Pytacie mnie ostatnio, jak odnaleźć spokój w sytuacji przewlekle podwyższonego stresu. Opisujecie przeróżne sytuacje, do których należą między innymi: trzecia ciąża w relatywnie krótkim czasie po dwóch poprzednich; mąż pracujący od rana do nocy i brak wsparcia innych dorosłych; napięta sytuacja w pracy; powiększająca się dziura w domowym budżecie; potężne rozczarowanie kimś, komu się zaufało; dziecko miesiącami budzące się każdej nocy po kilkanaście razy; rozregulowane dziecko wielkim krzykiem domagające się piersi kilkadziesiąt razy w ciągu dnia; wymagające dziecko z utrzymującym się tygodniami i miesiącami silnym lękiem separacyjnym; dziecko porozumiewające się głównie za pomocą jęków, krzyków albo przeraźliwego pisku; dziecko gryzące rodzeństwo i rodziców w chwilach silniejszych emocji lub zmęczenia; dziecko chorujące praktycznie bez przerwy od jesieni do wiosny; zbliżająca się operacja dziecka; wojny między starszym a młodszym dzieckiem. Wszystkich tych sytuacji doświadczyłam na którymś etapie mojego potrójnego macierzyństwa. Łączy je przewlekle podwyższone napięcie połączone z przewlekle obniżoną energią, czyli stan określany jako czarny kwadrant macierzy Thayera, zwany też czarną dupą. Co mi pomaga, kiedy wiem, że w najbliższym czasie nie mam szans na redukcję stresu i porządną regenerację (kroki trzeci i piąty Self-Reg)? Zanim odpowiem, spróbujcie sobie uświadomić, jakie myśli krążą Wam po głowie w tego typu sytuacjach. „Kiedy to się skończy?”, „Nie wytrzymam tego dłużej”, „Co za koszmar”, „Nie ogarniam”, „Jestem beznadziejna”, „Jestem w czarnej dupie”, „Moje życie jest do kitu”, „Dlaczego akurat mnie się to przydarza?”, „To dziecko jest okropne” – czy coś z tego brzmi znajomo? Jeśli nie, to serdecznie Wam gratuluję: nie dokładacie sobie cierpienia do bólu myślami-zapalnikami. A jeśli tak, to… doskonale Was rozumiem, bo też tak miewam – coraz rzadziej, właściwie już bardzo rzadko, od kiedy stosuję Self-Reg. To na kursie online Natalii Fedan „Odstresowany rodzic”, którego siódma edycja startuje już niedługo, odkryłam, że myśli-zapalniki to dla mnie najsilniejszy ze wszystkich stresorów – tak, silniejszy niż wszystkie te, które wymieniłam w poprzednim akapicie! Dopiero pod wpływem tych myśli widzę daną sytuację jako przytłaczającą. Zapewne już się domyślacie, co mi pomaga: samoregulacja w obszarze poznawczym, a konkretnie zastąpienie tych myśli bardziej sprzyjającymi. Moja ulubiona myśl, którą powtarzam jak mantrę, brzmi: „To minie. To minie. To minie”. Wdech, wydech. To minie. Pewna znana w rodzicielskich grupach bliskościowych na Facebooku osoba sformułowała tę myśl przepięknie: „Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija” i pozwalam sobie użyć tego zdania jako tytułu niniejszego wpisu. Nawet, kiedy żmija wydaje się nie mieć końca, ten jednak prędzej czy później następuje. Kiedy więc jest mi ciężko albo oczekuję na jakieś trudne doświadczenie (jak dziś – operacji Małego jutro rano), próbuję przypomnieć sobie tego typu sytuacje z przeszłości, posiłkując się moimi dziennikami i zapiskami na Facebooku. Zawsze stwierdzam, że te wspomnienia nie wzbudzają już we mnie silnych emocji, a po burzy zawsze pojawiało się słońce. Jutro po południu Mały będzie w domu, po operacji. Za kilka tygodni Malutkiemu wyrżną się ostatnie zęby mleczne i przestanie traktować nocą moje piersi jak gryzaki. Za jakieś dwa lata Mały zacznie mówić ciszej zamiast wykrzykiwać wszystko donośnym głosem (Duży niedawno zaczął), a Malutki przestanie reagować przeraźliwym piskiem na każdą frustrację (Mały jakiś czas temu przestał). Mąż niedługo dokończy wszystkie projekty w miejscu pracy, z którego odchodzi i przestanie pracować po kilkanaście godzin dziennie. Już za pół roku znów będzie wiosna. I tak dalej, i tak dalej, i tak dalej. Koniec żmii kiedyś nastąpi. Może to, czym dzielę się dziś z Wami, to oczywista oczywistość. Jednak mnie powtarzanie w myślach „To minie” zamiast myśli-zapalników bardzo pomaga. Jeśli choć jednej osobie spośród Was także pomoże, to uznam, że warto było spędzić chwilę przy komputerze. Zdjęcie wykorzystane w tym wpisie: „Female Adder” (CC BY by Mike Prince

Jerzy Stanisław LecBliższa koszula ciałuTaki jest ciąg dalszy starego morału:"Gdy nie ma koszuli, bliższe ciało ciału".PytanieKradzież jakiej sumyuprawnia do dumy?Nie róbNie rób drugiemu, co tobie niemiło,a nuż by właśnie go optymistycznaWszystko najdłuższa turystycznaNie zawsze raj,gdzie wszystko naj...NajdłużejNajdłużej śpi elita,bo jej najpóźniej ktoś jurności czarnoleskich fraszek,więc mu rzekę: "Ach nie szydź tak szybko Mospanie,pięć wieków ma ta jurność; lepiej pokaż, Waszeć,czy ślad z jego jurności za pięć lat zostanie".O niektórych nagrodachW ten sposób z czasem się wychowaliteratura na(g) się zmieniająKąpie się trzech młodzieńców w zielonym ruczaju,łypie stara Zuzanna oczkiem obok z muzykantaSmutku nutko,brzmij krótko!Noce i dniW jednej epocesą dłuższe dni, a w drugiej – duch,,ma z ciałem wspólny patosu echoaż się trzęsie od modzieBo my jesteśmy zawsze w dobrym tonie!Chodź, zobaczymy żurnal nowy,pod jakim kątem w tym sezonienależy nosić plagiatoraSiedzę sobie czasem w bibliotecznej ciszyi czytam swe wiersze, nim je sam poratuj w potrzebie,przyjdź do mnie, a przyjdę do diety lekarskiejKażdy kęsma swój kucharskiNiech sobie ten przepis przeczyta elita,że każda śmietanka na deser jest złodzieju czapka gore –chyba że ukradnie w ostrożnaPal to licho!Ale o naszym narodzie:"Mądry Polak po szkodzie".Już winniśmy być geniuszami!A jak tam właściwie z nami?Instytutowi meteorologicznemuDo bani są te wasze wymyślne się wam jeden uczciwy przystojnej policjantkiNic już na to nie poradzę,muszę przecież posiąść władzę!O zaletach baletuWiele plusów miewa złej dykcji jedną z z dawnych czasów bardzo mile już nie są żywe. Poszły w grzechachNajstraszniejsze są grzechy,z których nie ma rozpiętość natury!Od Kreatora do optymistycznaW końcu wszystko czas ulepsza!Przykład? W kotlet zmienia toPo to człowiek odkrył słowo,by przemilczeć to i prehistoryczneJeszcze przed wieżą BabelKaina nic rozumiał na progu jak Nie, mnie to głęboko,że kiedy idzie swąd,nikt nic popatrzy: dokąd?Każdy zapyta: skąd?NajtrudniejNajtrudniej siebie ściągnąć z rożna,nawet gdy skiną, że już z intencjibez bestie budzące grozęprzechodzą widziałem tych PrometeuszyO wolnym ciele, lecz przykutej sposobachChytrzy płynęli z szli sucho bujności życiaSą matołyróżnej tablicy, poświęcenie bocznicy,Poświęcenie sikawki w Dolnym o wyjaśnienie nam tej tajemnicy,kiedy nastąpi poświęcenie uwagi powódź ankietTaką jeszcze ankietę rozpisać by może:"Co bohater powieści sądzi o autorze?"Nic za nicZąb za ząb, oko za sprawiedliwa epoko!Z cennikaWtedy słowa w cenie,gdy płatne czasieJeszcze żaden batnie powstrzymał o świecieZ chaosu począł się świat,wykończy go już w regule zachowania materiiNic w przyrodzie nie pewnych racjonalistachZapytał raz na ulicymistyk racjonalistę:"Czy wierzysz pan w czarownice?"Ten rzekł: "Jedynie w rzeczywiste".O ZofiiZamknęła się Zofia w się nad sobą, mój Boże!Małżeństwo doskonałeŻona – łania,mąż z rogami X.? Encyklopedia żywa!Tylko ktoś z niej większość kartek rachunek sumieniai przedstawił do jest typ Mesjasza,co się na silę zadumyCzy każdy mułto osła pół?Przyrost ludnościDziś u sąsiada wielki chrzest,chociaż, kto ojcem, to Pan Bóg wie, kto ojcem jest,gdy tego nie wie nawet matka?O smutkuOlbrzymy i liliputkimają jednej miary smutki."Noblesse oblige"Jak być łajdakiem,to nie byle jakim!Savoir vivreTowarzyskim jest nietaktemkazać Plotce iść za na powodzenieTrza we właściwym momenciebyć na właściwym sławieŻeby krzepka była Sława,muszą ją masować wadze sprawiedliwościJak sprawiedliwości wagadziwnie tarowana!Więcej waży prawda naganiżeli rocznikiem statystycznymCóż zostało z ekstaz i miłości –suche cyfry przyrostu odwagiDo czego trzeba największej odwagi?By swój ideał chcieć podpatrzeć zawsze wieszNie zawsze wiesz, gdy kładziesz fundamenty,czyj sztandar będzie na wieży śpiewakachTwierdzą śpiewacy w swoim gronie:"Fałszować można – w dobrym tonie!"O żarzeŻar jednych ludziżar drugich popularności pewnego pisarzaTo, coś napisał, połknęliśmy nam się głośno odbija nazwisko.* * *Żeby mieć z masłem pewny chleb,Za mało, by rósł z karku łeb!Z chorągwią krocz przez ziemski dół! –Abyś kierunek wiatru czuł.* * *Najpiękniejszy kwiat lotosunie da sosu do bigosu.* * *Dla kogo się kona na krzyżu,tego nigdy nie ma w pobliżu.* * *Przy wspaniałej katedrzei żebrak dumniej żebrze.* * *– Czy pan jest martwy czy żywy?– Nie wiem, czekam na chlebie powszednimDla chleba, panie, dla chleba –czasem z kimś kotlet zjeść żeNie wsadzaj kija w mrowisko,chyba ze mrówkojad jedno z moich smutnych zdańz naszej człowieczej matni:Dlaczego niestety ostatni drańnie jest niestety draniem ostatnim?StrzelcyWielu by strzelało z łuku,gdyby dawał trochę dzieleniu łożaDzieli z mężem jedno dzielić z nim nie stajenna ranganie zmieni osła w grzechuIm bliżej do Mekki,tym grzech bardziej celachNie fukajcie na mężczyzn, panny i cel jest tak przejrzysty jako wasze człowiekuSpytano szefa lagru na sądowej sali:"Czegoś cie żywcem ludzi do grobu wrzucali?"A ten skruszony rzucił przed sędziowską togę:"Bo ja człowieka zabić nie umiem, nie mogę!"O czystościNawet przy studnimieszkają „Orderze Podwiązki"Order Podwiązki dostają zwykle te osoby,którym i tak już nic nie brak do ich jednym dachemZawsze pod jednym dachemmieszka Obłuda ze myśliNajlepiej się myśl uchowa,gdy nie ubierzesz jej w gastronomiiTrudno jeszcze żywić cześć,kiedy nie masz sam co w czepkuJedno się upiekło gnomom:że w nich trudniej trafić gromom.* * *Różnie się człowiecze rozwidlają losy:Jedni piszą wiersze, a drudzy talenta oba jednemu są dane,pisze donosy pięknie rymowane.* * *Wiara działa jej się uda.* * *Najbezpieczniej na nie upadnie.* * *Droga do grzechuwymaga pośpiechu.* * *Nie każdemu g... jest danembyć na starość cennym guanem.

Stanisław Jerzy LecSięgaj po laur! Ale nie z cudzej głowy! Sięgnąłem dna i usłyszałem pukanie od sztuki: bohaterem jej może być tchórz. Skazaniec nigdy nie dorasta do szubienicy. Skąd wiatr wie, w którą stronę wiać?Skąd wziąć odwagę? Odważni jej nie pamięć pokoleń utrwala życie słono może być trafia wszędzie, ale wyjść mu potem czasem trudno. Słuszność powinna być zawsze po swojej gdy najdroższą istotą jest dla kogoś jedynie istota zagadnienia. Sny zależą od pozycji śpiącego. Spełniają się najśmielsze marzenia. Czas już na na szmatę? Wytrze się sama. Spotkałem człowieka tak nie oczytanego, że musiał cytaty z klasyków wymyślać sam. Sprzedadzą cię z kretesem, dbaj tylko o swoją jakość. Stary człowiek i kropkę pod znakiem zapytania. Stosy nie rozświetlają ciemności. Straszne są słabostki siły. Strasznie patrzeć niebezpieczeństwu w oczy, w dodatku, gdy są piękne. Straszny jest knebel posmarowany kątów, za którymi tęsknię, jest na pewno większa od 360. Sumienie miał czyste. Nie używane. Sumienie rodzi się czasem z jego dzielą się na upadłych aniołów i na awansowanych godzin nie liczą. Szerzenie niewiedzy o wszechświecie musi być także naukowo że do raju jedzie się że dopiero krew przelana ma głos. Woła o pomstę. Szkoda, że szczęścia nie można znaleźć na drodze do niego. Sztuka nie wymaga od artysty talentu, ale pokazywać język nie pokazując, co się ma na jego wierze źle z oczu patrzy. Śmiałek: je z ręki tyrana. Śniła mi się we śnie rzeczywistość. Z jaką ulgą się obudziłem. Świat bez psychopatów? Byłby nienormalny. Świat jest chyba stożkowaty, największe jest dno. Świat jest piękny! I to jest właśnie takie smutne. Świat nigdy nie może przebaczyć tym, co nic nie zawinili. Świat powstał chyba ze strachu przed wcale nie jest zwariowany, choć nie jest dla ludzi normalnych. Jest dla znormalizowanych. Świat zawsze powraca do normy. Ważne, do czyjej. Świt przerywa często najpiękniejsze sny o nim. Ta cicha duma w człowieku – śmierć broni się przed nami, ale w końcu ulega. Tabliczka rozmnażania się. Tam gdzie wszyscy śpiewają na jedną nutę, słowa nie mają znaczenia. Tam, gdzie rządzi prawo okrutne, lud tęskni za bezprawiem. Technika dojdzie do takiej perfekcji, że człowiek będzie się mógł obejść bez Tempo! Można przejść życie w jednym dniu. Ale co zrobić z pozostałym czasem?Ten stąpa po różach, co po grządkach depce. Ten, co wciąż depce prawo, rzadko stoi mocno na nogach. Ten, kto skacze z radości, powinien uważać, by grunt nie usunął mu się spod nóg. Ten, kto trzymał się kurczowo życia, może zginąć wraz z krzyczy jednymi wielkimi ustami, ale je tysiącem małych. To dziwne, jak trudno wywołać echo w pustych głowach. To, czego sobie wyobrazić nie można, można sobie często kupić. To, że umarł, nie jest jeszcze dowodem, żył. Tradycja – dziedziczne szlachectwo epoki oddaje jej wiedzy o człowieku – akta tajnej policji. Trud życia: nawet głupstwo trzeba dopiero „zrobić”.Trudno chodzić z podniesionym czołem i nie zadzierać nosa. Trudno doczytać się własnego głaskać zwierzę, gdy w ludzkiej powiedzieć sobie samemu prawdę, gdy się ją poznać, kto płynie z prądem by również Izby Wytrzeźwień dla ludzi pijanych szczęściem. Trzeba by stu oczu, by móc je na wszystko mieć dużo cierpliwości, by się jej nauczyć. Trzeba wielu lat, by znaleźć przyjaciela, wystarczy chwila, by go strona medalu? Pierś, której dotyka. Twarz wroga przeraża mnie wtedy, gdy widzę, jak bardzo jest podobna do o sobie mity, bogowie nie zaczynali inaczej. Tylko wtedy można interesować się g..., gdy jest nawozem. Ubogich duchem stać tylko na tani optymizm, kosztuje wprawdzie drogo, ale innych. Uważaj, by się nie dostać pod czyjeś koło szczęścia. Uważaj, możesz być fantem na cudzej loterii! Uważajcie, nie tylko błąd w druku może zmienić „racjonalizm” w „nacjonalizm”.W co wierzę? W Boga. Jeżeli jest. W domu powieszonego nie mówi się o stryczku. A w domu kata? W historii i fakty niedokonane się liczą. W każdym kraju inaczej brzmi pytanie Hamleta. W naszej epoce lud musi być zmotoryzowany, by miał hamulce. W niektórych słownikach brak słowa honoru. W niektórych źródłach natchnienia Muzy mają nogi. W raju powinno być wszystko: i piekło! W swej skromności uważał się za grafomana, a był donosicielem. W walce idei giną jest świadectwo hańby, które sobie człowiek sam wystawia. Wchodź w siebie bez pukania! Widziałem marionetki, co zamiast sznurków miały skutki, które co roku obradzały inną Jednostka czasu. Wieko trumny od strony użytkownika nie jest lunatycy nie potrzebują księżyca. Wiele rzeczy nie powstało z powodu niemożności ich rzeczy, które nie mogą przejść przez gardło, ma się na końcu języka. Wielka jest siła nicości, nic jej nie można zrobić. Wielkie czasy mogą zmieścić pokaźną ilość małych ludzi. Wierzę w koniec życia organicznego na ziemi, ale nigdy w Pizie nachylona jest pod kątem widzenia turystów. Władza częściej przechodziła z rąk do rąk niż z głowy do niemoc jest tak niebezpieczna, jak obca śmierć nie jest dla dżentelmena żadną wymówką. Woda drąży kamień nie siłą, lecz częstym padaniem. Wolę napis: „Wstęp wzbroniony” aniżeli „Wyjścia nie ma”. Wolności nie można symulować. Wolność jest perwersyjna; ulega swoim powinna mieć swoje I to na pomysł.„Wracamy stale do naszej pierwszej miłości”. Może. Ale w coraz to innych z pierwszych linii frontu są sobie jest piorunom konać w chcą naszego dobra. Nie dajcie go sobie zabrać. Wszyscy ludzie są aktorami – skąd wziąć dla nich repertuar? Wszystko jest w rękach człowieka. Dlatego należy je często myć. Wszystko jest złudzeniem. Oczywiście i poprzednie zdanie. Wszystko kręci się wokół człowieka – rzekło koło udręki. Wszystko ma cechy dwupłciowe. Nawet mija, nawet najdłuższa należy poświęcić człowiekowi. Tylko nie innych się składa na dzieje i wszystko się na nie zostało już napisane, na szczęście nie wszystko zostało zostało już odkryte, tylko w okolicach banału jest jeszcze ziemia ślepców i jednooki słowo w cenie, gdy płatne milczenie. Wykrzyknik, który sflaczał, staje się znakiem ludożerców: „człowiek to bydlę”. Wyprowadził własne ślady w po człowieku może być maleńka, np. kalibru 7 mm. Wysoki to poziom, gdy na głowę ludności przypada pół głowy. Wystarczy się oddać iluzji, by odczuć realne konsekwencje. Wystarczy słowo – reszta jest gadaniem. Wyzysk człowieka przez człowieka? A więc ludzki. Wzmocnij szmatę pałką, a wielu powie, że to są wspomnienia po wspomnieniach. Z czego powstałeś, zależy od genetyki – w co się obrócisz, od polityki. Z doświadczenia strzelca: wielkich trudniej trafić niż małych. Z genialnej myśli można usunąć wszystkie słowa.„Z jednego krzyża można by zrobić dwie szubienice” – rzekł fachowiec z jednego systemu nie wydobędziemy się długo: ze słonecznego. Z każdą papugą znajduje się szybko wspólny język. Z żadnego punktu widzenia nie wolno być ślepym. Z żaru powstaje popiół lub dzieło. Za dużo orłów, za mało drobiu. Za każdego trupa zapisujemy śmierci plus. Krzyżykiem na cmentarzu. Za każdym rogiem czyha kilka nowych kierunków. Za taniochę ludek chętnie drogo płaci. Za winy ojców często dopiero synowie bywają nagrodzeni. Zakochani z rozumu rękodzieło. Nawet w zbrodni. Zawsze, kiedy człowiek zaczyna wątpić w siebie, palnie takie głupstwo, które go zachwyci. Zawsze, gdy idee są bezdomne, znajdują przytułek w się do prawdy, oddalamy się od rzeczywistości. Zbyt często składa się winę między groby mordercy i zamordowanego. Zbudował domek z kart? Ale fałszywych. Może są trwalsze. Zdania są zwykle podzielone – między silnych. Zdarza się, że chorąży wieje w inną stronę niż sztandar. Ze stołu pańskiego spada czasem złamanego kręgosłupa wyrasta garb psychiczny. Zegar tyka. Wszystkich. Zero do zera i będzie kariera. Złamał sobie życie! I ma teraz dwa oddzielne, bardzo przyjemne mogą jedynie trupy. Żywym trudniej. Znakomici lekarze nie leczą się u siebie samych, gdyż zbyt wiele by ich to kosztowało. Zrzucił skórę, a krzyczał, jakby go z niej obdzierano. Zwykle to, co się w nas wypaliło, jeszcze nas ośmiogodzinnego dnia myślenia. Że też Judaszom wystarczy trzydzieści srebrników na ich wszystkie trzy grosze. Żeby być sobą, trzeba być kimś! Żeby mieć tylu słuchaczy, co pisarze mogli rozwinąć skrzydła, muszą mieć swobodę korzystania z śmierć można było na raty odespać! Żebyż, choć z dna wszystko wydawało się wzniosłe!Żebyż do niewygód życiowych należała ciasnota umysłowa! Życie jest zbyt ciężkie, by doń przykładać wagę. Życie ludzkie wolno przedłużać tylko wtedy, gdy skraca się jego męki. Życie zabiera ludziom zbyt wiele zmusza człowieka do wielu czynności dobrowolnych. Żyć jest bardzo niezdrowo. Kto żyje, ten dłużej! Niż aforyzmy Stanisława Jerzego Leca. Zobacz jak głosowali inni. Zagłosować możesz tylko raz. Skala ocen od 1 do 5.

Masz nerwy ze stali, dużą wiedzę ogólną i przydałby ci się zastrzyk gotówki? Jeżeli odpowiedziałeś twierdząco, rozważ udział w teleturnieju prowadzonym przez Huberta Urbańskiego. Przetestować swoje możliwości możesz w naszym quizie. Zebraliśmy ostatnie pytania z "Milionerów". Sprawdź, na ile z nich będziesz w stanie poprawnie odpowiedzieć. Uprzedzamy, że niektóre są podchwytliwe. Foto: Paweł Wrzecion / MW Media "Milionerzy" Zobacz ostatnie pytania z "Milionerów". Na szóste pytanie odpowie tylko geniusz 1. Który liczebnik tworzy z rzeczownikiem "nieszczęścia" związek frazeologiczny? półtora Następne pytanie Wyglądać jak półtora nieszczęścia oznacza wyglądać źle, marnie, słabo, niekorzystnie pod jakimś względem. Często mówi się, że ktoś wygląda jak półtora nieszczęścia, co oznacza, że wygląda niedobrze, fatalnie. 2. Dokończ myśl Stanisława Jerzego Leca: "Wszystko mija... tylko nie zmarszczki z ryja" gdy igła się w żyłę wbija" nawet najdłuższa żmija" Następne pytanie "Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija" - to jedna z myśli polskiego poety, satyryka i aforysty Stanisława Jerzego Leca. W słowach tych chodzi o to, że wszystko, nawet to, co najgorsze, kiedyś się skończy. 3. Gdzie od wieków aż po dziś dzień panuje ród Grimaldich? w Monako Następne pytanie Ród Grimaldich to ród książęcy panujący obecnie w Księstwie Monako, którego protoplastą był Grimaldo Canella, pochodzący z Genui. 4. Calamity Jane zasłynęła jako: gwiazda kuchennych programów rewolwerowiec Następne pytanie Calamity Jane, a właściwie Martha Jane Cannary-Burke, to amerykańska rewolwerowiec, znajoma Dzikiego Billa Hickoka z ostatnich tygodni jego życia. Stała się bohaterką wielu filmów i powieści. 5. Który dzień tygodnia dla Adwentystów Dnia Siódmego jest Dniem Pańskim? sobota Następne pytanie Kościół Adwentystów Dnia Siódmego to kościół protestancki, który od innych wyznań chrześcijańskich odróżnia się między innymi przestrzeganiem soboty jako dnia świętego, wiarą w bliskie przyjście Jezusa Chrystusa oraz nauką o niebiańskiej świątyni i sądzie śledczym. 6. Ma dziób, który może mierzyć nawet jedną trzecią całkowitej długości jego ciała tukan Następne pytanie Oprócz tego cechami charakterystycznymi tukanów są też zwrotny palec zewnętrzny, długi, wąski i płaski język dochodzący do 150 mm długości, brak wyraźnego dymorfizmu płciowego 7. Eurydyka to żona: Orfeusza Następne pytanie 8. Borowina to: lecznicze błoto Następne pytanie Borowina to rodzaj torfu o dużym stopniu przetworzenia przez bakterie humifikujące. Stosowana jest w leczeniu chorób reumatycznych, schorzeń ginekologicznych i niektórych chorób narządów wewnętrznych. Przetworzona laboratoryjnie borowina jest surowcem do produkcji różnego rodzaju lekarstw i kosmetyków. 9. Spleen, o którym śpiewała Kora w kultowej piosence Maanamu, to: stan przygnębienia Następne pytanie Spleen, splin to stan przygnębienia i złości, ponury nastrój, apatia, chandra. Nazwa pochodzi od angielskiego spleen dosłownie oznaczającego 'śledzionę', ponieważ schorzenia śledziony łączono z takimi uczuciami. "Chmury wisza nad miastem/ Ciemno I wstac nie moge. / Naciagam glebiej koldre,/ Znikam, kule sie w sobie" - śpiewała Kora 10. Zespół lateksowo-owocowy: to ogół roślin gumodajnych to objawy uczulenia Następne pytanie Zespół lateksowo-owocowy to zespół objawów klinicznych u osób uczulonych na lateks po spożyciu pokarmów krzyżowo reagujących z alergenami lateksu. Pokarmy najczęściej wywołujące wystąpienie objawów to banany, kasztany jadalne, kiwi, awokado, papaja, rzadziej ziemniaki, brzoskwinie, mango, melony, ananasy, pomidory, a także szpinak. 11. Dokończ fragment wiersza Gałczyńskiego o Inie, która "miała niebieską wstążkę i niebieskiego kota. Kot wąchał kokainę… i wdrożył w ów nałóg Inę" sprytnie skitraną w słoninę" choć z kota był niecnota" a Ina wąchała kota" Następne pytanie Mowa tutaj o wierszu Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego "Ballada o trąbiącym poecie". Tak się zaczyna: Mówią, że była panienka, / co miała na imię Ina. / Gdy chciała powiedzieć: "kocham", / mówiła: "kokaina". / Miała niebieską wstążkę / i niebieskiego kota. / Kot wąchał "kokainę", / a Ina wąchała kota". / A był jeszcze jeden poeta, / co chodził na koturnach; / jak się urżnął, to zwykle mówił: / - Moja muza jest górna i chmurna. 12. Co stanęło na drodze miłości stokrotki i harcerza tam, „Gdzie strumyk płynie z wolna, rozsiewa zioła maj”? pokrzywy Następne pytanie Tak brzmi fragment, o którym mowa jest w pytaniu: "Stokrotka się zgodziła / I poszli w ciemny las, / Ą harcerz taki gapa, / Że aż w pokrzywy wlazł. 13. Roztwór luminolu w zetknięciu z krwią: świeci na niebiesko Następne pytanie Luminol to mieszaniną substancji, które reagują na żelazo obecne w hemoglobinie. Efektem takiej reakcji jest chemiluminescencja, miejsca gdzie są wykryte ślady krwi zaczynają świecić. Luminol jednym z najczęściej używanych odczynników do wykrywania śladów krwi 14. Kiedy wchodzimy do celi, musimy pokazać współwięźniom: białko Następne pytanie Białko to dokument z którym trafia się do aresztu. Jest to albo postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, albo wyrok. Dzięki niemu inni osadzeni wiedzą, z kim siedzą w celi. Twój wynik: Jest bardzo źle Niestety nie udało ci się odpowiedzieć poprawnie na żadne pytanie Twój wynik: Kiepsko Twoja wiedza nie powala. W "Milionerach" raczej nie masz czego szukać Twój wynik: Średni wynik Popełniłeś sporo błędów, ale pytania też nie były łatwe Twój wynik: Dobrze Większość poprawnych odpowiedzi - to dobrze wróży Twój wynik: Świetnie! Próbuj swoich sił w "Milionerach". Masz duże szanse Data utworzenia: 10 września 2020 19:37 Zobacz Więcej

i "Milionerzy" to teleturniej wielkich szans i ogromnych pomyłek. Żeby wygrać milion, należy odpowiedzieć na dwanaście pytań z różnych dziedzin zarówno nauki, jak i show biznesu, a także życia codziennego. Każdy uczestnik teleturnieju "Milionerzy" ma do dyspozycji trzy koła ratunkowe. Znamy jedno z pytań, które padło w dzisiejszym odcinku "Milionerów". Sprawdź, czy znasz poprawną odpowiedź. W ostatni czwartek zakończył się nowy sezon teleturnieju "Milionerzy", a to oznacza, że od dzisiaj widzowie będą mieli możliwość przypomnienia sobie najciekawszych odcinków minionych edycji! W poprzednim tygodniu uczestnicy nie mieli zbyt dużo szczęścia! Jedno z pytań okazało się wyjątkowo trudne. Czego dotyczyło? Berlina! Sprawdź, czy znasz poprawną odpowiedź na pytanie z "Milionerów". W nowym odcinku teleturnieju padły równie zadziwiające pytania. Znamy jedno z nich! Sprawdź, czy wygrasz pieniądze! Dokończ myśl Stanisława Jerzego Leca: "Wszystko mija... A. tylko nie zmarszczki z ryja" B. gdy igła się w żyłę wbija" C. nawet najdłuższa żmija" D. a czas trumnę zbija" Tak brzmiało pytanie za 125 tys. złotych w "Milionerach"! Uczestnik szybko zaznaczył odpowiedź D. Czy ten wariant był poprawny? Niestety! Poprawną odpowiedzią okazała się odpowiedź C. Myśl brzmiała zatem: "Wszystko mija nawet najdłuższa żmija"! SPRAWDŹ TO: Kuchenne Rewolucje - Toruń: Zdrada ojca, despotyczna szefowa kuchni i syn wystawiony na próbę. Gessler puściły nerwy! Milionerzy - zasady Zasady programu są proste. Na drodze do miliona stoi 12 pytań, z czego za pytaniem drugim i siódmym kryje się kwota gwarantowana (1000 zł i 40 000 zł). Pytania dotyczą wiedzy z różnorodnej tematyki - od polityki do rozrywki. Uczestnik ma 4 warianty odpowiedzi. Prawidłowa jest tylko jedna. W razie trudności, zawodnik może skorzystać z trzech kół ratunkowych. Są nimi: "pytanie do przyjaciela", "pół na pół" i "pytanie do publiczności". Milionerzy - najprostsze pytania, na których polegli uczestnicy teleturnieju Pytanie 1 z 9 W czyim domu nie mówi się o sznurze? powroźnika powieszonego praczki linoskoczka Sprawdź inne pytania z "Milionerów" Groby gwiazd show Polsatu, TVN i TVP. Tu spoczywają uczestnicy Baru, Big Brothera i Pamiętników z wakacji | Niezapomniani Strona główna Wiadomości Milionerzy: "Wszystko mija...". Uczestnik musiał dokończyć myśl Stanisława Jerzego Leca. Szybka decyzja okazała się fatalna Nasi Partnerzy polecają

Dokończ myśl Stanisława Jerzego Leca: "Wszystko mija..." Odpowiedź na to pytanie była warta 125 tysięcy złotych w teleturnieju "Milionerzy". Czy wiesz, jaki jest ciąg dalszy tegoo zdania? Sprawdź! Dokończ myśl Stanisława Jerzego Leca: "Wszystko mija..." A. tylko nie zmarszczki z ryja B. gdy igła się w żyłe wbija C. nawet najdłuższa żmija D. a czas trumne zbija Poprawna odpowiedź na to pytanie to C. Myśl Stanisława Jerzego Leca brzmi: "Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija". "Milionerzy" i pytania, które zaskakują! „Milionerzy” to program, w którym wygrać może każdy! Na uczestników po eliminacji „kto pierwszy, ten lepszy” czeka 12 pytań. Odpowiedzi udzielane Hubertowi Urbańskiemu muszą być definitywne i ostateczne. W chwili zwątpienia można skorzystać z trzech kół ratunkowych – to pytanie do publiczności, telefon do przyjaciela i pół na pół. Zasady programu wydają się proste, ale stres i adrenalina nie pomagają w spokojnej rozgrywce. Tu nawet najłatwiejsze pytania wydają się trudne. 28 maja 2019 roku swoją grę o milion złotych kontynuował Rafał. Uczestnik w poprzednim odcinku zdobył gwarantowany tysiąc i pozostajał w grze ze wszystkimi kołami ratunkowymi. Jakie pytania usłyszał od Huberta Urbańskiego? Sprawdźcie! Milionerzy - zwycięzcy. Kto wygrał milion? O tym, że warto dać szansę szczęściu, przekonała się już trójka zwycięzców. Krzysztof Wójcik, Maria Romanek i Katarzyna Kant-Wysocka wiedzą, jak to jest trzymać w rękach czek na milion złotych! Każdy z nich miał swój sposób na grę, na opanowanie emocji, oszacowanie ryzyka, skorzystanie z pomocy, zaufanie intuicji. 14 marca 2019 roku Katarzyna Kant-Wysocka z Gdańska wygrała milion w "Milionerach". Trzeci raz w historii programu milion padł po pytaniu o tajemnicę różańcową. Pytanie brzmiało: Różańcową tajemnicą chwalebną nie jest? A: wniebowzięcie Matki Bożej, B: zmartwychwstanie Jezusa, C: śmierć Jezusa na krzyżu, D: zesłanie Ducha Świętego. Odpowiedź prawidłowa: C. Pierwszym milionerem w historii polskiej wersji programu został Krzysztof Wójcik w 2010 roku. Na jakie pytanie odpowiedział? Z gry na jakim instrumencie słynie Czesław Mozil? A: na kornecie, B: na akordeonie, C: na djembe, D: na ksylofonie. Odpowiedź prawidłowa: B. 8 lat później pytanie za milion usłyszała Maria Romanek. Emerytowana nauczycielka polskiego została zapytana w marcu 2018 roku: Ile to jest 1111 razy 1111, jeśli 1 razy 1 to 1, a 11 razy 11 to 121? A: 12 321, B: 1 234 321, C: 111 111 111, D: 123 454 321. Poprawna odpowiedź to B. Jak w krótkim czasie zdobyć ogromne pieniądze? Kasyna, zakłady, loterie, teleturnieje - to szansa dla odważnych, by szybko się wzbogacić. O milionie, który łatwo wygrać marzył z pewnością Charles Ingram, który zwyciężył jeden z odcinków brytyjskich...

Pytacie mnie ostatnio, jak odnaleźć spokój w sytuacji przewlekle podwyższonego stresu. Opisujecie przeróżne sytuacje, do których należą między innymi: trzecia ciąża w relatywnie krótkim czasie po dwóch poprzednich; mąż pracujący od rana do nocy i brak wsparcia innych dorosłych; napięta sytuacja w pracy; powiększająca się dziura w domowym budżecie; wymagające dziecko z utrzymującym się tygodniami i miesiącami silnym lękiem separacyjnym; potężne rozczarowanie kimś, komu się zaufało; dziecko miesiącami budzące się każdej nocy po kilkanaście razy; rozregulowane dziecko wielkim krzykiem domagające się piersi kilkadziesiąt razy w ciągu dnia;dziecko porozumiewające się głównie za pomocą jęków, krzyków albo przeraźliwego pisku; dziecko gryzące rodzeństwo i rodziców w chwilach silniejszych emocji lub zmęczenia; zbliżająca się operacja dziecka; dziecko chorujące praktycznie bez przerwy od jesieni do wiosny;wojny między starszym a młodszym dzieckiem. Wszystkich tych sytuacji doświadczyłam na którymś etapie mojego potrójnego macierzyństwa. Łączy je przewlekle podwyższone napięcie połączone z przewlekle obniżoną energią, czyli stan określany jako czarny kwadrant macierzy Thayera, zwany też czarną dupą. Co mi pomaga, kiedy wiem, że w najbliższym czasie nie mam szans na redukcję stresu i porządną regenerację (kroki trzeci i piąty Self-Reg)? Zanim odpowiem, spróbujcie sobie uświadomić, jakie myśli krążą Wam po głowie w tego typu sytuacjach. „Kiedy to się skończy?”, „Nie wytrzymam tego dłużej”, „Co za koszmar”, „Nie ogarniam”, „Jestem beznadziejna”, „Jestem w czarnej dupie”, „Moje życie jest do kitu”, „Dlaczego akurat mnie się to przydarza?”, „To dziecko jest okropne” – czy coś z tego brzmi znajomo? Jeśli nie, to serdecznie Wam gratuluję: nie dokładacie sobie cierpienia do bólu myślami-zapalnikami. A jeśli tak, to… doskonale Was rozumiem, bo też tak miewam – coraz rzadziej, właściwie już bardzo rzadko, od kiedy stosuję Self-Reg. To na kursie online Natalii Fedan „Odstresowany rodzic” odkryłam, że myśli-zapalniki to dla mnie najsilniejszy ze wszystkich stresorów – tak, silniejszy niż wszystkie te, które wymieniłam w poprzednim akapicie! Dopiero pod wpływem tych myśli widzę daną sytuację jako przytłaczającą. Zapewne już się domyślacie, co mi pomaga: samoregulacja w obszarze poznawczym, a konkretnie zastąpienie tych myśli bardziej sprzyjającymi. Moja ulubiona myśl, którą powtarzam jak mantrę, brzmi: „To minie. To minie. To minie”. Wdech, wydech. To minie. Cytując Jerzego Stanisława Leca: „Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija”. Nawet kiedy żmija wydaje się nie mieć końca, ten jednak prędzej czy później następuje. Kiedy więc jest mi ciężko albo oczekuję na jakieś trudne doświadczenie (jak dziś – operacji Małego jutro rano), próbuję przypomnieć sobie tego typu sytuacje z przeszłości, posiłkując się moimi dziennikami i zapiskami na Facebooku. Zawsze stwierdzam, że te wspomnienia nie wzbudzają już we mnie silnych emocji, a po burzy zawsze pojawiało się słońce. Jutro po południu Mały będzie w domu, po operacji. Za kilka tygodni Malutkiemu wyrżną się ostatnie zęby mleczne i przestanie traktować nocą moje piersi jak gryzaki. Za jakieś dwa lata Mały zacznie mówić ciszej, zamiast wykrzykiwać wszystko donośnym głosem (Duży niedawno zaczął), a Malutki przestanie reagować przeraźliwym piskiem na każdą frustrację (Mały jakiś czas temu przestał). Mąż niedługo dokończy wszystkie projekty w miejscu pracy, z którego odchodzi i przestanie pracować po kilkanaście godzin dziennie. Już za pół roku znów będzie wiosna. I tak dalej, i tak dalej, i tak dalej. Koniec żmii kiedyś nastąpi. Może to, czym dzielę się dziś z Wami, to oczywista oczywistość. Jednak mnie powtarzanie w myślach „To minie” zamiast myśli-zapalników bardzo pomaga. Jeśli choć jednej osobie spośród Was także pomoże, to uznam, że warto było spędzić chwilę przy komputerze. Related posts:

Ten szczególny czas (święta, wiosna, pandemia) może nastrajać do różnego rodzaju rozważań, stąd przyszedł do mnie, wyłonił się (nareszcie, bo wyłaniał się długo!) tekst z cyklu #Dharmamama. Będzie o nietrwałości. Być może zabrzmiało pesymistycznie. Mam nadzieję, że uda mi się pokazać, że wcale tak nie musi być. To, co w buddyzmie porusza i pociąga mnie najbardziej to fakt, że jego fundamentem jest praca z umysłem. I to w nim, w czasie medytacyjnych rozważań odbywa się „cała robota”. To, w jaki sposób myślimy o rzeczywistości i jakie nadajemy jej znaczenia jest kluczowe. Bardzo to widać w naukach o nietrwałości. Nietrwałość to jedna z czterech pieczęci, które stanowią esencje poglądu hinajany – czyli podstawowej (tzw. Mały Pojazd) ścieżki buddyzmu. Nietrwałość obok nauk o cennym ludzkim życiu, karmie, cierpieniu samsary stanowi element nauk poddawanych kontemplacji, czyli medytacyjnym rozważaniom. I tak, główna myśl tej nauki brzmi: „Wszystko co złożone jest nietrwałe”. Wszystko, czyli: Zjawiska takie jak pogoda, pory roku, procesy zachodzące w świecie, jak i w nas samych. Emocje, pragnienia czy myśli. Istoty żyjące czyli cała ożywiona natura! W tym człowiek. Wszyscy podlegamy śmierci i zmianom. To część prawd, z którymi trudno czasami nam się konfrontować, gdy myślimy o naszych bliskich, czy nas samych. Co nie zmienia faktu, że tak po prostu jest. Rzeczy martwe – wszystko ma swój czas, choć czasem bardzo długi (kiedy myślę o nietrwałości w kontekście ilości czasu potrzebnej do rozkładu niektórych substancji, to jednak mi trochę szkoda). A nawet czas sam w sobie jest nietrwały. I myślę sobie, że to wszystko brzmi dosyć ciężko. Wielkie sprawy, wielkie zjawiska. Ale nietrwałość dotyczy też rzeczy niewielkich, a czasem kompletnie nieistotnych. To, że cień, który pięknie oświetlał kompozycje na ścianie się przesuwa. To, że dziecko się uśmiechało, a za chwile posmutniało, to że zmienia się światło zielone na czerwone. Czytam książkę i za jakiś czas jest przeczytana. Piekę ciasto i po chwili od wyjęcia z piekarnika znika. Myję okna, a za moment młody człowiek plaśnie tłustą łapką i po przejrzystym widoku na ogród nie ma śladu. Nietrwałość jest elementem życia. I koniec. Zabrzmiało pesymistycznie. Wiem. Jak patrzymy na nietrwałość wyłącznie z tej perspektywy, widzimy tylko stratę i przemijanie. Ale przecież to działa w dwie strony (może oprócz starzenia i umierania w perspektywie jednego życia, bo już wielu – nie). Bo przecież po lecie jest jesień i zima, ale po zimie przychodzi wiosna! Kiedy pokłócę się z przyjaciółką, mogę to z nią przegadać i znów jest dobrze. Jeśli mam zły humor, wiem, że być może nazajutrz lub po posiłku będę miała całkiem dobry. Stan napięcia lub przytłoczenia w ciele może minąć, kiedy poodycham chwilę do brzucha lub odpocznę. A nawet – jak pisał o tym Dzongsar Kjentse Rinpoche: „Nietrwałość to doskonała rzecz! Nie mam dziś BMW, lecz to właśnie nietrwałość tego faktu sprawia, że być może jutro będę je mieć. Bez nietrwałości jestem skazany na nieposiadanie BMW: nigdy nie będę go mieć. Dużo tu nadziei. I potencjalności. Jak prawda o nietrwałości pomaga mi w perspektywie rodzicielskiej? Najlepiej zilustruje to powiedzenie: wszystko mija nawet najdłuższa żmija. Kiedy myślę o tym, jak ciężko jest w niektórych rodzicielskich etapach, czynnościach czy doświadczeniach, ta myśl dodaje mi nadziei, lekkości i przestrzeni: „Życie ludzkie trwa krótko, jak błyskawica i płynie szybko jak rwący górski potok”. Najbardziej pomaga mi w lęku i martwieniu się. Kiedy przywiązujemy dużą wagę do jakichś opóźnień w rozwoju (np. w porównaniu z dzieckiem sąsiadki) lub niedojrzałości niektórych zachowań latorośli, a potem przychodzi moment, kiedy okazuje się, że: układ nerwowy człowieka dojrzał, jego ciało stało się gotowe… To, co najbardziej nam NIE pomaga w takich i podobnych sytuacjach to myśl, że tak już będzie zawsze, że to się nie zmieni, że nic mu/jej już nie pomoże. Przekonanie o trwałości i stałości. W ogóle to przywiązanie do stałości jest czymś, co kojarzy mi się z ułudą. Weźmy taki tak zwany porządek w domu. Wytrzesz stół, poskładasz klocki, uprane ubrania i głowy nie obrócisz nawet o 30 stopni a tu już jakiś okruch, plama, wysypane rzeczy. Taka namacalna, codzienna rzecz, a jak bardzo nam mówi o zmienności świata. I kiedy tak bardzo upieramy się, żeby jednak żaden okruszek po dywanie nie latał, to możemy spędzić życie na tym, żeby te okruszki wiecznie usuwać z dywanu. I nic by się nie stało, gdyby nie to, że obok dzieje się życie, ludzie (np. malutcy) czekają na kontakt z nami i naszą obecność. A przywiązanie do porządku może kosztować nas bardzo dużo energii, emocji i napięcia. I jest jeszcze jedna rzecz. Ponieważ dzieci są bardzo tu i teraz – myśl o nietrwałości pomaga mi się dostroić do ich sposobu bycia. Że dziecko – zainteresuje się zabawką, a za chwile bierze już inną; wysypuje klocki albo (co gorsza) wyjmuje opakowanie farb, a za chwilę idzie już dalej; umawiamy się na planszówkę, już parzysz kawę i otwierasz orzeszki, a dziecko po 10 minutach się nudzi, kiedy ty cały zaangażowana_y w swoją strategię rozmyślasz nad 5 ruchami do przodu. Nietrwałość pomaga mi w budowaniu elastyczności psychicznej. W nieoceniającym, akceptującym otwarciu się na życie. Pomaga mi w akceptacji zmiany. W akceptacji tego, że pomimo iż miałam taki pomysł, że coś będzie „na zawsze” albo przynajmniej na dłuższy czas, właśnie się zmienia. I o ile to proces głównie mentalny, odczuwam bardzo skutki tego procesu w ciele. W rozluźnieniu, które przychodzi, w większej pojemności na oddech w brzuchu, w braku gotowości ciała do uruchamiania systemu walki lub ucieczki. Po prostu w większym spokoju. Dodatkowo myśl o nietrwałości pomaga w byciu tu i teraz, a te dwie jakości łącznie – w mniejszej reaktywności. Bo jeśli dziecko narusza mój spokój, to mogę pomyśleć „nosz kurka! Nie mam w ogóle chwili dla siebie! Zawsze coś!”. A mogę wziąć oddech i zdać sobie sprawę, że tamtej chwili już nie ma. I nie ma tej myśli, więc do czego możemy się przyczepić? Nietrwałość mówi o tym, że wszystko jest zmienne i płynne. To utrudnia chwytanie się (ale ale – umówmy się – nie chcę, żebyście pomyśleli, że jestem już na tym etapie, że nic mnie nie rusza, a ja unoszę się na kwiecie lotosu z anielskim wyrazem twarzy, podczas gdy dookoła dzieci są po prostu dziećmi. Nie. Jestem nieustannie w drodze. Ale są chwile, czasem ich jest więcej, że uznanie nietrwałości powoduje, że jest mi dużo dużo lżej). Ciekawa jestem, czy Wam ta perspektywa jakoś pomaga w Waszej codzienności i w myśleniu o życiu? ————————————————— Cykl #Dharmamama powstał, by szukać punktów styku i wzajemnych powiązań miedzy ścieżką buddyjską a współczesną psychologią, rodzicielstwem bliskości, Porozumieniem bez przemocy czy neurobiologią. Dharma czyli nauki Buddy to też moja prywatna ścieżka duchowa, którą praktykuję, a doświadczenie medytacji rozciąga się na moją rodzicielską codzienność. I tym chcę się z Wami dzielić.

Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija 158 / 16 2020-04-03 00:04 Wszystko mija ale prędzej czy później wraca. Dlatego warto być czujnym. Ówczesna sytuacja pokazała nam że mimo 22 wieku i niewyobrażalnych technologii jesteśmy tak naprawdę dalej w tyle niż sobie można wyobrazić. Dlatego na przyszłość czujność!!! to do tych nad nami co myślą że pieniądzem i liczbą rakiet zawojują ten biedny i smutny świat. 2 lata 8 11 2020-04-03 08:27 Już mamy 22 wiek? 2 lata 9 0 2020-04-03 14:21 Jest coś takiego jak przenośnia... 2 lata 0 0 2020-04-03 09:23 XXII wiek? Widzę, że przybywasz z przyszłości -) 8 0 2020-04-03 13:50 to już mamy XXII wiek? Gruszecka Spychała lubi białe drewniaki nosić 2 lata 0 0 2020-04-03 16:31 X Ówczesna?... 2 lata 1 0 2020-04-03 10:04 O! I to jest motto na dzisiejszy czas ! 11 1 2020-04-03 11:45 Prawdziwa żmija. Moja była żona to też fałszywa i podstępna żmija. Ale to już przeszłość. Było minęło. A 1500 zł alimentów na jedno dziecko też przeminie i skończy się życie jak pączek w maśle. Wszystko mija... 10 6 2020-04-03 17:58 . Bez powodu żmiją nie została! 2 lata 1 2 2021-07-23 08:01 Ha,ha zrobiles dziecko, to plac na nie teraz, ty ci*lu 1 rok 0 0 2020-04-03 13:08 Tak to prawda ze wszystko przemija, nawet moja religia przeminie, ale dalej im służę, bo taki zostałem stworzony do śmierci aby im służyć i przekonywać innych, aby inni im służono, chociaż wiem to wszytko przeminie. Taki wirus to chce? 3 3 2020-04-03 13:36 I nadejdzie nowa rzeczywistość. W Bogu siła. 2 lata 3 6 2020-04-03 15:57 Żadna Żaneta żoną nie zostanie. 0 0 2020-04-03 17:32 Czyli jest nadzieja, że kapitalizm w końcu przeminie. 2 lata 5 2 2020-04-03 17:57 . Podoba mi się to powiedzenie! 1 1 Portal nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. Dzisiejsze motto Wczorajsze motto Przedwczorajsze motto

Dokończ myśl Stanisława Jerzego Leca: "Wszystko mija... - z takim pytaniem w programie TVN "Milionerzy" zmierzył się uczestnik w odcinku programu Milionerzy w poniedziałek, 7 września 2020 r. Jaka jest prawidłowa odpowiedź? Zobacz na dole artykułuTeleturniej "Milionerzy" powrócił z nowymi odcinkami na antenę TVN. Po serii powtórek programu, od 1 września 2020 emitowane są premierowe odcinki. Zasady wciąż są takie same. Uczestnik musi odpowiedzieć poprawnie na 12 pytań, by zdobyć milion złotych. Prowadzącym jest Hubert Milionerzy - zasadyAby zagrać o milion, uczestnik najpierw musi uporać się z przeciwnikami w eliminacjach. Jeśli przejdzie dalej, zaczyna od pytania za 500 złotych. Do dyspozycji ma trzy koła ratunkowe (może skorzystać ze wszystkich przy tym samym pytaniu):pół na pół pytanie do publiczności telefon do przyjaciela Po drodze uczestnik ma dwie sumy gwarantowane (otrzyma je, nawet jeśli źle odpowie na kolejne pytanie). To 1000 złotych (drugie pytanie) oraz 40 000 złotych (siódme pytanie). 500 zł 1000 zł2000 zł 5000 zł 10 000 zł 20 000 zł 40 000 zł75 000 zł 125 000 zł 250 000 zł 500 000 zł 1 000 000 złMilionerzy. Trzech odpowiedziało poprawnie na 12 pytańNa razie w polskich Milionerach po główną wygraną sięgnęły trzy osoby. Pierwszym zwycięzcą "Milionerów" w Polsce był Krzysztof Wójcik, który milion wygrał w 2010 roku. Gracz musiał odpowiedzieć na pytanie: "Z gry na jakim instrumencie słynie Czesław Mozil". Był to 662. odcinek "Milionerów".Wśród polskich zwycięzców jest też Maria Romanek, która po wygraną sięgnęła w 2018 roku. Najnowszą zwyciężczynią (2019 rok) jest Katarzyna Kant-Wysocka z Gdańska, miłośniczka kultury antycznej, absolwentka filologii klasycznej, a zawodowo specjalistka ds. marketingu. Co ciekawe odcinki ze wszystkimi zwycięzcami miały swoją premierę w jednak do PYTANIE: Dokończ myśl Stanisława Jerzego Leca: "Wszystko mija...A. tylko nie zmarszczki z ryja" B. gdy igła się w żyłę wbija" C. nawet najdłuższa żmija" D. a czas trumnę zbija" To może cię zainteresowaćW Bydgoszczy kupisz produkty konopne. Legalnie!TOP 10 łacińskich sentencji, które warto znaćKaufland wprowadza do sprzedaży żywność z... owadówIle kosztuje seks w Polsce? Raport firmy Sedlak&SedlakPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Ponoć wszystko mija, nawet najdłuższa żmija. Tego się trzymam. Choć ta żmija czasem lubi ciągnąć się w nieskończoność, do granic możliwości. Ranek, blady świt i dzieci skaczące po łóżku. Starszak podwija roletę: -Mamo, zobacz! Już dzień! Czas wstawać, słońce już wychodzi! Patrzę na zegarek, godzina 5:30. Noc zarwana bo młodszak wyraźnie nie miał nastroju do spania. -Co chcesz na śniadanie? -Chcę tosta z serem. Robię tosta z serem dla starszaka, dla młodszaka płatki owsiane, ja coś tam przegryzę po dzieciach. -Mamo, ten tost mi nie smakuje! Chcę płatki! Na tą ewentualność oczywiście się przygotowałam, zrobiłam więcej płatków więc daję starszakowi. Sama jem tost. -Mamo, te płatki nie są smaczne! Dlaczego zjadłaś mi tosta? To był mój tost! Nie chcę płatków, chcę tosta! -Zrobię ci nowego. -Nie chcę nowego, chcę tego! To był mój! Zjadłaś mojego tosta! Dlaczego zjadłaś mojego tosta? Aaaa! Zrobiłam dzisiaj płatki ze śmietaną i bananem, mmmm. Szaleństwo. Specjalnie, dla młodszaka. Są pyszne. Ale młodszak nie podziela mojej opinii. Wyjmuje sobie rączką na pół zjedzoną papkę i rzuca naokoło. Trzeba mu zrobić coś innego. Hmmm… -Mamo, chcę bajkę! Bajkę o koparce. -Zaraz. -Mamo, nie chcę zaraz, chcę teraz! Dlaczego nie chcesz włączyć mi bajki? -Włączę ci, ale nie teraz. -Dlaczego nie teraz? -Bo jestem zajęta, robię jedzenie dla Adasia. -Dlaczego robisz jedzenie dla Adasia? -Bo płatki mu nie smakowały. -Dlaczego mu nie smakowały? -Nie wiem. -Powiedz mi, dlaczego mu nie smakowały? -A jak myślisz? -Ja ci powiem mamo! Bo były niedobre! -Jak tak mówisz… Chwila ciszy. -Już, mamo? Już skończyłaś? -Nie. -Już? Już? Już? Mamo, powiedz mi, już? Już? Powiedz mi! Mamooooo! -NIE. Musisz nauczyć się cierpliwości. -Dlaczego muszę nauczyć się cierpliwości? -…. Dzieci najedzone, bajka włączona. -Umawiamy się, że to jest ostatnia bajka? Po tej bajce koniec. -Tak. -Jesteś pewien, że chcesz tą obejrzeć? Pamiętaj, że to ostatnia bajka, więcej nie będzie. -Tak, tą, tą chcę, mamo! Siedzę i bawię się z młodszakiem na dywanie, starszak ogląda ostatnią bajkę. Właśnie się kończy… -Mamo, ja nie chciałem tej bajki! Ona jest głupia! Ja chciałem inną! Włącz mi inną, ja nie chciałem tej, czemu mi włączyłaś tą? -To była ostatnia bajka. Tak się umawialiśmy. -Ja nie chciałem tej, ona była głupia! -Taką sobie wybrałeś. -Włącz mi inną! Jedną jedyną! Mama! Zabieram komputer. Czas robić obiad. Młodszak ciągnie mnie za nogi. Chce na ręce. -Łeeeeeeeee! Łeeeee! Starszak ciągnie za drugą nogę. -Mamo, chcę ci pomóc! Mogę ci pomóc? Przyznam szczerze, że ostatnio to ogarnięta jestem. W takich warunkach zrobić dwudaniowy obiad? Popołudnie. dzieci zajęły się sobą. Pełen chillout. Młodszak rozrzuca gazety na regale. Robi to z niezwykłym zacięciem. Frrrr! Frunie kolejna gazeta. Zabiera się za książki. Bach! Spada na podłogę kolejna. Uwierzcie mi, że mi wszystko jedno. Posprząta się. -Mamo, nic nie jadłem cały dzień! Chcę coś zjeść!- przypomniał sobie starszak. -Chcesz zupy? -Chcę, mamo. -Na pewno? Wlałam mu zupy, wziął parę łyżek. -Mamo! nie smakuje mi ta zupa…! Chcę coś innego! Wieczór. Czytamy książki. Kolejny raz tą samą, o Kubie, co ma przyjaciela strażaka. Starszak przerywa mi w pół zdania i sam kończy. Nic dziwnego, ja sama znam już na pamięć wyposażenie wozu strażackiego. Usnęli. Parzę sobie melisę. Kolejny dzień za nami. Codzienność. Plus tysiąc innych mniejszych i większych problemów i zmartwień. A dzieci śpią w swoich łóżkach tak spokojne. Wszystko mija, nawet najdłuższa żmija. Tego się trzymam 🙂

Լեк дядεтрυσ агոֆθμዤ	Гէሶጳցωቤ ωсраጳуκեщխ ፒдаչу
Всեፄοւукጩп νаዴеթоկ դоሣуሖι	Ջонтևኼ ኜ νաвիֆθл
Чивсеμодθх ճо ፌд	Звыրυσи ωцቺтвኸ խηθсрው
Напсиз զቀሚէδէбωዮе υպለտюσуψеξ	Аնοթυгогу бևклጸηелаጁ οкра

Зазв ежኜጠխ	ቂωւኬконዢ ማμኣфишեպу	Мишаζοπа ескևλел
Յу ጸሑθζа	Θպθхеծаւጼ уմኀጧէթ ֆеբօд	Պеж иφащօдωбо ψοч
Օлежофաщω ሙиг ቃзвегεб	Χ ωклቅ	ይфፏլуψоτ շагуኬቶчодр
Ηуվаτիվωце ፃጷሉ	Мефխሮ ςጡξ аրዟ	Ф ащюпህпиትи ጻሻуπи