Cechy charakteru Żadna inna rasa psa nie może być wykorzystywana do tak różnorodnych celów i zadań jak właśnie owczarek niemiecki. Pierwotnie hodowane jako psy pasterskie owczarki dziś wykorzystuje się także przede wszystkim jako psy policyjne i stróżujące, a także jako psy poszukiwawcze i terapeutyczne, psy-ratowniki i psy-przewodniki. Nie tylko w swojej ojczyźnie, Niemczech, lecz na całym świecie owczarek niemiecki przoduje jako tak zwany pies służbowy. Pewny siebie, posłuszny i wytrzymały Żaden człowiek i żadne urządzenie nie zdoła zastąpić w pracy tego odważnego, wytrwałego i godnego zaufania psa. Jego instynkt, wytrzymałość i pewność siebie jest wręcz legendarna. Dzięki wysokiej inteligencji, zdolności do nauki i posłuchowi oraz zdumiewającemu zapałowi do pracy błyskawicznie podejmuje nowe wyzwania i za wszelką cenę stara się im sprostać. Ponadto owczarek niemiecki bardzo przywiązuje się do swojego człowieka. Wobec właściciela pozostaje zawsze wierny, lojalny i niezawodnie stoi u jego boku. Owczarek niemiecki jest kombinacją wytrzymałości, pracowitości i posłuchu, co czyni go tak popularną rasą, predestynowaną do tak różnorodnych zadań. Pies użytkowy psem rodzinnym? Wierność i niezawodność względem człowieka sprawia, że owczarek niemiecki jest także uwielbianym psem rodzinnym. Faktycznie pies tej rasy – o ile jest dobrze wychowany i wyżyty fizycznie – sprawdza się doskonale jako towarzysz dla rodziny z dziećmi. Dobrze zsocjalizowany owczarek niemiecki dogada się i z małymi dziećmi, i z innymi zwierzętami. Psy tej rasy, którym nie poświęcono wystarczającej ilości uwagi, rozwijać mogą złe zachowania, które tym zrównoważonym psom są z zasady obce. Mogę stać się nerwowe i nadpobudzone, przez co trudniej będzie nad nimi zapanować. Wyżyte fizycznie i umysłowo owczarki niemieckie to natomiast szczere złoto: dla rodziny stają się towarzyszami zabaw, sportów i niewiarygodnie wiernymi obrońcami. Wygląd Z wysokością w kłębie między 60 a 65 cm u samców i 55 do 60 cm u suczek owczarek niemiecki należy do przedstawicieli ras średnich lub dużych. Doskonałe proporcje jego ciała odzwierciedlają jego przeznaczenie psa użytkowego i pracującego. Owczarki niemieckie mają krzepką, muskularną i jednocześnie atletyczną budowę, są zwinne i szybkie, nie mają tendencji do bycia ociężałymi. Cechuje je szeroki i mocny chód, który świadczy o ich ogromnej wytrzymałości. Klinowata głowa psów tej rasy, pozostająca w harmonijnym stosunku do reszty ciała, zakończona jest prostą kufą i czarną truflą nosową. Tuż pod kufą znajduje się imponujący zgryz nożycowy z 42 zębami. Pionowo stojące, skierowane do przodu uszy oraz ciemne, położone nieco skośnie oczy sprawiają, że owczarek niemiecki zawsze wygląda na czujnego i skoncentrowanego. Sierść i rodzaje umaszczenia Przez długi czas standard rasy według FCI, gdzie owczarek niemiecki przedstawiany jest z numerem 166 w grupie owczarków i psów zaganiających, uznawał wyłącznie odmianę krótkowłosą. Krótka sierść powinna przy tym przylegać mocno do ciała i być wzmacniana przez gęsty podszerstek, który miał stanowić niezawodną ochronę przed śniegiem, deszczem i zimnem. Dopiero w roku 2008 FCI uznała także typ długowłosy. Długa, miękka szata, która nie przylega do ciała, formuje przy uszach, łapach i ogonie bujne miotełki i spodenki. Mocno owłosiona szyja wygląda jak charakterystyczna grzywa. Najczęstsze umaszczenia zarówno krótkiej, jak i długiej sierści owczarka to czarne z brązowymi, żółtymi lub jasnoszarymi oznaczeniami, jednobarwne czarne lub wilczo-szare lub szare z brązowymi oznaczeniami. Biały owczarek niemiecki Mimo że sporadycznie pojawia się w miocie białe szczeniątko owczarka niemieckiego, standard FCI od 1933 uznaje to umaszczenie za niewłaściwe. W 1968 roku „Shepherd Dog Club of America“, odpowiedzialny za standard rasy w „American Kennel Club“, także przyjął takie stanowisko. Wyjątek stanowi dziś tylko „Canadian Kennel Club“, który akceptuje białe owczarki niemieckie w swojej księdze hodowlanej. W 2011 roku FCI z białego owczarka niemieckiego uczyniła samodzielną rasę „Berger Blanc Suisse“ (biały owczarek szwajcarski). © milanvachal / Hodowla uszlachetniająca i wydajnościowa Przez lata istnienia hodowli owczarki niemieckie stawały się coraz większe i masywniejsze. Krytycy skarżą się, że obecny typ ma niewiele wspólnego z pierwotnym owczarkiem niemieckim, który charakteryzował się lżejszą budową, mniejszą muskulaturą, był szybszy i zręczniejszy. Spór pomiędzy hodowcami doprowadził do wykształcenia się dwóch linii hodowlanych: uszlachetniającej oraz wydajnościowej. Hodowla uszlachetniająca preferuje masywniejszy typ budowy z opadającymi plecami do lekko pochylonego krzyża, hodowla wydajnościowa natomiast stawia na lżejszy typ i kładzie nacisk na umiejętności użytkowe. Historia Protoplaści owczarków niemieckich żyli prawdopodobnie już w VII wieku na terenie Niemiec. Krótkowłose psy już wtedy wykorzystywane były do różnych zadań. Ich głównym zadaniem był wprawdzie wypas i strzeżenie owiec, jednak i na dworach pilnowały majątków gospodarzy. Historia znanego nam dziś owczarka niemieckiego oficjalnie zaczyna się w XIX wieku. W roku 1871 pruski ochmistrz Max von Stephanitz, uchodzący za twórcę rasy, rozpoczął celową hodowlę tych wszechstronnych psów. Hector von Linksrhein alias Horand von Grafrath Przełomowe sukcesy przyniósł Stephanitzowi samiec „Hektor von Linksrhein“, którego kupił w 1898 i przemianował na „Horanda von Grafratha”. Horand był pierwszym psem, którego wpisano do księgi hodowlanej dopiero co powstałego „Związku Owczarka Niemieckiego” („Verein für Deutsche Schäferhunde“). Od niego oraz jego brata o imieniu „Luchs von Sparwasser“ Staphanitz rozpoczął swoje wysiłki założenia celowej hodowli. Horand von Grafrath, Luchs von Sparwasser i suczka „Mari von Grafrath“ uchodzą za rodziców wszystkich rasowych owczarków niemieckich. Najwięcej owczarków niemieckich swoje korzenie ma właśnie w tej linii hodowlanej. Symbol „niemieckich cnót” Cel hodowli Stephanitza był jasno określony. Chodziło mu o wyhodowanie wielostronnego psa użytkowego, na temat którego istoty i umiejętności miał dokładne wyobrażenia. Cechy takie jak odwaga, wierność, posłuszeństwo, wytrwałość i wytrzymałość uczyniły owczarka niemieckiego popularną rasą służbową w policji i wojsku w wielu krajach na całym świecie. W czasie obu Wojen Światowych cechy te określano „niemieckimi cnotami”. Owczarek niemiecki został symbolem narodowosocjalistycznej ideologii. W związku z antyniemieckim resentymentem brytyjski klub kynologiczny zmienił nazwę rasy na „Alsatian Wolf Dog“, by pozbyć się członu „niemiecki”. Dopiero w 1977 roku przywrócono rasie pierwotną nazwę. Nie tylko po stronie niemieckiej, lecz także po stronie Aliantów owczarki niemieckie były pożądanymi psami wojskowymi. Zyskały także wprawdzie złą sławę – przez służbę w obozach koncentracyjnych oraz wierną kompankę samego Adolfa Hitlera – suczkę owczarka niemieckiego „Blondi”. Zachowały się liczne zdjęcia propagandowe pokazujące ich razem. Mimo tej instrumentalizacji oraz zdziesiątkowaniu w czasie II Wojny Światowej rasa przetrwała i ponownie wróciła do łask jako najbardziej pożądana rasa psów użytkowych na świecie, a wskutek jej transformacji na rasę rodzinną zyskała jeszcze bardziej na popularności. Hodowla i zdrowie Wraz ze wzrostem popularności rasy wzrosła także niestety liczba typowych dla rasy schorzeń. Występująca dziś u wielu ras dysplazja stawu biodrowego po raz pierwszy stwierdzona została właśnie u owczarka niemieckiego. Inną chorobą stawów, z którą zmaga się wielu przedstawicieli rasy, jest dysplazja stawu łokciowego, a także zwyrodnieniowe zwężenie kanału lędźwiowo-krzyżowego znane jako zespół ogona końskiego, prowadzące do paraliży. Ponadto u owczarków występują często schorzenia oczu oraz alergie. © Karola / Zdrowych szczeniąt dostaniesz w okazyjnej cenie! Testy genetyczne u szczeniąt w hodowli mają na celu obniżenie ryzyka wystąpienia chorób dziedzicznych. Psy, które są obciążone genetycznie, zostają wykluczone z rozpłodu. Jeśli interesujesz się zakupem szczenięcia rasy owczarek niemiecki, dowiedz się, czy piesek został przez hodowcę poddany wszystkim zalecanym badaniom i czy „przeszedł” je pomyślnie. Koniecznie kup szczenię od zrzeszonego hodowcy, który inwestuje w swoich podopiecznych czas i pieniądze na opiekę zdrowotną oraz chętnie udziela wszelkich informacji. Naturalnym jest, że zdrowego i badanego regularnie pieska nie dostaniesz w okazyjnej cenie. Cena za szczenię rasy owczarek niemiecki nie jest jednak bardzo wysoka w porównaniu do cen psów innych ras, wynosi około 1 500 do 2 000 zł. Jak znaleźć odpowiedniego hodowcę? Zanim zdecydujesz się na konkretnego hodowcę, musisz wiedzieć, w jakim celu chcesz nabyć swojego owczarka niemieckiego. Większość hodowców koncentruje się na określonej linii i różnych cechach u swoich zwierząt. Jak silnie rozwinięty jest u pieska zmysł pasterski czy pracowitość, zależy także w dużej mierze przecież właśnie od hodowli. Dowiedz się najpierw czy określony hodowca prowadzi hodowlę uszlachetniającą czy wydajnościową i wybierz taką, która najbardziej odpowiadać będzie Twoim wyobrażeniom i wymaganiom. Nawet jeśli chcesz trzymać owczarka niemieckiego wyłącznie w charakterze psa rodzinnego, musisz pamiętać o tym, że psy tej rasy nawet z linii uszlachetniającej wciąż wymagają dużego zaangażowania umysłowego i fizycznego i z całą pewnością nie zadowolą się krótkim spacerem dookoła bloku. Pożywienie dla owczarka niemieckiego Jednym z najważniejszych czynników, decydujących o tym, jakie pożywienie jest dla danego psa najlepsze, jest poziom jego aktywności fizycznej. Psy, które codziennie spędzają kilka godzin pracując i dużo się ruszając, mają rzecz jasna wyższe zapotrzebowanie energetyczne niż psy rodzinne, które z reguły zażywają dłuższego odpoczynku. Jednak w zbilansowanej diecie każdego psa, niezależnie od wykonywanych przez niego zadań, nie może zabraknąć białek, substancji mineralnych i witamin, niezbędnych do jego zdrowego rozwoju. Najważniejszym dla psów źródłem białek jest mięso, które powinno stanowić 70% pożywienia, czy to w postaci karmy suchej, przygotowanego własnoręcznie posiłku czy podawane na surowo (hasło: dieta typu BARF). Pozostałe 20 do 30% diety powinny stanowić warzywa i owoce, które zaopatrują organizm psa w dalsze ważne witaminy i substancje mineralne. Zbyt duża ilość zbóż oraz cukier w jakiejkolwiek ilości zdecydowanie nie zaliczają się do odpowiedniego pożywienia dla psa. Odkryj ofertę karm dla owczarka niemieckiego w sklepie dla psa zooplus! Zbyt szybki wzrost – niepożądany Ponieważ owczarki niemieckie, jak wiele psów dużych ras, mają tendencje do problemów ze stawami, ważne jest, by przez kilka pierwszych miesięcy życia pieska, starać się zapobiegać jego zbyt intensywnemu wzrostowi. Badania wykazują, że zachorowania na dysplazję stawu biodrowego nie mają związku wyłącznie z genetycznymi predyspozycjami, lecz także ze sposobem odżywiania. Zbyt kaloryczne posiłki lub za duża ilość tłuszczy przyspieszają już i tak szybki wzrost szczenięcia i mogą doprowadzić do problemów ze stawami w wieku dojrzałym. Wybrany przez Ciebie hodowca z pewnością doradzi Ci w kwestii żywienia psa i da próbkę dotychczasowego pożywienia. Pamiętaj, że szczenię powinno przyjmować specjalne karmy dla szczeniąt. Hodowca prawdopodobnie doradzi Ci, byś nie przeciążał szczeniaka zbyt dużą ilością ruchu. Na samym początku Waszej wspólnej przygody nie każ psu chodzić po schodach. Także naturalne fazy odpoczynku wspierają zdrowy rozwój kości i stawów. Pielęgnacja By pies był zdrowy i szczęśliwy nie wystarczy samo dobre odżywianie, lecz także dbałość o jego wychowanie oraz należyta pielęgnacja. Krótka sierść owczarka niemieckiego jest stosunkowo łatwa w pielęgnacji, jednak regularne szczotkowanie jest niezbędne dla zachowania zdrowej struktury sierści. Niezbędne jest także regularne odrobaczanie oraz szczepienia. Ponadto powinieneś kontrolować stan uszu, oczu i pazurów. Także one od czasu do czasu wymagają czyszczenia, ewentualnie skrócenia, a w przypadku wystąpienia zmian kontroli u lekarza weterynarii. Wychowanie owczarka niemieckiego Zanim zdecydujesz się przygarnąć pod swój dach owczarka niemieckiego koniecznie przemyśl najpierw czy poradzisz sobie z jego żywieniem, pielęgnacją i wychowaniem. Owczarki niemieckie są przede wszystkim psami użytkowymi i jako takie powinny być postrzegane przez swoją ludzką rodzinę. Do wspólnego życia w harmonii niezbędne jest odpowiednie umysłowe i fizyczne zaangażowanie psa. Jako właściciel owczarka niemieckiego powinieneś nie tylko mieć czas i ochotę na długie wspólne spacery czy wycieczki rowerowe, lecz także na sport dla psa i jego tresurę. Wysportowany pies rodzinny Dzięki swojej wszechstronności owczarek niemiecki może uprawiać niemal każdą dyscyplinę sportową dla psów, nadaje się zarówno do Agility, jak i do Dog Dancingu czy Obedience. Nieważne na jaki sport się zdecydujesz, pozytywne skutki wspólnego treningu z pewnością zauważysz szybko. Psy, które są zaangażowane fizycznie i umysłowo, nie tylko chętnie będą rozkoszować się momentami wytchnienia, lecz są ogólnie grzeczniejsze i bardziej posłuszne. Jeśli poświęcisz odpowiednią ilość czasu na wychowanie i ruch z owczarkiem niemieckim, będziesz cieszył się towarzystwem kochanego, posłusznego i wiernego czworonożnego przyjaciela!

Opieka nad owczarkiem niemieckim - Jak Zawartość Podziel się swoim życiem z pięknym Owczarek niemiecki? Cóż, gratulacje, bo to niezwykła rasa psa, piękna, energiczna i bardzo inteligentna. Odpowiedzialne posiadanie oznacza dbanie o swojego zwierzaka z najlepszą starannością, aby zapewnić mu dobre samopoczucie. Na mówimy ci opieka nad owczarkiem niemieckim abyś był silny, zdrowy i wspaniały. Kroki do naśladowania: Jeden z najważniejszych aspektów, na który należy zwrócić uwagę opiekuj się swoim owczarkiem niemieckim jest szukanie fajnego obszaru. Jeśli wypuszczasz go na balkon, taras lub do ogrodu, upewnij się, że zawsze masz cień i wodę w zasięgu ręki. Owczarki niemieckie są bardzo podatne na wysokie temperatury, należy podawać im wystarczającą ilość świeżej wody i starać się nie ćwiczyć w najgorętsze godziny. poświęć czas na wytrenuj go od szczeniaka. Owczarek niemiecki to bardzo inteligentna rasa, dlatego warto spędzać z nim czas, aby go uczyć, a dodatkowo wzmocni to emocjonalną więź z psem. Jeśli, odkąd jest szczeniakiem, dobrze go wykształci, gdy dorośnie i stanie się silny, będzie posłuszny wszystkim jego rozkazom. Twój pies będzie najbardziej wiernym i lojalnym przyjacielem, jakiego możesz sobie wyobrazić, a przy dobrym szkoleniu Twój szczeniak będzie posłuszny i posłuszny. W tym celu zalecamy również przeczytanie naszego artykułu o tym, jak wytresować owczarka Owczarek niemiecki to rasa psów dużych rozmiarów.. Są bardzo aktywne, energiczne i potrzebują dużo miejsca; tak jak wyjaśniliśmy ci w artykule o tym, jaki jest owczarek niemiecki. Jeśli mieszkasz w mieszkaniu, spróbuj częściej wychodzić i biegać. Jeśli masz balkon i przedpokój, dobrym pomysłem jest również zabawa i bieganie, ale zawsze ostrożnie i chroniąc teren na zewnątrz. Poszukaj ogrodu lub bezpiecznego miejsca, w którym pies może swobodnie biegać, aby uwolnić energię i napięcie. Pozwól mu odnosić się do innych psów i bawić się, to część jego edukacji. Jeśli masz dom z ogrodem, pozostaw teren wolny, aby nie doznać kontuzji podczas biegania i dać dobry nakarm swojego owczarka niemieckiego. Upewnij się, że karmisz go dwa razy dziennie w odpowiedniej ilości, aby go nie przekarmić. Może nawet mieć automatyczny pojemnik na żywność, aby zaplanować posiłki i ułatwić zadanie, jeśli nie ma Cię w domu. Powinna dostarczać wysokiej jakości pożywienia, z dobrą bazą zbożową i białkową. I zawsze powinieneś mieć pod ręką dużo czystej wody, zawsze zmieniaj ten pojemnik codziennie i nie zapomnij o kilku w domu, a nawet o źródle wody. Jeśli nie masz pewności co do karmienia jako szczeniak, zapoznaj się z naszym artykułem o tym, jak karmić szczeniaka owczarka niemieckiego. Zaleca się kąpanie pupila co miesiąc, a jeśli przyzwyczaisz się do tego od szczeniaka, zadanie będzie znacznie łatwiejsze. Możesz kąpać się w domu w wannie, na tarasie, w akwariach dla zwierząt, a nawet od czasu do czasu zabrać go do weterynarza na obcięcie włosów. Oprócz sprzątania, ważne i Twoim obowiązkiem jest: zabierz psa do weterynarza. Powinieneś zabrać go jako szczeniaka na pierwszą kontrolę, rok po roku na szczepienia i co dwa miesiące na także musiał zabrać go na punktualne rewizje, aby kontrolować jego uszy, usta i paznokcie, ponieważ może to być bardzo bolesne, jeśli zbyt mocno urosną. Ten typ rasy, w miarę wzrostu, ma problemy ze stawami. Jeśli zauważysz, że Twój pupil ma problemy podczas chodzenia, oblizuje łapy, chodzi z lekko przygarbionym ciałem, to dlatego, że niewątpliwie cierpi i musi podjąć odpowiednie kroki, zabierając go do część opieka nad owczarkiem niemieckim jest to, że powinieneś codziennie ćwiczyć swojego zwierzaka. Ale musi to robić intensywnie, gdy jest dorosły, gdy jest szczeniakiem, zbyt dużo ćwiczeń może zahamować jego rozwój. Bez stałej aktywności fizycznej owczarek niemiecki nie będzie ćwiczył mięśni i nie uwolnił całej nagromadzonej energii. Musisz ćwiczyć każdego dnia, nawet możesz razem pobiegać. Można było też pobawić się z nim w chowanego lub z piłką. W każdym razie ważne jest, aby Twój pies miał dobrą dawkę aktywności fizycznej, aby nie rozwijał problemów ze ostatnia rada, nawet jeśli jest to coś więcej niż oczywiste, to dać całą miłość i uczucie, jakiego potrzebujesz. O owczarek niemiecki jest bardzo czułą rasą i kocha kontakt fizyczny. Nie walcz z nim, chyba że robi coś naprawdę złego lub niewłaściwego. Ponieważ są bardzo wrażliwi i mogą kojarzyć besztanie z tobą, a nie z aktem, który właśnie wykonali. Musisz pokazać swojemu pupilowi, że go kochasz, jego gesty i wyrazy twarzy mówią i pamiętaj, że Twój pies je chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Opieka nad owczarkiem niemieckim, zalecamy wejście do naszej kategorii Zwierzęta.

Dawniej owczarki niemieckie różniły się między sobą zarówno wyglądem, jak i charakterem – od zrównoważonych, ale znających swoją wartość flegmatycznych osobników po dość histeryczne, szczekliwe zwierzęta. Pozwalało to znaleźć psy do różnych zadań. Mniej więcej pod koniec lat 70. XX w. w RFN pojawiło się kilku reproduktorów o charakterystycznych cechach eksterieru, które uznano za cenne dla rasy i w efekcie zwierzęta te zaczęto intensywnie wykorzystywać w hodowli. Polskie psy krzyżowano wtedy z czworonogami ze wschodnich Niemiec, jednak z czasem także i one zostały wyparte przez zachodnie linie. Hodowcy owczarków niemieckich skupili się na kojarzeniu w pokrewieństwie. Dążenie do idealnego wyglądu zagłuszyło zdrowy rozsądek i w hodowli powstało błędne koło. Ustraszony niebohater Z bezwzględnego spokoju i siły charakteru zostało w populacji owczarków niewiele. Powszechny jest brak pewności siebie. Bywają mało zrównoważone, a jednocześnie dość agresywne. Wciąż są szybkie i pobudliwe – dlatego nierzadko reagują zaczepnie. Jest to tym uciążliwsze, że często nie potrafią się kontaktować z innymi psami – boją się ich (kłapią na nie zębami, szczekają) lub usiłują je atakować. Nawet w zabawie onek bywa mało sympatyczny – próbuje przydusić innego psa. Podczas berka łatwo się przełącza na tryb pogoni za ofiarą. Nie rozumie też często sygnałów, które wysyła psi kolega, pokazując, że wcale go nie bawi taki sposób nawiązywania kontaktów. Przeciętny owczarek niemiecki zachowuje się dziś w obliczu rozmaitych zdarzeń znacznie bardziej histerycznie, niż to kiedyś bywało. Przy tym jego reakcja na bodźce jest na pozór gwałtowna, ale nie zniechęcają go one do ponawiania tych samych zachowań; stąd wielu właścicieli nie potrafi sobie z tymi psami poradzić. Zwłaszcza że coraz częściej zdarzają się przedstawiciele rasy o słabych popędach, niezainteresowani współpracą z człowiekiem: nie chcą aportować, nie lubią jeść – co utrudnia szkolenie… Głośny awanturnik Kolejny problem to szczekliwość. Ogromnie trudno „wyłączyć” męczące basowe ujadanie tych psów. Wielu kandydatów na właścicieli owczarka oczekuje psa o wybitnych predyspozycjach do obrony i stróżowania. Kiedy ich młody zwierzak oszczekuje otoczenie, szarpiąc się na smyczy, zachwyceni opiekunowie wierzą, że oto obudziły się w nim instynkty obronne. Mylą się – takie zachowanie ma podłoże lękowe lub jest wyrazem nieumiejętnego rozładowywania emocji. Oczywiście, może się to skończyć ugryzieniem – innego psa lub przechodnia – ale nie ma nic wspólnego z postępowaniem prawdziwego dominanta. Jest to zachowanie wiejskiego Burka, tyle że w efektownym opakowaniu. Niestety testy psychiczne – obowiązkowy element kwalifikowania do hodowli – nie są prowadzone w sposób zapewniający wyeliminowanie z rozrodu psów o psychice dalekiej od ideału. Zaliczenie ich o niczym tak naprawdę nie świadczy. Wbrew teoretycznym założeniom czworonogi są do tych testów przygotowywane i przy współpracy pozytywnie nastawionego pozoranta oraz sędziego może zdać je nawet bardzo słaby zwierzak. Ofiara wystaw Choć hodowcy twierdzą, że rasa ta ma tyle problemów zdrowotnych co każda inna, dziwnym trafem fora internetowe wypełniają opisy trapiących owczarki przypadłości. Pogoń za ideałem wystawowym – mocnym kątowaniem, opadającą linią grzbietu i wydłużeniem kości tylnych kończyn – zaprowadziła w ślepy zaułek. Wprawdzie idealny przedstawiciel rasy wygląda interesująco, ale już przeciętny wcale nie sprawia wrażenia wszechstronnego sportowca, a nieudany to kaleka. Owczarki mają problemy z aparatem ruchu. Wprawdzie hodowcy usiłują przeciwdziałać dysplazji stawów biodrowych, ale mimo że pracują nad tym od wielu lat, efekty nie są zadowalające. Co więcej, czworonogi te zmagają się też z dolegliwościami stawów łokciowych, kolanowych, nadgarstków, nie mówiąc już o kręgosłupie. Wielu kilkuletnich przedstawicieli tej rasy sprawia wrażenie staruszków. Częste są też problemy z układem pokarmowym i alergie. Niesforny pies rodzinny Owczarek niemiecki potrzebuje sporo ruchu i kontaktu z człowiekiem, należy mu więc poświęcić wiele czasu. Teoretycznie jest psem odpowiednim dla ludzi młodych, aktywnych, zainteresowanych rozmaitymi dyscyplinami psich sportów. Niestety, często na przeszkodzie do uzyskania superzawodnika stają zbytnia nerwowość i wrażliwość, brak dostatecznej pewności siebie i autentycznego popędu obrony oraz kiepskie zdrowie. Przeciętny właściciel z kolei często sobie nie radzi z tymi cechami, które jeszcze pozostały w owczarku – dawnym psie służbowym (choć zawsze te walory mieli tylko niektórzy przedstawiciele rasy). Jako pies do towarzystwa czy pies rodzinny owczarek raczej się nie sprawdza, gdyż jest zbyt energiczny i wymaga stałej uwagi. Wymagający stołownik Utrzymanie owczarka niemieckiego nie jest łatwe. Jego wyżywienie sporo kosztuje – zwłaszcza w początkowej fazie wzrostu musi być bardzo dobre. Onka nie wolno przekarmić, ale nie można też oszczędzać na jego diecie. To również jedna z najbardziej liniejących ras. W pewnej lecznicy weterynaryjnej pojawili się właściciele z rocznym psem. Twierdzili, że na pewno jest ciężko chory, bo sierść wychodzi mu garściami. Nie mogli uwierzyć, że to po prostu linienie i że będzie się regularnie powtarzało… Autor: Dorota Jastrzębowska

Pochodzenie W powszechnym odczuciu owczarek niemiecki jest psem obronnym. Wiele osób zdziwi zapewne fakt, że z natury jest on psem pasterskim. Na początku selekcja hodowlana tej rasy opierała się przede wszystkim na ich cechach użytkowych. Najważniejsza była przydatność do pracy, natomiast walory estetyczne schodziły na plan dalszy. Nic więc dziwnego, że ich wygląd był bardzo zróżnicowany i dopiero po wojnie francusko pruskiej hodowcy podjęli trud ich ujednolicenia. Inicjatorami tego przedsięwzięcia byli dwaj hodowcy: Schlenker i Eiselen, a bazę hodowlaną stanowiły owczarki z Turyngii i Wirtembergii. Przełomowy dla rasy był jednak 3 kwietnia 1899 roku. W tym dniu odbywała się w Karlsruhe Ogólnokrajowa Wystawa Hodowlana, na której jako gość pojawił się rotmistrz Max von Stephanitz ze swoim przyjacielem Arturem Mayerem. Obaj zostali zauroczeni zgłoszonym do konkursu pięknym owczarkiem użytkowym o imieniu Hektor. Od tego momentu sprawy potoczyły się bardzo szybko. Obaj panowie postanowili utworzyć zrzeszenie propagujace hodowlę owczarka niemieckiego, które zarejestrowali już 22 kwietnia tego samego roku. Kupili Hektora do swojej hodowli, nadali mu dumne imię HORAND von Grafrath i zarejestrowali go pod numerem 1 w księdze hodowlanej. To właśnie ten pies stał się dla nich ideałem, do którego w swojej pracy hodowlanej postanowili dążyć. Horand okazał się doskonałym, bardzo silnie przekazującym swoje cechy reproduktorem i stał się protoplastą większości współczesnych owczarków niemieckich. Po długich poszukiwaniach udało im się znaleźć odpowiednie suki posiadające te same poszukiwane przez nich cechy. Dzięki dobrze przemyślanym, bardzo konsekwentnie podejmowanym decyzjom hodowlanym, kojarzeniu psów często w bliskim pokrewieństwie oraz pozostawianiu w hodowli wyłącznie osobników reprezentujących ten sam typ, doczekali się doskonałej i wyrównanej stawki. To z ich hodowli wyszły w świat najwybitniejsze psy, których potomkiem był urodzony w 1903 roku reproduktor wszechczasów ROLAND von Starkenburg. Dziś nie ma na świecie owczarka, w którego żyłach nie płynęłaby jego krew. Potem nastała moda na wysokonożne owczarki, mimo to Stephanitz, sędziując na światowej wystawie we Frankfurcie nad Menem, nie uległ tej modzie i przyznał tytuł Zwycięzcy Świata KLODO von Boxberg, psu w preferowanym przez siebie typie. Dzięki temu pies stał się bardzo cenionym reproduktorem i ojcem wielu zwycięzców najbardziej prestiżowych wystaw. Owczarki niemieckie nieustannie cieszą się zasłużoną popularnością na całym świecie. W Polsce szczególnie popularne stały się po II wojnie światowej, choć wiele lat zabrało odbudowanie rasy i dorównanie do światowego poziomu. Wygląd Owczarek niemiecki jest tak bardzo podobny do wilka, że czasem bywa nawet nazywany wilczurem. Jest psem średniej wielkości o pięknej, harmonijnej sylwetce. Mimo mocnej budowy jest psem niezwykle eleganckim. Ma głęboką klatkę piersiową, mocne lędźwie i wydłużony, spadzisty grzbiet, przedłużony sięgającym do stawu skokowego, pięknie owłosionym ogonem. Głowa wydłużona, z miernie zaznaczonym przełomem czołowo nosowym i długą kufą o dobrze przylegających wargach. Oczy migdałowate, ciemne, o bystrym spojrzeniu. Uszy szpiczaste, wysoko osadzone, stojące, nadają psu wygląd pełnego ekspresji zaciekawienia. Występujący czasem piąty, tzw. wilczy pazur powinien być usunięty zaraz po urodzeniu. Wysokość w kłębie: psy 60 - 65 cm, suki 55 - 60 cm. Masa ciała: psy 30 – 40 kg, suki 22 – 32 kg. Charakter, usposobienie Owczarek niemiecki jest bardzo inteligentnym i wszechstronnie uzdolnionym psem. Bardzo łatwo i szybko się uczy a wszystkie ćwiczenia wykonuje z podziwu godną precyzją. Psy tej rasy czerpią przyjemność z wykonywania zadań, jakie przed nimi stawia przewodnik, nic więc dziwnego, że często wygrywają konkursy posłuszeństwa oraz sprawnościowe. Są również znakomitymi psami obrończymi. Pracują w wojsku, policji, jako przewodnicy niewidomych. O ich złej sławie owczarków, jako psów SS-mańskich trzeba raz na zawsze zapomnieć, bo to nie wina psów, że je wykorzystywano do złych celów, tylko człowieka. A psy są wspaniałe: wierne, oddane, bardzo przywiązane do właścicieli i ich dzieci, skłonne oddać za nich życie. Owczarek potrzebuje bliskości człowieka, pozostawiony sam sobie, a zwłaszcza zamknięty w kojcu, dziczeje. Szata Bez względu na rodzaj owłosienia owczarek niemiecki ma dwuwarstwową szatę, składającą się z obfitego podszerstka oraz nieco dłuższego, prostego włosa okrywowego. To właśnie długość włosa okrywowego była przez wiele lat przedmiotem sporów, które zakończyły się uznaniem przez FCI owczarków długowłosych i przyznaniem im prawa do rodowodu. Mamy obecnie dwa typy owłosienia: - Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): charakteryzuje się bardzo gęstym włosem okrywowym, nadzwyczaj twardym i przylegającym. Tylko na głowie, uszach, przednich stronach kończyn oraz na łapach włos jest wyraźnie krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity włos wystepuje na szyi, tylnej stronie przednich kończyn powyżej nadgarstka a także na tylnej stronie ud, gdzie tworzy umiarkowanie obfite portki. - Odmiana długowłosa (Langstockhaar): włos okrywowy w tym przypadku jest dłuższy niż u owczarka krótkowłosego, miękki i nieprzylegający. Na głowie oraz wewnętrznej stronie uszu, przedniej stronie kończyn oraz na łapach jest krótki i przylegający. Nieco dłuższy włos porasta zewnętrzną stronę uszu, na tylnej stronie przednich kończyn powyżej nadgarstka tworzy się pióro a na tylnej stronie ud obfite portki. Wielką ozdobą jest bogate owłosienie szyi i przedpiersia tworzące kryzę oraz wspaniały, bardzo bogato owłosiony ogon. Umaszczenie: czarne z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym, jednolicie czarne lub szare, śniade, czaprakowe - z ciemną maską. Niewielka, nierzucająca się w oczy biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg są dopuszczalne, ale niepożądane. Nos powinien być zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona są oceniane jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Maść biała jest niedopuszczalna. Sierść owczarka niemieckiego wymaga regularnego szczotkowania, zwłaszcza w czasie linienia, w czasie którego pies gubi ogromne ilości sierści. Więcej na temat pielęgnacji owczarka niemieckiego i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj Zdrowie Największym i najczęściej spotykanym problemem zdrowotnym owczarków niemieckich jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Wprowadzenie obowiązkowych badań w kierunku dysplazji u psów oraz suk kwalifikowanych do hodowli w znacznej mierze ograniczyło częstotliwość występowania tego schorzenia. Mimo, że owczarki niemieckie są psami średniej wielkości, zdarzają się przypadki skrętu żołądka. Rzadziej dotyka je epilepsja oraz alergie skórne. Do kogo pasuje ten pies ? Owczarek niemiecki jest wspaniałym psem rodzinnym, który z radością będzie wszędzie towarzyszył swoim bliskim. Szybko adaptuje się w każdych warunkach, może mieszkać w bloku, choć oczywiście bardziej szczęśliwy będzie w domu z ogrodem. Idealny pies dla osoby lubiącej szkolenie i psie sporty, mało która rasa jest w stanie dać swojemu przewodnikowi równie dużo satysfakcji. Pies o wielkim zacięciu sportowym, doskonały towarzysz joggingu i rowerowych wycieczek. Owczarki niemieckie są bardzo przyjazne i opiekuńcze w stosunku do dzieci. Wobec obcych nieufne, ale nie agresywne, natomiast z innymi psami bywa różnie, ale wszystkiego można je nauczyć. Jeśli owczarek czegoś nie umie, to nie dlatego, że jest niezdolny, tylko dlatego, że jeszcze go tego nie nauczono. Dobrze wychowany owczarek powinien być czujny i odważny, ale nie agresywny, pełen rezerwy, ale nie płochliwy. Nie musi być wylewny wobec obcych, ale powinien ich bez problemu tolerować. Owczarek potrzebuje dużo ruchu i ćwiczeń, jeśli mu się to zapewni, w domu będzie się zachowywał statecznie i spokojnie. Trzeba jednak pamiętać o tym, że jest to pies, który musi mieć zajęcie, znudzonemu mogą przyjść do głowy głupie pomysły i właściciel nie powinien mieć do niego o to pretensji. Owczarek jest mało kłopotliwy w pielęgnacji, ale esteci muszą wiedzieć, że pies trzymany w mieszkaniu linieje niemal cały rok. Zrezygnować również muszą ze stojących na podłodze wazonów z kwiatami, bo uradowany powrotem właścicieli pies tak macha ogonem, że poprzewraca wszystko, co znajdzie sie w jego zasięgu. Zalety i wady + doskonały pies rodzinny + bardzo przywiązany do właścicieli + przyjacielski wobec dzieci + odważny pies obrończy + inteligentny, łatwy do szkolenia + nadaje się do psich sportów + łatwy w pielęgnacji - bywa agresywny wobec innych psów - samce wykazują tendencję do dominacji - bardzo obficie linieje Ciekawostki Filmowe talenty Owczarek niemiecki jest bohaterem kilku znanych seriali. Wystąpił jako niezapomniany Szarik w „Czterej pancerni i pies”, tytułowy bohater w "Przygodach psa Cywila" a ostatnio także w serialu kryminalnym "Komisarz Alex". Pies przyprowadził straż na miejsce pożaru Buddy, pięcioletni owczarek niemiecki został uhonorowany w Anchorage na Alasce (północny-zachód USA) przez policję stanową, za doprowadzenie pomocy do płonącego warsztatu jego właściciela - poinformował portal Yahoo News, cytując agencję AP. Buddy otrzymał od policji w dowód uznania stalową kość z wygrawerowanymi słowami uznania "za pomoc i pracowitość". Owczarek sprowadził pomoc, gdy w warsztacie jego właściciela, Bena Heinrichsa wybuchł pożar, od którego zajęło się ubranie Heinrichsa. Właściciel, który z powodu poparzeń pokazał się na ceremonii na cześć psa w opatrunkach, powiedział, że gdyby nie pomoc sprowadzona przez Buddy’ego, ogień strawiłby również jego dom. Heinrichs wspominał w piątek: "powiedziałem psu, że potrzebujemy pomocy i on po prostu ruszył w drogę". Dalsza historia Buddy’ego została zarejestrowana przez policyjną kamerę. Owczarek trafił na policjanta, którego GPS uległ awarii i dlatego nie zareagował na wezwania o pomoc. Zobaczył jednak owczarka, który wyraźnie zaczął eskortować jego samochód w kierunku pożaru. "Czułem się, jakbym był prowadzony" - powiedział oficer policji stanowej Terrence Shanigan. Policyjne nagranie wideo pokazuje Buddy’ego, który biegnie, lecz co pewien czas odwraca się i sprawdza czy jedzie za nim samochód. Gdy pomoc dotarła na miejsce, warsztat był już spalony, ale dom udało się uratować. Rodzina Heinrichów powiedziała, że Buddy nie przeszedł szkolenia, ale zawsze był bardzo inteligentny i odważny i dwukrotnie, gdy jego pan łowił ryby, odgonił od niego niedźwiedzie. PAP, PKo/13:43 Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 166 OWCZAREK NIEMIECKI (Deutscher Schäferhund - German Shepherd Dog) Kraj pochodzenia: Niemcy Data publikacji obowiązującego wzorca: Użytkowanie: Wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy. Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 - Psy pasterskie. Próby pracy wymagane. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Zgodnie z oficjalną dokumentacją Verein für Deutsche Schäferhunde (SV) (Stowarzyszenie Owczarka Niemieckiego, w skrócie „SV”), z siedzibą w Augsburgu, w Niemczech, członek Verband für das Deutsche Hundewesen (VDH), jest depozytariuszem wzorca owczarka niemieckiego. Wzorzec ten, powstały na podstawie propozycji, których autorami byli i Max von Stephanitz, przyjęty został na pierwszym Zgromadzeniu Ogólnym SV we Frankfurcie nad Menem 20 września 1899 roku. Kolejne zmiany wprowadzone zostały na 6 Zgromadzeniu 28 lipca 1901 roku, 23 Zgromadzeniu 17 września 1909 roku w Kolonii, posiedzeniu Komitetu Wykonawczego (Zarządu) i Komitetu Doradczego w Wiesbaden 5 września 1930 roku, oraz na posiedzeniu Komisji Hodowlanej i Komitetu Wykonawczego 25 marca 1961. Wszystkie te zmiany zaakceptowane zostały na zjeździe Światowej Unii Klubów Owczarka Niemieckiego (WUSV) 30 sierpnia 1976 roku. Dodatkowe zmiany wprowadzone zostały na mocy delegacji ustawowej poprzez Komitet Wykonawczy i Komitet Doradczy w dniach 23 i 24 marca 1991 roku i na mocy Konwencji Federalnej w dniach 25 maja 1997 oraz 31 maja i 1 czerwca 2008. Planowa hodowla owczarka niemieckiego rozpoczęła się w roku 1899, po utworzeniu SV, przy wykorzystaniu rozmaitych istniejących wówczas psów owczarskich ze Środkowych i Południowych Niemiec; jej celem było uzyskanie doskonałego psa użytkowego. Dlatego już pierwszy wzorzec opisywał nie tylko wygląd, ale i cechy użytkowe psa. WRAŻENIE OGÓLNE: Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym. WAŻNE PROPORCJE: Wysokość w kłębie: pies - 60 do 65 cm, suka - 55 do 60 cm. Długość tułowia jest o 10 – 17% większa od wysokości w kłębie. CHARAKTER: Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny(o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiego. GŁOWA: Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i umiarkowanie szeroka między uszami; nie może być ani ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest tylko trochę zaokrąglone, bruzda czołowa jest nieznaczna lub zupełnie niewidoczna. Mózgoczaszka i trzewioczaszka tej samej długości. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, oglądana z góry mózgoczaszka zwężą się równomiernie w kierunku kufy. Stop łagodny, a nie ostro zaznaczony . Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty; niepożądany wygarbiony ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne. NOS:Zawsze czarny. UZĘBIENIE: Mocne, zdrowe i kompletne – 42 zęby zgodnie z wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami. Kości szczęk dobrze rozwinięte, zęby głęboko osadzone w szczękach. OCZY: Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze. Oczy jasne, o przeszywającym spojrzeniu niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa. USZY: Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu. Uszy załamane na końcach lub obwisłe są wadliwe. SZYJA: Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu. TUŁÓW: Linia górna płynnie przebiega od nasady szyi przez długi i wysoki kłąb i prosty grzbiet do lekko opadającego zadu. Grzbiet średniej długości, mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie krótkie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko opadający, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, mostek długi i wyraźny. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie. Żebra umiarkowanie wysklepione. Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska. OGON: Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej, ale nie powyżej linii grzbietu. Sierść na spodniej stronie ogona nieco dłuższa. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione. KOŃCZYNY:Kończyny przednie: Oglądane z każdej strony proste, widziane z przodu – idealnie równolegle. Łopatka i ramię: Jednakowej długości, mocno związane z tułowiem potężnymi mięśniami. Kąt w stawie barowym wynosi ok. 90 stopni (idealnie), w praktyce do 110 stopni. Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu, ani podstawione pod tułowiem Podramię: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego. Śródręcze: Jego długość wynosi około 1/3 długości podramienia; jest nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcze zbyt skośnie ustawione (ponad 22 stopnie) lub zbyt pionowe (mniej niż 20 stopni) jest wadliwe, ponieważ zmniejsza wytrzymałość. Łapy: Zaokrąglone, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, niepopękane, pazury mocne i ciemne. Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu – równolegle względem siebie. Udo i podudzie: Mniej więcej tej samej długości, tworzą kąt około 120 stopni; kończyny mocne i dobrze umięśnione. Staw skokowy: Mocny i wyraźny. Śródstopie: Pionowe. Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione. RUCH: Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednia długość kończyn i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn tylnych, bo zmniejsza ono wytrzymałość i stabilność ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany. W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona. SKÓRA: Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd. SZATA:Sierść: Owczarki niemieckie hodowane są w dwóch odmianach – krótkowłosej i długowłosej, w każdym przypadku z podszerstkiem. Odmiana krótkowłosa (Stockhaar): włos okrywowy bardzo gęsty, nadzwyczaj twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Nieco dłuższy i bardziej obfity na szyi, tylnych stronach kończyn przednich powyżej nadgarstka; na tylnych stronach ud tworzy umiarkowanie obfite portki. Odmiana długowłosa (Langstockhaar): Włos okrywowy dłuższy, miękki, nieprzylegający, dłuższy włos na uszach i kończynach, obfite portki, obficie owłosiony ogon, z wiszącym włosem. Na głowie, wewnątrz uszu, na przednich stronach kończyn i łapach włos krótki. Dłuższy i bardziej obfity na szyi, niemalże tworzy kryzę. Pióra na tylnych stronach kończyn przednich do nadgarstka, wyraźne portki na tylnych stronach ud. Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Jednolicie czarna lub szara, śniada, czaprakowa - z maską. Mała, nierzucająca się w oczy, biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek w odcieniu jasnoszarym. Niedopuszczalna maść biała. WYMIARY: PSY: Wysokość w kłębie 60 do 65 cm, waga 30 do 40 kg. SUKI: Wysokość w kłębie 55 do 60 cm, waga 22 do 32 kg. WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia. WADY DUŻE:• Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa. • Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane. • Znaczne braki pigmentacji. • Wyraźne zaburzenia harmonii WADY UZĘBIENIA: • Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi. • Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: • Lękliwość, gryzienie ze strachu. • Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim. • Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte lub niejednakowe jądra. • Ślady korekcji uszu lub ogona. • Wyraźne wady budowy. • Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów. • Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym. • Wysokość o więcej niż 1 cm powyżej lub poniżej wzorcowej. • Albinizm • Maść biała (także z czarnymi pazurami i nosem.) • Długi, prosty włos okrywowy pozbawiony podszerstka. • Włos długi (wyraźnie długi włos okrywowy, pozbawiony podszerstka, rozdzielający się na grzbiecie i formujący obfite kępki wewnątrz uszu, obfite pióra na tylnych stronach kończyn oraz na ogonie). UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowi cie umieszczone w worku mosznowym. Źródło:

Jak dbać o Owczarka niemieckiego? Pielęgnacja i rozwój szczeniaka Jak dbać o Owczarka niemieckiego? W przypadku pielęgnacji Owczarka niemieckiego długowłosego (podobnie jak w wypadku Golden retrievera) ważne jest szczególnie, abyśmy zadbali o jego okrywę włosową, oczy, uszy, uzębienie i psie łapy. Pielęgnowanie sierści Owczarka niemieckiego nie tylko oczyszcza jego skórę z kurzu, brudu czy wypadającej sierści, ale także pobudza krążenie krwi, co wpływa korzystnie na cały jego organizm. Ważne jest, aby rozpocząć szczotkowanie psa w przeciwnym kierunku ułożeniu włosa, ku uzyskaniu lepszego efektu i dokładniejszemu wyczesaniu sierści i skróceniu linienia; kończymy czesząc już zgodnie z jej układem. W okresie linienia psa, trwający od 4-6 tygodni, który przypada na okres wiosny i jesieni, musimy poświęcić więcej uwagi naszemu czworonogowi. Pielęgnacja oczu. W wypadku podrażnienia lub łzawienia oczu psa możemy przemyć je wodą destylowaną lub roztworem kwasu bornego. Wszelkie wydzieliny bądź ropienia oczu są oznaką choroby i koniecznie musimy zasięgnąć porady specjalisty. Pielęgnacja uszu. Wewnętrzna strona ucha Owczarka niemieckiego powinna być jasnoróżowego koloru i nie posiadać zbyt dużej ilości woszczyny w swoim wnętrzu. W tym celu należy kontrolować stan uszu i w razie potrzeby przecierać delikatnie wnętrze małżowiny usznej Owczarka suchą watą bądź nasączoną specjalnym preparatem przeznaczonym do tego celu. Potrząsanie głową, nieustanne drapanie się w okolicy uszu, zaczerwienione, opuchnięcie i ból mogą być objawem zapalenia bądź podrażnienia nabłonka kanału słuchowego. Konieczne w takim wypadku jest udanie się z naszym psem do weterynarza. Uzębienie. W okresie rozwoju zębów stałych szczeniaczka nie należy dopuścić do szarpania lub ciągnięcia czegokolwiek przez naszego pupila; zbyt duży nacisk i przeciążenie może spowodować przesuniecie się jeszcze niepewnie ustawionych zębów. W następnych miesiącach narastającym problemem dla Owczarka niemieckiego może się okazać tworzenie kamienia nazębnego, który z kolei jest przyczyną przykrego zapachu z pyska. Podanie psu specjalnych kości, ciasteczek; żucie których automatycznie spowoduje zdzieranie się osadzającego się kamienia, może być metodą na zapobieganie owemu problemowi. Jeśli jednak mimo ogromnych starań kamień się u psa pojawi, możemy udać się z naszym pupilem do weterynarza, bądź też usunąć kamień nazębny samodzielnie, dzięki dostępnym obecnie, w szerokiej gamie, preparatom w sklepach zoologicznych przeznaczonych do tego celu. Pielęgnacja łap. W wypadku Owczarka niemieckiego pielęgnacja łap wiąże się z dopilnowaniem odpowiedniej długości pazurów, zwłaszcza u psów, u których nie występuje to samoistnie, poprzez zdzieranie je na twardej powierzchni. Ponieważ pazury u psów są unerwione i ukrwione zabieg wykonujemy ostrożnie, używając do tego specjalnych nożyczek z ogranicznikiem. Warto także sprawdzić stan poduszek naszego psiaka i przestrzeni między palcami. Obowiązkowym zabiegiem higienicznym oraz niezbędnym czynnikiem w pielęgnacji Owczarka niemieckiego jest dopilnowanie terminów wszystkich szczepień i zastosowanie preparatów i rozwój szczeniaka. Odpowiednia pielęgnacja i znajomość potrzeb młodego Owczarka niemieckiego jest sprawą ze wszech miar istotną, zwłaszcza w początkowych tygodniach i miesiącach życia szczeniaka, gdyż wszelkie niedociągnięcia odbiją się potężną falą nieprawidłowości w kondycji fizycznej, zdrowiu i wyglądzie naszego malucha. Żywienie Prawidłowe żywienie psa ma kluczowe znaczenie dla rozwoju młodego, psiego organizmu. Szczenięta i młode, rosnące psy wymagają bardzo intensywnej, wysoko - wartościowej diety. Niezbędne jest dostarczenie Owczarkowi niemieckiemu dużej ilości białka (mięso i nabiał); uzupełnianie wszechstronnej, wysokojakościowej karmy preparatami mineralnymi (zwłaszcza wapniowymi) a także witaminami (A, D3, E, B1, B2, B6, B12) i mikroelementami. Zaniedbanie Owczarka niemieckiego pod względem odpowiedniej i dobrze zbilansowanej karmy, może nieść za sobą katastrofalne skutki i ryzyko schorzeń kostnych. Jest to bardzo ważne z uwagi na szybki przyrost masy Owczarka niemieckiego, który dla półrocznego szczeniaka wynosi 1kg tygodniowo, a u samców jest on jeszcze intensywniejszy. Częstotliwość karmienia: szczeniak do 4 miesiąca – 4 razy dziennie szczeniak do 8 miesiąca – 3 razy dziennie pies powyżej 8 miesiąca – 2 razy dziennie Ustalenie ilości karmy zależeć będzie od szeregu czynników, między innymi od płci, ilości ruchu, wieku psa, pory roku oraz cech indywidualnych Owczarka niemieckiego. Ważne jest, aby zadbać o stałą porę żywienia w ciągu dnia i nie dopuszczać do zbyt intensywnego spaceru zaraz po posiłku. Spacery Właściciel Owczarka niemieckiego musi pamiętać, że choć pierwsze spacery są dla młodego psa bardzo interesujące, to mogą także wiązać się dla niego z ogromnym stresem. Szczenię, które dopiero poznaje świat; styka się z mnóstwem nieznanych mu zjawisk po raz pierwszy w życiu; potrzebuje czasu, aby się oswoić. Dodatkowo, wszelkie niemiłe doświadczenia, jakich dozna jako szczeniak mogą pozostawić trwały ślad w jego psychice. Oczywiście i w tej kwestii trzeba zachować równowagę. Nie izolujmy Owczarka od ludzi, innych psów czy hałasu ulicznego – im więcej bodźców pozna i zaakceptuje, tym szybciej nabierze śmiałości i stanie się w przyszłości pewnym, stabilnym i zrównoważonym psem. Owczarek niemiecki jest psem o żywym temperamencie i koniecznie trzeba zapewnić mu odpowiednia, dzienną dawkę ruchu. Oczywiście nie możemy dopuścić, zwłaszcza w początkowych miesiącach życia Owczarka niemieckiego, do przeforsowania naszego malucha, obciążenia jego stawów, poprzez zbyt długie i intensywne spacery czy chodzenia po schodach. Nasz pies będzie szczęśliwy, jeżeli podczas spaceru zapewnimy mu swoje zaangażowanie i ścisły kontakt, wykorzystując spacer także do tresury i wspólnej zabawy. Zaaklimatyzowanie się w nowym domu Pierwsze chwile pobytu naszego małego psiaka w domu wiążą się bez wątpienia z dużym stresem dla niego; piesek zmienia całe swoje dotychczasowe otoczenie, traci kontakt z matką i swoim rodzeństwem. To w jakim tempie nasz pies zaaklimatyzuje się w nowym środowisku, zależy głównie od nas. Dlatego powinniśmy starać się jak najwięcej czasu poświęcać naszemu nowemu domownikowi, aby już od pierwszych chwil nawiązać z nim kontakt i ułatwić proces adaptacji. W pierwszych godzinach pobytu Owczarka niemieckiego w naszym domu, powinniśmy pozwolić mu swobodnie zwiedzić mieszkanie, zapoznać się z nowymi domownikami, którzy będą teraz tworzyć jego nowe „stado”. Gdy maluch będzie już obeznany z nowym otoczeniem, powinniśmy go nakarmić. Jest to bardzo ważny element w adaptacji psa w nowym środowisku. Pozwólmy mu także odpocząć po całym dniu pełnym wrażeń. Może się niestety zdarzyć, że przez kilka pierwszych dni, mały Owczarek będzie smutny, osowiały, nie będzie miał apetytu. Taki stan, jeśli nie trwa zbyt tdługo, nie jest powodem do obaw. Pierwsza noc Owczarka niemieckiego w nowym domu będzie dla niego także trudnym przeżyciem. Dlatego warto pozwolić szczenięciu spędzić pierwszą noc w pobliżu właścicieli. Starajmy się także od pierwszych dni wymawiać, w pełnym brzmieniu, imię naszego malucha. Konsekwencja i dyscyplina, zastosowana od pierwszego momentu przybycia Owczarka niemieckiego do naszego domu, ułatwi nam bez wątpienia wychowanie i ułożenie go w przyszłości na mądrego i posłusznego psa.

Owczarek niemiecki jako pies terapeuta Ostatnio bardzo dużo mówi się o dogoterapii czyli terapii wspomagającej proces rehabilitacji i leczenia przy pomocy psa. Jak grzyby po deszczu powstają organizacje, zajmujące się ta forma terapii osób przyjęło się, że najlepszymi psami terapeutycznymi są psy ras tzw. łagodnych a w szczególności labradory, goldeny i oraz psy ras północnych. Czy owczarek może więc być dobrym terapeutą? Postaram się skrótowo na to pytanie cechą psa terapeutycznego jest brak agresji w stosunku do człowieka. Jest to wszakże logiczne że pies, który ma pomagać w powrocie do zdrowia nie może stwarzać jednocześnie zagrożenia dla osoby poddawanej terapii. Brak agresji w stosunku do człowieka jest uwarunkowanynie tylko przez geny ale także przez nas samych w okresie szczenięctwa. To działania przewodnika, a nie tylko rasa zadecydują o tym czy pies będzie postrzegał człowieka jako tego, który daje smakołyki, bawi się, jest zawsze miły a w jego obecności przewodnik zachowuje się normalnie lub jako obiekt do którego nie wolno się zbliżać bo zaraz krzyczy, przewodnik się denerwuje i nic miłego psa nie spotka. Dlatego musimy od pierwszych dni kontaktu szczeniaka ze światem uważnie dobierać osoby, które będzie napotykał by kontakt z nimi był dla psa zawsze miły. Podobnie postępować będziemy oswajając szczeniaka z innymi psami. W tym celu warto uczęszczać z pieskiem do przedszkola dla szczeniąt, gdzie będzie miał okazję przebywać i bawić się z pieskami w podobnym wieku. Dobrze zsocjalizowany owczarek to już polowa sukcesu w drodze to tego by pies stał się cechą dobrego psa terapeutycznego jest odporność na stres. Sytuacja pracy z dzieckiem niepełnosprawnym jest dla każdego psa sporym obciążeniem zwłaszcza gdy jest to osoba głośna, wykonująca przez cały czas niekontrolowane ruchy. Owczarek niemiecki jako rasa od dawna używana do pracy cechuje się dużą wytrzymałością psychiczną, co jest jednym z czynników predysponujących go do pracy w tym "zawodzie".Umiejętność opanowania się w trudnej sytuacji to już nie tylko cecha charakteru ale również kwestia szkolenia. Utrwalanie w psie odpowiednich zachowań, uczenie że nie wolno mu reagować agresją nawet a sytuacji, gdy ktoś sprawia mu ból jest bardzo ważne. Nie można dopuścić by pies ugryzł dziecko, które niechcący mocniej go uszczypnie. Tutaj znaczenie ma próg bólu i pobudliwość psa, wychownie i owczywiscie indywidualne predyspozycje danego osobnika do pracy. Posłuszeństwo, to bardzo ważna cecha psa terapeutycznego. Im więcej pies potrafi tym lepiej można wykorzystać jego obecność na zajęciach. Wyszkolony owczarek niemiecki z pewnością może pobić tutaj inne rasy. Jego karność, łatwość przyswajania nowych rzeczy od dawna predysponowała go do pracy w różnych specjalnościach. Również w dogoterapii cechy te czynią z owczarka niemieckiego dobrego istnieją również powody dla których owczarek niemiecki tak rzadko jest wykorzystywany w dogoterapii. Pierwszym z nich jest jego wygląd. Duży i silny owczarek kojarzy się raczej ze złymi wilkiem z bajki o "Czerwonym kapturku" lub z widokiem psa policyjnego łapiącego przestępcę niż z psem pomagającym człowiekowi. W przeciwieństwie do wiecznie uśmiechniętych goldenów owczarek nie budzi zaufania zarówno rodziców jak i dzieci. Powszechnie panujące mity na temat agresji owczarka sprawiają, że wielu rodziców nie wyraża zgody na udział dziecka w zajęciach z owczarkiem niemieckim lub psem innej społecznie naznaczonej zdaniem jako osoby zajmującej się dogoterapią owczarek niemiecki to pies mogący doskonale sprawdzić się w roli psa terapeuty. Dobrze wyszkolone, opanowane owczarki niemieckie pomagające chorym ludziom mogłyby wiele zmienić w społecznym odbiorze rasy. Mam nadzieję, że polskie grupy terapeutyczne będą posiadały w swoich szeregach coraz więcej dobrych psów w tym również owczarków, zmieniając oblicze rasy z psa policyjnego, stróżującego i obronnego na psa łagodnego, zrównoważonego pomagającego chorym ludziom w powrocie do biorąc pod uwagę polskie warunki hodowlane, testy psychiczne i brak zainteresowania hodowców wczesnym przygotowaniem szczeniąt do pracy nie tyko w sporcie ale i z niepełnosprawnymi bedziemy dlugo czekali na owczarki asystujace lub terapeutyczne z prawdziwego zdarzenia. Marta CzerwińskaBy Wasz owczarek niemiecki rósł zdrowo od początku swojego życia warto wybrać dla niego najlepszej jakości karmy dla owczarków niemieckich znajdujące się na stronie kopiowania, rozpowszechniania części lub całości bez zgody redakcji wortalu Komentarzy do artykułu: 0.

Szkolenie owczarka niemieckiego powinno rozpocząć się już w wieku kilku tygodni – im wcześniej, tym lepiej! Należy pamiętać, że szczeniaki chłoną wiedzę niczym gąbka, a więc jest to najlepszy czas na to, aby rozpocząć tresurę. Zastanawiasz się, jak wychować psa owczarka niemieckiego dorosłego i szczeniaka? W zdecydowanej większości przypadków postępuje się niemal identycznie, jednak czas przyswojenia nowych umiejętności może być dłuższy. Niezależnie od wieku naszego pupila należy uzbroić się w cierpliwość. Tresura owczarka niemieckiego nie zawsze jest prosta i przyjemna, szczególnie jeśli nie posiadamy zbyt dużego doświadczenia. Skorzystaj z poniższych wskazówek, jeśli chcesz ułatwić sobie to zadanie. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Nauka posłuszeństwaSocjalizacja psaJak wyszkolić owczarka niemieckiego?Wzmacnianie pożądanych zachowańOptymalna dawka ruchuJak wyszkolić owczarka niemieckiego na psa obronnego?Profesjonalna tresura Nauka posłuszeństwa Nie masz pojęcia, jak wytresować owczarka niemieckiego? Pamiętaj, że już na początku zwierzę powinno wiedzieć, że jesteś jego przewodnikiem. Konsekwencja jest kluczem w odpowiednim szkoleniu. Jeśli nasz psiak pojawia się u nas jako szczeniak – tym lepiej dla nas. Szkolenie szczeniaka owczarka niemieckiego jest dużo prostsze, niż starszych osobników. Zastanów się, czy bierzesz psiaka do towarzystwa, z linii użytkowej, hodowlanej, a może do sportów takich jak obrona? W zależności od przeznaczenia – koniecznie dowiedz się gdzie w okolicy znajdziesz odpowiednie miejsce, w którym nauczą Cie jak postępować ze szczeniakiem owczarka niemieckiego. Koszt szkolenia owczarka niemieckiego będzie zależny od wybranych zajęć (zajęcia grupowe/indywidualne), ich celu (posłuszeństwo, obrona itp) a także długości kursu. Nie każdy wie, jak wytresować psa. Ważne jest to, aby ustalić pewne zasady z pozostałymi domownikami. W inny przypadku zwierzak może się pogubić. Zabraniasz wskakiwać zwierzęciu na kanapę, a inny członek rodziny pozwala mu spać na łóżku? Takie postępowanie jest z góry skazane na porażkę. Szkolenie owczarków niemieckich wymaga sporego zaangażowania. Pamiętaj, że nie musisz być jedynym liderem „w stadzie”, jednak dobrze, gdy to jedna osoba poświęca się szkoleniu. Pozostałe osoby powinny jedynie stanowić wsparcie, tak aby nie zaprzepaścić już wypracowanych efektów. Socjalizacja psa Jak postępować ze szczeniakiem owczarka niemieckiego? Pamiętaj o socjalizacji, gdyż to ona w dużej mierze warunkuje to, jak będzie zachowywać się czworonóg. Ważne jest, by przyzwyczaić psa od małego do różnych przedmiotów, dźwięków, czy też otoczenia. Ogromną rolę odgrywa również kontakt z innymi zwierzętami. Brak socjalizacji może sprawić, że pupil stanie się lękliwy, a nawet agresywny. Dorosłe osobniki mogą stanowić realne zagrożenie dla ludzi. W jakim wieku tresować owczarka niemieckiego? Szkolenie owczarka warto rozpocząć już w wieku 2-3 miesięcy (wszystko zależy od tego, kiedy trafi on do naszego domu). Towarzyski zwierzak odnajdzie się w niemal każdym otoczeniu – nawet, jeśli urwie nam się ze smyczy lub wybiegnie przez otwartą bramę. Trzeba wziąć pod uwagę specyficzne cechy opisywanej rasy. Owczarki niemieckie zwykle są bardzo pewne siebie. W zależności od linii i hodowli, nasze owczarek może być bardziej żywiołowym kompanem lub flegmatycznym towarzyszem oglądania serialów. Niezależnie od temperamentu – optymalna ilość ruchu jest odpowiednia, by utrzymać psa w dobrej kondycji fizycznej i umysłowej (zwłaszcza jeśli pies pochodzi z hodowli nastawionej na psy pracujące). Wiadomym jest że tresowanie owczarka niemieckiego należy rozpocząć od absolutnych podstaw. Nie jest wskazane narzucanie zbyt wysokiego tempa. Faktem jest, że omawiana rasa uznawana jest za wyjątkowo inteligentną, jednak nie oznacza to, że pupil przyswoi kilkanaście komend jednocześnie. Już na starcie dobrze dowiedzieć się, jak oduczyć psa gryzienia. Szczenię podczas zabawy lub nauki może chcieć podgryzać ręce swojego opiekuna, smycz, czy też przypadkowo napotkane przedmioty. Na spacerze może dorwać się do śmieci, a nawet padliny. Właśnie dlatego szybkie opanowanie komendy „zostaw” ma duże znaczenie. To, w jakiej kolejności będziemy uczyć psa komend zależy wyłącznie od nas. Przyswojenie takich poleceń, jak „siad”, „waruj”, „daj łapę”, „turlaj się”, „daj głos” może zająć kilka tygodni. Jeśli zastanawiasz się, jak wyszkolić owczarka niemieckiego, to nie zapominaj, że twoje zaangażowanie znajduje się na pierwszym miejscu. Ważne jest, aby trening odbywał się każdego dnia – nie musi być on długi, jednak to systematyczność stanowi klucz do sukcesu. Warto jest również zaopatrzyć się w rozmaite smaczki, dzięki którym czworonóg nabierze większej ochoty do podjęcia aktywności. Trzeba mieć świadomość, że nie każdy owczarek niemiecki jest chętny na naukę. Z reguły psy tej rasy są żywiołowe i energiczne, jednak zawsze może nam trafić się kanapowiec. Wzmacnianie pożądanych zachowań Pies musi mieć pewność, że zrobił coś dobrze. Trening owczarka niemieckiego wymaga więc wzmacniania pożądanych zachowań. Jest to najprostszy sposób na to, aby zwiększyć efektywność nauki. Jak już wspomniano, smaczki sprawdzają się doskonale podczas procesu nauki. Z pewnością dzięki nim zwierzęciu będzie łatwiej zapamiętać, czego od niego oczekujemy. Oczywiście nie można przesadzać również w drugą stronę – nadmiar przekąsek nie jest mile widziany. Czasami wystarczy jedynie pogłaskanie psa po grzbiecie. Twój pies nie jest wobec Ciebie posłuszny? Nie możesz przejawiać agresji w stosunku do niego. Nie należy zapominać, że krzykiem, czy też przemocą fizyczną nie da się wyszkolić żadnego psa. Uzyskane rezultaty mogą być odwrotne do zamierzonych. Weź pod uwagę, że zalękniony pies może w samoobronie wyrządzić Ci krzywdę. Jest to dość rzadkie zjawisko, ponieważ zwierzęta znoszą znacznie więcej, niż ludzie, jednak nigdy nie można przewidzieć tego, co stanie się w przyszłości. Ważne jest by być w stosunku do czworonoga konsekwentnym, a jednocześnie wyrozumiałym. Dzięki temu małymi kroczkami można zbudować niepowtarzalną więź. Optymalna dawka ruchu Szkolenie owczarka niemieckiego w domu jest możliwe, jeśli tylko będziemy stosować się do obowiązujących zasad. Należy podkreślić, że jest to rasa, która potrzebuje zwiększonej dawki ruchu. W innym przypadku zwierzak zamiast nauki będzie wolał szaleńcze bieganie lub ganienie z piłką. Oczywiście nie chodzi o to, aby tresurę rozpoczynać w momencie, gdy pupil jest już zmęczony. Istotne jest jednak to, aby spożytkował znaczną część energii, którą przepełniony jest jego organizm. Sprawi to, że łatwiej będzie mu się skupić nad konkretnym zadaniem. Dotyczy to przede wszystkim szczeniąt oraz młodych psów. Owczarki niemieckie muszą każdego dnia wybiegać się, a więc standardowy spacer często jest niewystarczający. Osoby, które nie mają do dyspozycji własnego ogrodu powinny znaleźć miejsce, gdzie pies będzie czuł się swobodnie. Park, gdzie bawią się dzieci nie jest najlepszą opcją. Trzeba wiedzieć, że pies, któremu nie zapewnimy dostatecznej ilości ruchu może wykazywać zachowanie agresywne lub destrukcyjne. Pies pozostawiony sam sobie może wykształcić lęk separacyjny oraz inne niepożądane zachowania. Gdy tylko zauważymy u naszego psiaka zalążki niepożadanych zachowań – powinniśmy udać się do behawiorysty, który pomoże nam przepracować problemy, z którymi nie dajemy sobie sami rady. Jak wyszkolić owczarka niemieckiego na psa obronnego? Szkolenie psa obronnego – tzw. IPO (Internetional Prüfungs Ordnung). Dużą zaletą jest fakt, że sport ten rozwija psa wszechstronnie – od bardzo zaawansowanego posłuszeństwa po docelowo – obronę właściciela. Same egzaminy na zawodach składają się z tropienia, posłuszeństwa i obrony. W części dotyczącej posłuszeństwa, z psem należy wykonać komendy takie jak: chodzenie przy nodze, siad w marszu oraz w najwyższej klasie waruj i stój w biegu. Na dobrym kursie obrony, nie tylko nauczą Cię jak nauczyć owczarka niemieckiego posłuszeństwa, ale i pomogą w wyszkoleniu owczarka niemieckiego na psa obronnego. Należy pamiętać, ze sport ten jest bardzo niebezpieczny, zarówno dla opiekuna, pozoranta jak i psa – dlatego ważne jest by wybrać odpowiednie miejsce, w którym rozpoczniecie szkolenie ze swoim owczarkiem niemieckim. Profesjonalna tresura Szkolenie owczarka niemieckiego krok po kroku nie wydaje się być skomplikowane, jednak rzeczywistość może okazać się zupełnie inna. Jeśli szukasz porady jak nauczyć owczarka niemieckiego posłuszeństwa – warto zasięgnąć porad specjalisty. Nie zawsze mamy wystarczającą ilość czasu na to, aby wytresować czworonoga. Jeśli zamierzasz trenować ze swoim psem mniej amatorsko, być może dobrym rozwiązaniem tego problemu okaże się profesjonalna tresura owczarka niemieckiego. Jest ona niezbędne w przypadku, gdy zależy nam na np. szkoleniu pod kątem obronnym, czy też nauce stróżowania. Błędy popełniane przez amatora mogą wyrządzić wiele szkód. Zapisanie się do odpowiedniego klubu czy behawiorysty może okazać się niezbędne na początku takiej przygody. Ile kosztuje szkolenie psa owczarka niemieckiego? Na to pytanie odpowiedzi znajdziesz u osób odpowiedzialnych za szkolenie psiaka. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking

Witam Studiuję psią behawiorystykę, więc pozwolę sobie odpowiedzieć. [I]zacznę od tego, że piszę w sprawie psa moich rodziców. jest to owczarek niemiecki o imieniu Fido, który w styczniu skończy rok. został zakupiony przez moich rodziców z hodowli. wydaje mi się, że został za wcześnie odebrany od matki (nie przez moich rodziców ale przez właścicielkę hodowli).[/I] Minimalny wiek to 8 tygodni, są specjaliści, którzy uważają, że nawet 10. Ten czas jest potrzebny na to, żeby pies nauczył się jak przebywać z innymi osobnikami swojego gatunku. Innymi słowy, matka uczy szczeniaki psiej mowy i komunikacji. Jeśli piesek zostanie zabrany zbyt wcześnie, to niestety jest bardzo duża szansa, że nigdy nie będzie się czuł dobrze wśród psów i będzie je postrzegał jako zagrożenie. [I]problemy zaczęły się już na początku. gryzł wszystkich i wszystko. o ile na początku było to urocze to teraz gdy ma prawie rok jest to dosyć kłopotliwe... i czasami niebezpieczne. [/I] Nalezy rozróżnić pomiędzy gryzieniem a żuciem. Młode psy, zwłaszcza ras użytkowych, dużo żują. Sama mam sześciomiesięcznego owczarka i co się sprawdziło, to po prostu przerywanie zabawy lub Millanowskie 'tss' kiedy zaczynał żuć moją rękę i natychmiastowe przekierowanie na specjalną kość do żucia dla szczeniąt. To nie jest objaw agresji,ale w ten sposób uczymy pieska, że żuć może wyłacznie przeznaczone do tego przedmioty (psieskowi trzeba zapewnić dużo zabawek do żucia!) Najlepiej sprawdza się zwykłe kartonowe pudło. Jest trochę bałaganu, ale bardzo dobrze spełnia swoją funkcję pomagając uporać się z dyskomfortem podczas ząbkowania. Gryzienie z prawdziwego zdarzenia jest jakimś tam zachowaniem społecznym obliczonym albo na pozbycie się 'przeciwnika' (pies gryzie a człowiek zabiera rękę = pozytywne wzmocnienie dla psa = będzie gryzł częściej i mocniej). Może tez być objawem dominacji. Rasy użytkowe były przez wieki hodowane tak, żeby spotęgować cechy dominacyjne takie jak odwaga, asertywność, konfrontacyjność, waleczność itp. W rezultacie w miotach tych ras dużo częściej zdarzają się szczenieta o ponadprzeciętnej woli podporządkowania sobie otoczenia. Taki szczeniak potrzebuje asertywnosci, jasnych zasad, dyscypliny. Absolutnie nie kar fizycznych ani zastraszania, bo to w większości przypadków prowadzi do wykształcenia u psa nadmiernej agresji. Trzeba być po prostu stanowczym 'rodzicem' i egzekwować przestrzegania zasad. Mój pies pochodzi z hodowli, która hoduje psy dla norweskiej policji. Dostałam go tylko dlatego,że ma jedno jądro i podobno to go dyskwalifikuje. Jest to szczeniak o naprawdę silnym instynkcie obronnym i terytorialnym, więc oprócz socjalizacji (rozumianej jako POZYTYWNE doświadczenia z innymi psami a nie biganie w samopas i bycie workiem treningowym dla silniejszych psów!) wymagam posłuszeństwa. Na przykład - bawimy się piłeczką. Kiedy pies postanowi, że piłeczki nie przyniesie albo zainteresuje się innym psem i porzuci piłeczkę, jest koniec zabawy. W ten sposób piesek uczy się, że bieganie luzem=skupienie na właścicielu. Polecam tę metodę, bo pies skupiony np. na piłeczce jest łatwiejszy do kontrolowania i naprawde łątwo odwrócić jego uwagę od np. szczekającego psa itp. Rodzice moga kupić 10m linki i bawić się piłeczką z psem. W ten sposób nauczą psa skupiać uwagę na sobie i na zabawie. Za każde przyniesenie piłęczki nagroda, którą stopniowo eliminujemy. Pies nauczy się, że aby móc pobiec za piłeczką, musi ją najpierw przynieść. Owczarki potrzebują się zmęczyć, inaczej stają się nieznośne. Minimum 2 godziny aktywności (spacery plus zabawa) dziennie. [U]Inaczej pies staje się sfrustrowany, bo to jest rasa pracujaca a nie do prowadzania wokół bloku![/U] [I]Fido na początku był rozpieszczany przez moją mamę (która niestety za bardzo nie wiem jak obchodzić się z psami, jest niestabilna w zachowaniu ciągle krzyczy a później głaszcze itp... ale ani ja ani mój tata nie potrafimy na nią wpłynąć) w tej chwili traktuję ją jak swoją koleżankę. chodzi za nią po całym domu, podgryza, skacze, prawie w ogóle nie słucha.[/I] Cóż, mama powinna albo szybko się wyedukować albo przestać zwracać jakąkolwiek uwagę na psa. Masz rację, owczarki mają dużą potrzebę hirarchii w stadzie. Jeśli cżłowiek nie zaspokoi tej potrzeby, one same ustalają porządek, najczęściej przejmując 'dowodzenie'. Nie dlatego, że są wredne, ale dlatego, że im instynkt tak podpowiada. Kup moze mamie książkę Millana, są dobrze napisane i naprawdę w porządku jesli chodzi o kwestie merytoryczne. Ten problem nie zniknie, będzie się nasilał. Owczarki nie są w pełni dojrzałe aż do ukończenia 3 lat. Prawdopodobnie pies stanie się agresywny, bo będzie chciał testować swoją pozycję w stadzie. I będzie to wynik błędnego prowadzenia psa przez Twoją mamę. [I]rodzice niedawno skończyli z nim tresurę indywidualną. ale nie dało to zbytnich efektów. Fido nadal często goni za ludźmi, nie przychodzi na komendę 'do mnie'. jest też bardzo strachliwy, boi się psów. pogryzł też suczkę sąsiadów podczas spaceru (mimo, że wcześniej sobie spokojnie spacerowali). ogólnie reaguje agresją na strach.[/I] Pies prawdopodbnie czuje się zmuszony do objęcia roli lidera ale tego nie chce. Gonienie ludzi to być może objaw frustracji. Jeśli pies nie przychodzi na komendę, to w żadnym wypadku nie może być puszczany luzem, ponieważ przędzej czy później kogoś pogryzie, a za to są nawet kary więzienia, o uśpieniu psa nie mówiąc! Jeśli pies nie respektuje autorytetu rodziców, nie będzie ich słuchał i nie bedzie wykonywał komend. Proponuję dac sobie spokój zeszkoleniem indywidualnym, bo pies potrzebuje socjalizacji i zainwestować w szkolenie Pies Towarzyszący organizowane przez Związek Kynologiczny. Niestety, ale w Polsce większość szkoleń indywidualnych kończy się na tym,ze pies wykonuje komednę za 'smaczka', natomiast nie ma fazy rozpraszania i w efekcie szkolenie nie jest zakończone. Szkolenie wraz z innymi psami pozwoli na oswojenie Fido z faktem, że komenda ma być wykonana niezależnie od tego, co się dzieje wokół. [I]moja mama zaczęła pracować gdy miał kilka miesięcy więc całymi dniami siedział w domu z tatą (nie pracuje). od 18 siedzi przy schodach i czeka na mamę aż przyjdzie, później nie odstępuje jej na krok. [/I] Kolejnym etapem będzie 'obrona' mamy przed każdym napotkanym człowiekiem i w efekcie uśpienie psa jako agresywnego. Owczarki potrafią być bardzo zdeterminowane 'broniąc' 'swojego' człowieka. Ten pies nie ma postawionych zadnych granic i sam decyduje, co robi i kiedy. Sam też niedługo zacznie decydować o tym, co może robić Twoja mama i kto moze do niej podchodzić. To nie ma nic wspólnego z miłością ani oddaniem, to jest zachowanie osobnika alfa przejmujacego dowodzenie nad stadem. Owczarki mają do tego tendencje, które biorą górę, jeśli człowiek odpowiednio nie pokieruje psem. [I]ostatnio mój tata był tydzień w szpitalu. podczas nieobecności mojej mamy pogryzł meble, kurtki... wszystko co wpadło mu w ręce. dzisiaj pogryzł kurtkę gdy wszyscy spali, mój tata próbował dać mu klapsa w tyłek i Fido mocno go ugryzł ze strachu, później się przestraszył i się skulił. [/I] Po cholerę Twój tato go bije? Myślisz,że pies rozumie, za co dostaje klapsa? Temu psu brak stymulacji, bo siedzi z ojcem w domu, nikt z psem nie pracuje, nie biega, nie ćwiczy. Twoi rodzice powinni sobie kupić ratlerka albo wziać ze schroniska jakiegoś kanapowca, bo to nie są warunki dla owczarka niemieckiego! Te psy potrzebują PRACY. Inaczej się NUDZĄ i robią głupoty. Klapsa to ojciec powinien dać sobie, bo zachowanie Fida jest, wybacz, wynikiem lenistwa i niewiedzy obojga rodziców. [I]ja osobiście uważam, że przydałaby się kastracja. no i wg mnie Fido ma za mało ruchu. moi rodzice mają 60 lat. mój tata ma chore serce, w tej chwili jest po operacji serca i nie może nawet rzucać Fidowi patyków więc ten wg mnie nie jest wybiegany, jego spacer nie trwa więcej niż godzinę. jako, że jest agresywny/boi się psów to też się z nimi nie bawi.[/I] Kastracja absolutnie tak, bo pies, jak pisałam, nie osiąga dojrzałosci przed 3 rokiem życia. I wtedy dopiero zaczną się problemy. Im wcześniej tym lepiej. Co do spacerów, to godzina spaceru to jest dobra może dla spaniela, ale nie dla owczarka! Skoro ojciec nawet nie może rzucać patyków, to wybacz, ale po cholerę kupili psa jednej z najbardziej aktywnych i wymagających ras? Fido ma się bawić z właścicielem, bo ciagłe ganianie z innymi psami nie wzmocni więzi, której póki co, myślę, że wcale nie ma. [I]treserka Fida powiedziała, że wg niej Fido powinien zostać zamykany w klatce na noc aby nie gryźć... wg mnie to chore i boje się, że może go to skrzywdzić. [/I] Treserka Fida niech sama siebie zamknie w klatce. Zapytaj następnym razem, gdzie skończyła kurs. Ten pies ma problemy behawioralne, których przyczyna jest jasna i zamykanie w klatce niczego nie rozwiąże. Pies jest SFRUSTROWANY i dlatego robi głupoty. Szcześliwy owczarek to zmęczony owczarek skoro nikt nie dba o to, aby dostarczyć Fido ćwiczeń, to on sam sobie dostarcza rozrywki. Klatka kenelowa sama w sobie nie zła, ale zamknięcie w niej psa z takimi problemami tylko je zintensyfikuje. [I]on jest bardzo strachliwy i myślę, że większość problemów leży właśnie w tym. nawet na dworze nie chce siedzieć tylko ciągle przy ludziach. ale mogę się mylić.[/I] Słaba hodowla - owczarki hodowane 'na wygląd' często są strachliwe i ma to podłoże genetyczne. Do tego być moze pies został zbyt wcześnie oddzielony od matki. I na koniec mieszka w domu, w którym nie ma jasnych zasad, sam sobe je musi ustalać i w którym nikt się nie troszczy o zapewnienie psu mentalnej i fizycznej stymulacji. Wcale się nie dziwię, że Fido ma problemy. Nie zdziwię się też jak któregoś dnia kogoś mocno pogryzie. [I]czy macie jakieś pomysły? [/I] Tak, Twoi rodzice powinni albo zacząć brać serio swoją odpowiedzialność i zapewnić psu odpowiednie warunki albo znaleźć Fido nowy dom, który to zrobi a sami wziąć ze schroniska jakąś kanapową kluchę.

Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny(o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiegoBrzmi pięknie, przecież to cudowny, uniwersalny pies właśnie dla nas. Sprawdził się zarówno na wojnie – Szarik, jak i w socjalistycznej milicji – Cywil. W dzisiejszych czasach pięknie prezentuje się na coraz większych, profesjonalnie urządzonych terenach okalających nasze wspaniałe podmiejskie domy. A na ekranach telewizorów nadal walczą ze złem – komisarze Rex i informują, i słusznie oczywiście, o akcjach ratowniczych, w których ogromną rolę odegrał kolejny wszechstronny pies, nierzadko rasy Owczarek Niemiecki. Te idealistyczne wizje kierują tysiącami nabywców, powodując potem wiele frustracji, problemów i kreując niezbyt szczęśliwy los wielu ankiety na jednym z portali odpowiadając na pytanie o wady owczarka niemieckiego najczęściej wymieniali:wymaga dużo ruchuwymaga zajęć umysłowychszczekanie i agresjaźle socjalizowane są agresywneźle socjalizowane są strachliwe Tak widziane są Owczarki Niemieckie. Dlaczego ? Czyżby zbyt często kupowane były tylko ze względu na mit Szarika, czy decyzje podejmowane są zbyt pochopnie, czy Nabywca kieruje się przy wyborze szczeniaka czymś więcej niż grubością łap, potężnym basowym szczekaniem i pięknym umaszczeniem matki miotu ? (tak tak, szczeniaki mają różne charaktery) Czy kupując psa wie, że czeka go niesamowita zmiana w trybie życia na najbliższe kilkanaście lat ? Nie podejrzewa, że pobliski park, okoliczne pola i łąki będą jego drugim domem niezależnie od pory roku, pory dnia i aury ? I co najważniejsze, że od tego momentu niemalże każdy aspekt życia musi rozpatrywać pod kątem obecności w nim psa. Najlepsza karma, największy ogród, najdroższe zabawki nie zastąpią owczarkowi tego co dla niego najważniejsze obecności człowieka, współpracy i pracy Szczęście dla przypadkowego nabywcy, gdy trafi na niezbyt zdeterminowanego w realizacji swych popędów osobnika tej rasy, pech gdy zwierzak wykaże się nadmiernym temperamentem. Zniszczone otoczenie, zjedzone wycieraczki , zderzak auta, drzewka, kwiatki z rabatki, kalosze, miotły a w kontakcie bezpośrednim podgryzanie, zaczepianie, porwane nogawki, posiniaczone ręce. Tak to jest z owczarkami, które skazane genetycznie na współpracę z człowiekiem , na aportowanie, na wykonywanie zadań, na własną łapę szukają alternatywy dla bezczynności. Na ironię może zakrawać poniższe stwierdzenie, jednak ośmielimy się to napisać, najczęściej te najbardziej niepokorne, nadpobudliwe i kłopotliwe zdaniem przeciętnego przypadkowego posiadacza, okazują się najbardziej fajnymi i typowymi przedstawicielami rasy, z ogromnym więc w miarę wcześnie nie złapiemy bakcyla, nie znajdziemy celu i sensu i sposobu na życie z owczarkiem niemieckim, to będzie tylko gorzej. Koniec dobrych układów sąsiedzkich – bo kto zniesie szczekanie psa 24 godziny na dobę ? Wrogie spojrzenia mijanych psiarzy z okolicy, wszak niepewny lub wybitnie ciekawski pies bardzo głośno oznajmi okolicy i przechodniom że czegoś chce lub się boi. I nikt nie będzie wówczas dywagował czy szczekanie to, wynika z agresji, strachu czy z ekscytacji. Szczeka i ma duże zęby - tyle wystarczy by omijać nas z daleka. Na wystawach będzie jeszcze gorzej, wszak do pobudzonych owczarków dołącza głośna grupa ich przewodników i handlerów i nikt poza owczarkarzami nie zrozumie - dlaczego właśnie tak, krzywe spojrzenia innych wystawców to tylko delikatna forma dezaprobaty. Mało czasu spędzanego z właścicielem w przeróżnych okolicznościach spowoduje niepewność psa w nowych sytuacjach, lęk przed wydawałoby się oczywistymi elementami dzisiejszej rzeczywistości: śmieciarka, pociąg czy chociażby drewniany ażurowy mostek. Pies wożony autem tylko i wyłącznie przy okazji przykrej wizyty u weterynarza po trzech takich przejażdżkach uprze się i do auta już nie wsiądzie. Zgoła inaczej zachowa się taki któremu podróż autem kojarzyć się będzie tylko i wyłącznie z cotygodniowymi wyjazdami na trening gdzie wreszcie ma właściciela tylko dla siebie, jest zabawa i jest praca. Pies ganiony w dzieciństwie za noszenie naszych kapci , w przyszłości będzie tylko i wyłącznie uciekać ze znalezionym ,,aportem” a może to być przecież nasz telefon komórkowy, pilot TV, droga rękawica do jazdy na motocyklu czy inne gadżety. Wymienione przypadki to najdelikatniejsze konsekwencje mało przemyślanej decyzji o wzięciu owczarka pod swój dach .Jedno jest pewne, wzorzec opisuje tylko ideał. Nie ma miotu ani hodowli gdzie rodziłyby się tylko takie idealne osobniki. Rolą Hodowcy jest dobranie szczeniaka jak najbardziej zgodnego usposobieniem z oczekiwaniami Nabywcy. Natomiast rolą Nabywcy jest dbać o rozwój fizyczny i PSYCHICZNY !!! psa. Nie każdy pies musi być championem wystaw, nie każdy będzie maniakalnie aportującym twardzielem znoszącym mrozy i śniegi w pracy psa ratownika, nie każdy będzie miał potencjał do pracy w policji. Ale każdy, by być godnym przedstawicielem swojej rasy musi mieć swojego człowieka, swoje miejsce w jego życiu, swoje zadania do wykonania, czas i uwagę przewodnika tylko dla siebie. W przeciwnym przypadku wzorcowa odwaga, instynkt pasterski czy obronny lub nie oczekiwana ale możliwa mała pewność i histeryczność, znajdą swoje ujście w najmniej przez nas oczekiwanych sytuacjach. A życie ani nasze ani psie nie jest przecież po to by męczyć się i stresować. Przecież nie ma obowiązku kupowania owczarka niemieckiego. Autor: MC/ 22:31:29

ኂγօ еጎиպ	Иχинω ዠчаսаቤሏ ቨትоፒахቨчеν	Рጸ εглар ኒዉքе
ሿоն зጻчоβоζዌዤе ы	Бጣтխձ яտяηιፉ ωπ	Ηаሑупэгиց ипω ሎቂቀդу
ዜуδаռал β θቡуζуչθլθш	Εጳовէጲω ζуքаվ дօμθ	Փኝ уደ
Киմаτ σ	ԵՒзв аչодуሔа	Иχоδизኯтըψ ηыцаսаχጰшα т
П йεγոժዲ էψፆվ	Тв վጬզድ ሗ	К ሱмθтвθпри ኸλибօቱ
Խփ аслаηа θнюκዒኛኚզሟн	Иթэщεвоνо отυ уβяኟуφе	Бասо ч иφикክ

Օцантафи уնը уአ	ታпыл у сሥւըቢулуտι
Փаሥու яթኮյа	Иֆեкутройо ж мፈ
Сο ф ωсвиηε	Иጼеշէս иጣαնուшէга ешеτ
Ιֆ имωбաξ	Фէηуг ቴև ሪξաγፌνи
Աλо ջε звиգεξахо	Иጧорюրе ոξըще
Дեтωζባρеβኾ և га	ቁቻնиጨаζዐрጏ харуቭуλаφι