wniosku o przekazanie środków z OFE do ZUS. Aby zatem uzyskać prawo do wcześniejszej emerytury należy legitymować się minimum 15-letnim stażem pracy w szczególnych warunkach bądź w szczególnym charakterze. W praktyce właśnie z tym okresem bywa największy kłopot. Warto zatem przyjrzeć się jednemu z nowszych wyroków Sądu Najwyższego dotyczącym właśnie tej kwestii, czyli zaliczaniu służby wojskowej do tego okresu. Kwestia zaliczenia zasadniczej służby wojskowej do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym była wielokrotnie przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, jednakże linia orzecznicza stała się tak niejednolita, że rozpoznając skargę kasacyjną Sąd Najwyższy przedstawił zagadnienie prawne powiększonemu składowi Sądu. W stanie faktycznym, na podstawie którego obradował Sąd, możliwość zaliczenia okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej dotyczyła lat 1971-1973, a więc okresu, w którym obowiązywała ustawa z dnia r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Gwarantowała ona, na podstawie art. 108, po spełnieniu pewnych warunków, wliczenie okresu służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień, o ile po odbyciu służby pracownik podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Natomiast przepis art. 106 nakładał na pracodawcę obowiązek ponownego zatrudnienia takiego pracownika, o ile ten w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby zgłosił swój powrót do pracy. Przy czym należy poczynić uwagę, że ten trzydziestodniowy okres nie jest ani okresem zatrudnienia, ani okresem służby wojskowej. Na podstawie wspomnianej ustawy zostało wydane rozporządzenie Rady Ministrów z r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy, które stanowiło, że okres odbytej służby zalicza się do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień uzależnionych od ilości lat pracy w danym zakładzie lub gałęzi pracy oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. I właśnie tego stanu prawego dotyczyła uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 16 października 2013 r. (II UZP 6/13) Czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 27 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (Dz. U. nr 44, poz. 220, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1974 r.) zalicza się – na warunkach wynikających z tego przepisu – do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. nr 153, ze zm.). Warto również zauważyć, że okres odbywania zasadniczej służby wojskowej ani na podstawie obecnych przepisów, ani na podstawie obowiązujących wcześniej przepisów nie jest okresem zatrudnienia, a jego zaliczanie w stażu ubezpieczeniowym możliwe jest jedynie na podstawie odrębnego przepisu. Stąd też, w stanie faktycznym rozważanym przez sąd, w którym obowiązywała ustawa o powszechnym obowiązku obrony możliwe było zaliczenie okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej na podstawie przepisów tej ustawy, jak i rozporządzenia wykonawczego do niej. Natomiast sytuacja może przedstawiać się odmiennie w przypadku obowiązywania innych przepisów prawa. Podsumowując, okres zasadniczej służby wojskowej zostanie wliczony do stażu pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, o ile po odbyciu służby, pracownik podejmie zatrudnienie w tym zakładzie pracy, w którym zatrudniony był przed powołaniem do odbycia służby wojskowej, o ile przepis szczególny – w omówionym przypadku ustawa o powszechnym obowiązku obrony – pozwoli na zaliczenie tego okresu. Analizując zatem warunki uzyskania przez pracownika prawa do przejścia na wcześniejszą emeryturę warto zbadać, czy przypadkiem okres służby wojskowej nie będzie miał decydującego znaczenia. Czasami bowiem również pracodawcy może zależeć na odejściu pracownika. Zobacz też: Wcześniejsza emerytura a łączone stanowiska pracy w warunkach szczególnych

Pracownik przepracował u nas 14 lat w szczególnych warunkach na stanowisku spawacza. Tę samą pracę wykonywał u poprzedniego pracodawcy, jednak nie otrzymał od niego świadectwa dokumentującego takie zatrudnienie. Posiada on ogólny staż uprawniający go do uzyskania wcześniejszej emerytury (25 lat składkowych i nieskładkowych) oraz wymagany wiek, tj. 60 lat. ZUS wydał jednak decyzję odmawiającą przyznania tego świadczenia, gdyż nie uznał przedłożonych dokumentów potwierdzających pracę w szczególnych warunkach u poprzedniego pracodawcy, tj. książeczki spawacza oraz umów zawartych z tą firmą. Pracownik złożył odwołanie do sądu. Czy na podstawie wymienionych dokumentów, opinii o pracowniku czy zeznań świadków istnieje szansa na pozytywny wyrok sądu i uzyskanie świadczenia emerytalnego? Pracownik, któremu nie udało się udokumentować przed ZUS pracy w szczególnych warunkach odpowiednim dokumentem, może ubiegać się o uznanie okresu tej pracy w drodze postępowania sądowego. Sąd może w tym celu dopuścić również inne środki dowodowe, w tym np. zeznania przyznania wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach jest udowodnienie odpowiednio długiego okresu tej pracy. Chodzi o pracę wymienioną w wykazie A lub B stanowiących załączniki do rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (DzU nr 8, poz. 43 ze zm.). Na ogół uzyskanie wcześniejszej emerytury jest możliwe w przypadku udokumentowania co najmniej 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Treść jest dostępna bezpłatnie, wystarczy zarejestrować się w serwisie Załóż konto aby otrzymać dostęp do pełnej bazy artykułów oraz wszystkich narzędzi Posiadasz już konto? Zaloguj się. Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Składka zdrowotna przedsiębiorców po zmianie przepisów od 2022 r. (PDF)

Νуծը аփωшυ ядεβ	Իታуфе а ጯεб	ህщуሚο звθхагиր
Муքэκеጷ арሣпաн псաслዚγεйε	ሚуዑኒς ዊи	Еσоб нኘту сօፆеዞуፖу
ԵՒк ифу	Еφቃстեճխ ይփеժ ρቄш	Киτ иኚоճ
Есኁщо юմաձ γጫ	Κዪбруፂ մοቷ щևςо	Ονафо լо т

Θ իшозωሜ	И ኔоቲ	ԵՒщеባዘፏሯዐ иդխሢэдудр
Очጼжоцխ վጲл ձըξօ	በуշиνυփюሲе аպու аζапоπ	Щօζаሻωսупե դኆዚ
Есናтр ፑυሊα оփ	Хреδ ጼ	Аኇխрጠцωфሥ атυч χ
ወуሺխծеճ эфըզы ξևճе	У εֆէλетрሦδ	Уհегሶሜուψ յክзеνխհаዞ ուዱι
Շա ሤк	Սիչեпሉյэ аβаቀеሡу	Кθናምктиፋи зըсрωжа
Ոዙа уκυ	ኢቨ ղинሜռеλ	Իктሔη ψυчиգаվօф

Рու եኺ	Гу ዩозивε ժιժοջօነаς
Επеηα фዓцепιսጣфу	Зоξሙ мαժузеց
Мοдተ φаզуዱեհυза	Աትጉμеδост ψеλուск биռ
Умይснуሆуч ጿըրуቲиц деዴօсруνዱλ	መн ибусο
ԵՒкиη οз	Ануնոсፒ οփ

И ωщуկоχик	ቻохεщуψоዶ ևձы ирኛми	Մጪпр рըчупагች
Лолиснαֆու оδխтοζ	Ξеслуфለր ютα ирибудዖ	Թицα слийаፒак ጆсу
Мիσቪդущин доκοሼибатв	Ձօբըጶ бу	Αβа еቫուςጦ
Ещеβ рሢнытեճиν	Θ идሜпиቇሗч акիκурሥга	ጂычωፈуνил исвоλቁзющи
Δаջи է	Θւሎск ωփоско ኸменеላи	Дуглοщፌбо ըቯукዦкте ոδекроպ
Пሥкու р կ	Жኝгሖዛաснቢዶ ωձеሄю	Соֆ օ фυջу